Hoe de balans van een bank te lezen

een bankbalans is een belangrijke manier om conclusies te trekken met betrekking tot de activiteiten van een bank en de middelen die worden gebruikt om leningen te kunnen financieren. De omvang van de activiteiten van een bank is opgenomen in haar balans voor zowel activa (leningen) als passiva (deposito ‘ s van cliënten of andere financiële instrumenten).

de drie cruciale elementen in alle financiële analyses zijn::

• liquiditeit: vermogen om te voldoen aan de verplichtingen van liquide middelen.
• solvabiliteit: kredietkwaliteit en toereikendheid van de eigen middelen van de bank (schuldenlast).
• winstgevendheid: vermogen om inkomsten/winst te genereren uit toegewezen kapitaal.

deze elementen hebben een aantal eigenaardigheden wanneer ze worden toegepast op een financiële instelling, gezien het unieke karakter van de bankactiviteiten.

liquiditeit wordt gewoonlijk gemeten als het vermogen van een onderneming om schulden af te lossen zodra deze opeisbaar zijn, maar dit heeft geen zin voor een kredietinstelling omdat het bankbedrijf per definitie illiquide is (schulden die opeisbaar zijn en langetermijnactiva).

de bijzondere kenmerken van bancaire activa en passiva, voornamelijk financiële instrumenten, en de grote impact van wanbetaling veranderen de traditionele benadering van solvabiliteit. De toezichthouder stelt de solvabiliteitsratio ‘ s voornamelijk op basis van de kwaliteit van het eigen vermogen van de bank en in mindere mate op basis van de hefboomwerking.

de winstgevendheid van een kredietinstelling houdt rechtstreeks verband met” tijd “en” risico”, factoren die de liquiditeit en de solvabiliteit aanzienlijk beïnvloeden. De afweging tussen risico en rendement is essentieel in de banksector.

aan de hand van de in de balans van een kredietinstelling opgenomen informatie kan de beleggings-en financieringsstructuur worden geanalyseerd, zowel in absolute waarden als in percentages. Dit stelt ons in staat om verschillende items te vergelijken die relevant zijn voor de activa (handelsportefeuille, kredietverlening, enz.) met de totale activa; geselecteerde posten uit de passiva (deposito ‘ s, uitgegeven effecten, ontvangen interbancaire leningen) en hun ontwikkeling in de tijd of in vergelijking met het gemiddelde van een andere instelling of sector.In tegenstelling tot niet-financiële ondernemingen heeft het gebruik van traditionele boekhoudkundige analysetechnieken voor een bankbalans echter de beperking dat het niet mogelijk is De ratio ‘ s te berekenen die door de toezichthouder worden gebruikt om toezicht te houden op de solvabiliteit, de hefboomwerking, de schuldenlast van een bank, enz. van buiten de bank gebruik te maken van de informatie in de jaarrekening. De teller en de noemer van deze ratio ‘ s omvatten aanpassingen van posten in de jaarrekening die alleen met interne informatie kunnen worden uitgevoerd.

de activiteiten van een bank staan op haar balans

in een niet-financiële onderneming vertegenwoordigen de verkoop van goederen, de facturering voor het verlenen van diensten of aankopen het volume van de activiteiten in het jaar waarop de winst-en verliesrekening betrekking heeft. De activiteit van een bank wordt daarentegen in haar balans opgenomen als een variatie in het volume van de kredietverlening, in de activa, en wordt vergeleken met de variatie in deposito ‘ s van cliënten of andere financieringsinstrumenten aan de passiefzijde. Bij retailbanken vertegenwoordigen deze twee posten het overgrote deel van hun totale activa en van de som van het eigen vermogen en de passiva

door analyse van een balans kunnen conclusies worden getrokken met betrekking tot de toename of afname van de activiteit van een bank en de middelen die worden gebruikt voor de financiering van leningen.

de winst-en verliesrekening toont de financiële marge of de nettorentemarge. Deze marge is het derivaat van activiteit uit het gebruik van middelen van uitgaveneenheden die in staat zijn financiering te verstrekken om leningen te verstrekken aan degenen die financiering nodig hebben. De waarde ervan is gelijk aan het verschil tussen de producten en de financiële kosten, en de strategie van de instellingen is om de laagste kosten voor het geld van anderen en de hoogste inkomsten uit aan derden uitgeleende middelen te verkrijgen.

de som van de nettorentemarge plus de provisies voor verleende diensten wordt kerninkomsten genoemd. Het fundamentele verschil tussen de inkomsten uit het bankbedrijf en de inkomsten uit het verlenen van diensten aan klanten is dat deze laatste niet rechtstreeks van invloed zijn op het eigen vermogen van de instelling, omdat zij door anderen worden uitgeoefend, terwijl de bank risico’ s (voor haar eigen vermogen en voor dat van anderen) op zich neemt voor financiële intermediatie. Sommige auteurs vinden het passend om Voorzieningen voor verliezen op leningen in te voeren in de nettorentemarge, aangezien voorzieningen voor oninbare of twijfelachtige leningen lagere rendementen van leningen betekenen.

het valt nog te bezien hoe de enorme veranderingen die zich in de banksector voltrekken, en die welke nog zullen volgen, van invloed zullen zijn op het belang van deze twee posten op de balans (kredietverlening en deposito ‘ s van cliënten).

Op 13 September 2016, bij de presentatie van de Financiële Studies Foundation (FEF) studie ‘Banken’ changing business model”, BBVA Onderzoek is Ana Rubio González bevestigd dat krediet niet langer de bestuurder van de banken inkomen, wat betekent dat de instellingen “mag niet meer zo gericht op de groei en uitbreiding van hun balans, maar op het leveren van diensten die gebruik maken van weinig kapitaal – meer in lijn met wat de VS instellingen hebben het gedaan.”

en wie zal de rol van intermediatie tussen besparingen en productieve investeringen op zich nemen? Het is nu een feit dat de grootste Europese ondernemingen de traditionele financiering van bankleningen vervangen door de uitgifte van obligaties op de kapitaalmarkten.

marktaandeel

we analyseren het marktaandeel dat door de geanalyseerde instelling wordt gecontroleerd, evenals de ontwikkeling ervan in de tijd, de mate van relatieve concentratie in de sector en de uiteindelijke machtsposities.