eenvoudige voorbeelden van Intertextualiteit voor een beter begrip

vaak lenen we zinnen, Concepten of ideeën uit andere werken om in ons eigen werk te worden weerspiegeld. Dit wordt intertekstualiteit genoemd. Penlighten helpt u dit literaire concept verder te begrijpen met behulp van intertextuality voorbeelden.

Wist U Dat?

het oudste voorbeeld van intertekstualiteit is het Nieuwe Testament dat citeert of citeert uit het Oude Testament.

Shrek is een van de populairste kinderfilms. Het gaat over een ogre, Shrek, die trouwt met Prinses Fiona, die ook een ogre blijkt te zijn, en beschrijft hun avonturen met hun beste vriend, een pratende ezel. Er zijn verschillende andere personages in de film, die deelnemen aan hun avonturen. Deze personages zijn Puss in the boots, de fee peettante, Prince Charming, Gingerbread Man, Pinocchio, King Artie, Big Bad Wolf, drie kleine varkens, drie blinde muizen, lelijke stiefzussen, Assepoester, Sneeuwwitje, Doornroosje, Merlijn de tovenaar, en ga zo maar door. Als we beter kijken, kunnen we de hierboven genoemde personages identificeren als onderdelen van verschillende verhalen, fabels en sprookjes. De Shrek filmserie weeft deze personages in zijn verhaal om het leuker te maken. De betrokkenheid van deze ondersteunende personages maakt Shrek ook een sprookje. Dit concept staat bekend als intertekstualiteit. Het is een literair concept. Laten we er meer over te weten komen.

definitie

het woord zou afgeleid zijn van het Latijnse woord intertexto, wat betekent dat men zich vermengt tijdens het weven.

volgens het Merriam-Webster dictionary betekent intertextualiteit de complexe relatie tussen een tekst en andere teksten die als basis voor de creatie of interpretatie van de tekst worden beschouwd.

volgens een glossarium van literaire termen door M. H. Abrams, intertekstualiteit wordt gebruikt om de meervoudige manieren aan te duiden waarop een literaire tekst uit andere teksten bestaat, door middel van open of verkapte citaten en zinspelingen, herhalingen en transformaties van de formele en inhoudelijke kenmerken van eerdere teksten, of simpelweg haar onvermijdelijke deelname aan de gemeenschappelijke voorraad van linguïstische en literaire conventies en procedures die “altijd al” bestaan en de discoursen vormen waarin we geboren zijn … elke tekst is in feite een “intertekst” – de plaats van een kruising van talloze andere teksten, en bestaat alleen door zijn relaties met andere teksten.

Betekenis

de term werd voor het eerst bedacht door de Bulgaars-Franse filosoof en literatuurcriticus Julia Kristeva in 1966. De term werd gebouwd op basis van de semiotische studies (gedaan door de Zwitserse taalkundige en semioticus Ferdinand de Saussure) van hoe tekens af te leiden binnen een tekst en dialogisme (studies gedaan door de Russische filosoof en literair criticus Mikhail Bakhtin) die de studie van meerdere betekenissen van elke tekst.Het ondersteunt ook de theorie van de Franse literatuurtheoreticus en filosoof Roland Barthes dat de Schepper en de schepping niet met elkaar verbonden zijn. De Betekenis van de creatie of tekstlezers en hun relatie tot het netwerk van teksten werd in het leesproces naar voren gebracht.

volgens Kristeva worden lezers die een nieuwe tekst lezen altijd beïnvloed door andere teksten die ze eerder hebben gelezen. Wanneer een schrijver leent van andere teksten terwijl het schrijven van zijn eigen, hecht hij lagen van betekenis aan zijn werk ook. Wanneer dat werk wordt gelezen in het licht van de anderen, geeft het het een nieuwe betekenis en interpretatie. Volgens Kristeva is elke tekst geconstrueerd als een mozaïek van citaten; elke tekst is de absorptie en transformatie van een ander.Graham Allen legt het concept als volgt uit―intertekstualiteit lijkt zo ‘ n nuttige term omdat het noties van relataliteit, verbondenheid en onderlinge afhankelijkheid in het moderne culturele leven naar voren brengt. In het postmoderne Tijdperk, beweren theoretici vaak, is het niet meer mogelijk om te spreken van originaliteit of de uniciteit van het artistieke object, of het nu een schilderij of Roman is, omdat elk artistiek object zo duidelijk is samengesteld uit stukjes en beetjes van reeds bestaande kunst.

soorten Intertextualiteit

in bredere zin zijn er twee soorten intertextualiteit: verticaal en horizontaal. De Australische wetenschapper John Fiske maakte dit onderscheid. Horizontale intertekstualiteit betekent hetzelfde niveau verwijzingen, dat wil zeggen, boeken die verwijzen naar andere boeken. Aan de andere kant betekent verticale intertekstualiteit een boek dat verwijst naar films, liederen, enz. Het kan ook vice versa gebeuren.

afgezien van deze twee, de literaire apparaten zoals zinspeling, citaat, calque, plagiaat, vertaling, pastiche, parodie, enz., zijn verschillende soorten intertekstualiteit.

voorbeelden

► voor wie de klok luidt door Ernest Hemingway

Hemingway heeft de titel van zijn roman gepubliceerd in 1940 gebaseerd op John Donne ‘ s gedicht XVII meditatie. Een fragment van het gedicht wordt meestal gepubliceerd onder de naam “No Man is an Island.”De titel van de roman is overgenomen uit” en daarom nooit sturen om te weten voor wie de klok luidt; Het luidt voor u.”Hemingway neemt Donne’ s filosofie ook op in zijn verhaal met de Spaanse Burgeroorlog als achtergrond. De intertekstualiteit tussen de twee literaire stukken heeft het thema van de roman uitgebreid.

► Lord of the Flies van William Golding

Golding tekent het avonturenthema van jonge jongens op een eenzaam eiland uit R. L. Stevenson ‘ s Treasure Island. Echter, Hij veranderde Stevenson ‘ s verheven verhalen van de avonturen in de verhalen van hoe wreedheid kan nemen over onschuld, veroorzaken verlies van beschaving, en afschilderen gruwelijke werkelijkheid.

► The Great Gatsby van F. Scott Fitzgerald

Fitzgerald verwijst naar T. S. Eliot ‘ s gedicht The Waste Land, dat twee jaar voor de roman werd gepubliceerd. Net als Eliot ‘ s gedicht presenteert The Great Gatsby een onvruchtbaar land, de Vallei der as, waar niets groeit. In beide literaire werken wordt het land spiritueel dood genoemd. In Fitzgerald ‘s Land of ashes, is er alleen weer-geslagen reclame, en in Eliot’ s waste land, is er een hoop gebroken beelden. Fitzgerald ‘ s roman verwijst ook naar de Griekse mythe van Koning Midas.

► Wide Sargasso Sea van Jean Rhys

Rhys neemt het personage, Mr. Rochester ‘s vrouw, van Emily Bronte’ s Jane Eyre en creëert er een alternatief verhaal voor. Ze verandert de setting van haar roman en biedt een achtergrondverhaal voor haar personages om het verhaal te schrijven vanuit het standpunt van mevrouw Rochester. Ze gaat ook in op kwesties als racisme, rol van een vrouw en kolonisatie.

► Daddy door Sylvia Plath

terwijl de verteller van het gedicht over haar vader spreekt, beschrijft ze hem als een ‘Mein Kampf’ look. Het verwijst naar de gelijknamige autobiografie van de Nazi-leider Adolf Hitler. Deze zinspeling maakt het karakter van de vader van de verteller opvallender.

► de Amerikaanse komedie Clueless uit 1995 is losjes gebaseerd op Jane Austen ‘ s Emma. De connectie is te zien in de Harry Potter-serie en Lord of the Rings. In beide gevallen, de protagonist is een wees, beide hebben dark lords, en beide hebben wijze oude tovenaars die de protagonisten helpen. Ook een populaire animatieserie The Simpsons is bekend om verschillende personages en scènes uit verschillende films te adopteren.