Hoe heeft mijn parlementslid gestemd over de oorlog in Irak? Zoek op naam of kiesdistrict als Chilcot eindrapport onthuld

het is meer dan 13 jaar geleden dat een dinsdagavond in Westminster de loop van de wereldgeschiedenis veranderde.Labour backbenchers faalden in hun opstand om de oorlog in Irak te stoppen op 18 maart 2003, ondanks het feit dat Tony Blair echo ‘ s opriep van de verzoening van Adolf Hitler in de jaren dertig.

de langstzittende premier van Labour in de geschiedenis greep de verzendingsdoos toen hij een gepassioneerd argument maakte om de massavernietigingswapens te vernietigen die, zoals later bleek, er niet waren.Toen het debat om 22.00 uur eindigde, trokken honderden leden door twee gangen met houten lambrisering aan weerszijden van de beroemde kamer voor een besluit dat een kettingreactie in het Midden-Oosten veroorzaakte.

Video Laden

Video niet beschikbaar

Klik om af te spelen

de video zal automatisch afspelen soon8Cancel

nu Afspelen

dus nu het verslag-Chilcot eindelijk de gevolgen bestudeert, hoe is het gebeurd – en wie heeft welke kant op gestemd?

deze widgets laten zien hoe alle 659 parlementsleden in de twee stemmingen op de avond zwaaiden.

als uw MP is veranderd, typ dan uw kiesdistrict en u zult twee namen zien – de MP op dat moment en de MP nu.

Scroll naar beneden voor een uitleg van wat het allemaal betekent.

ondanks het lijden van de grootste hit op hun nalatenschap, waren het Labour-parlementsleden die de regering in veel grotere aantallen trotseerden.

er waren twee stemmen in het historische debat.De eerste stemming was een amendement van de rebellen waarin stond dat de zaak voor oorlog “nog niet was vastgesteld”en het mislukte met 217 stemmen tegen 396.

de rebellen telde maar liefst 138 Labour-parlementsleden (plus een “teller” of stemteller), 15 Tories en alle 53 Lib-Dem ‘ s.

deze grafieken vereenvoudigen de zaken door degenen die het amendement steunden te laten zien als ” tegen de oorlog “en degenen die het amendement vochten als”voor de oorlog”.

De tweede stem is het belangrijkste regering beweging, het gebruik van “alle middelen die nodig zijn om de ontwapening van Irak ‘s massavernietigingswapens”.

het werd aangenomen met een comfortabeler 412 stemmen tegen 149.

maar sommige Labourleden die zich met het amendement tegen de oorlog hadden uitgesproken, onthielden zich van stemming. Dus deze stemming garandeert geen standpunt van een parlementslid.

Vergeet ook niet dat sommige Parlementsleden zich onthouden omdat ze ziek zijn of niet beschikbaar, het regelen van een ‘partner’ in de door de wederpartij aan zich te onthouden ook.Dennis Skinner onthield zich van stemming omdat hij in het ziekenhuis lag na een bypass voor een dubbel hart.Slechts twee Tories, John Randall en Richard Bacon stemden tegen deze laatste motie, vergeleken met 84 parlementsleden van Labour en 52 van de 53 leden van de Lib Dem op dat moment.

de 3 leden van de SNP (herinner je die dagen?) allen stemden tegen, net als Plaid Cymru. De DUP en UUP in Noord-Ierland stemden voor de oorlog.

degenen die vochten om de oorlog te stoppen, waaronder ene Jeremy Corbyn – die parlementsleden waarschuwde “41miljoen Amerikanen hebben geen gezondheidszorg, maar we hebben geld om Irak te bombarderen”.Voormalig minister van Buitenlandse Zaken Robin Cook, die de dag ervoor stopte met de oorlog met een van de beroemdste ontslagtoespraken van Groot-Brittannië terwijl de Heer Corbyn achter hem zat, stemde tegen.Toenmalig Lib Dem-leider Charles Kennedy hield een hartstochtelijke toespraak tegen de oorlog en zei tegen de parlementsleden: “er is een enorme publieke bezorgdheid in Groot-Brittannië. Zij zijn het soort mensen die nog nooit op een mars zijn geweest of een wake hebben bijgewoond.”

de toenmalige Tory-leider Iain Duncan Smith, premier David Cameron, kanselier George Osborne en de meeste loyalisten van Tony Blair.Tory leadership challengers Theresa May en Liam Fox stemden voor oorlog, net als Labour ‘ s meest waarschijnlijke leadership challenger Angela Eagle .George Galloway, Glenda Jackson, Diane Abbott en Kate Hoey sloten zich aan bij de 84 Labour-parlementsleden die tegen de regering stemden.

veel van de grote namen op het politieke toneel waren toen geen parlementsleden.Onder hen bevinden zich de kandidaten voor het leiderschap van Tory, Stephen Crabb , Michael Gove en Andrea Leadsom, en mogelijke Labour-uitdager Owen Smith.