التراث الثقافي غير المادي
Filippijnen
Ingeschreven in 2008 (3.COM) op de Representatieve Lijst van het Immaterieel Cultureel Erfgoed van de Mensheid (oorspronkelijk vastgesteld in 2001)
De Hudhud bestaat uit verhalende liederen van oudsher uitgevoerd door de Ifugao gemeenschap, die bekend is voor de rijst terrassen, verspreid over de heuvels van het noord-eiland van de Filippijnse archipel. Het wordt beoefend tijdens het rijstzaaiseizoen, tijdens de oogsttijd en bij begrafeniswakes en rituelen. De Hudhud bestaat uit meer dan 200 gezangen, elk verdeeld in 40 afleveringen. Een volledige recitatie kan enkele dagen duren. Omdat de Ifugao ‘ s cultuur matrilineaal is, neemt de vrouw over het algemeen de hoofdrol in de zang op zich en neemt haar broer een hogere positie in dan haar man. De taal van de verhalen is rijk aan figuratieve uitdrukkingen en herhalingen en maakt gebruik van metonymie, metafoor en onomatopoeia, waardoor transcriptie erg moeilijk. Er zijn dus weinig schriftelijke uitingen van deze traditie. De chant vertelt over voorouderlijke helden, gewoonterecht, religieuze overtuigingen en traditionele praktijken, en weerspiegelt het belang van de rijstteelt. De vertellers, vooral oudere vrouwen, hebben een sleutelpositie in de gemeenschap, zowel als historicus als prediker. De Hudhud epos wordt afwisselend gezongen door de eerste verteller en een koor, gebruikmakend van een enkele melodie voor alle verzen. De bekering van de Ifugao tot het katholicisme heeft hun traditionele cultuur verzwakt. Bovendien is de Hudhud gekoppeld aan de handmatige oogst van rijst, die nu gemechaniseerd is. Hoewel de rijstterrassen op de Werelderfgoedlijst staan, is het aantal telers constant gedaald.De weinige overgebleven vertellers, die al heel oud zijn, moeten worden ondersteund bij hun inspanningen om hun kennis over te brengen en jongeren bewust te maken.
Leave a Reply