I wed You Didn’T Know What Candy Crush Saga Does to Your Brain

pendelen naar het werk van’ far far away ‘ maakt me bewust van veel menselijk gedrag, stemmingen en voorkeuren. Ik schaamteloos genieten van gesprekken van mensen (monster schoonmoeder updates), ondeugende grappen (waarom heb je vannacht geslapen? * laugh erupts*), irrational fights (why are you fighting with me so early in the morning, guess you charged yourself i.p.v. your phone) et al. Deze zijn onderdeel geworden van mijn dagelijkse reis met de lokale trein. En plotseling zag ik al dat geklets in het niets verdwijnen. De reden erachter…CANDY CRUSH SAGA!

plotseling begonnen de vrolijke vrouwen op zombies te lijken. Gekleefd op te heldere schermen, stopten ze met bewegen, praatten niet, hun gezichten zagen er zo gespannen uit alsof ze IPS-examens aan het uitschrijven waren, en hun vingers leken de enige actieve delen van hun lichaam te zijn. Meedogenloos glijdende vingers bewogen over het scherm alsof ze kelen snijden in een slagveld. Een nadere blik deed me beseffen dat ze een spel speelden dat bestond uit het opstellen van snoepgoed in een Rij! Dit zag er enger uit dan mensen die wachtten op ‘hun gewassen om te groeien’, wat het geval was toen mensen verslaafd waren aan Farmville (oh, ik mis mijn schapen).

ik dacht dat sommige van de redenen waarom mensen spelen zijn om verveling te doden, bezig te blijven (hun geliefden zijn niet altijd ‘beschikbaar’ op tekst of oproep, dus het vullen van die leegte is noodzakelijk), hun frustraties te verwijderen, of zelfs om er cool uit te zien.

maar is het echt gezond om verslaafd te zijn aan een spel dat nooit eindigt? Welke hoop geeft het, en wat is de bevrediging die men krijgt? Ik vraag me af. Dus ik vroeg een paar dames en hun antwoorden verbaasde me meer, “het is hersenloos plezier”,” het scherpt je concentratie”,” de kleine sterren of plotselinge bonus punten maken me gelukkig”,”ik wilde controleren wat de rage is alles over en eindigde verslaafd”. Ik heb ook veel mensen ontmoet die nu zijn overgestapt op het kijken van films op hun telefoons. “Ik verwijderde het, Ik werd gek”, en” ik sliep met mijn telefoon in de buurt van mijn kussen, ” zijn enkele van de dingen die ze zeiden.

volgens The Guardian,’ Candy Crush wordt gespeeld door 93 miljoen mensen per dag, en het levert een geschatte $800.000 per dag op door spelers die nieuwe levens en boosters kopen die hen helpen om nieuwe levels te veroveren. Alles bij elkaar, een half miljard mensen hebben gedownload van de gratis app, en King Digital Entertainment, het bedrijf achter het fenomeen, naar verluidt netto $568m in 2012.”

technologieblog Gamasutra noemt het ‘fun pain’, waarbij de zogenaamde beloningsmechanismen het vermogen van de consument om geïnformeerde keuzes te maken over de kosten en de waarde van deze producten, ondermijnen.’

dus wat is het met dit spel van gekleurde snoepjes dat het zo verslavend maakt?Ik heb contact opgenomen met twee psychiaters, Dr. Hozefa Binderwala, Consultant psychiater bij Global Hospitals en Dr. Kersi Chavda, Consultant psychiater bij P. D. Hinduja ziekenhuis & Medisch Onderzoekscentrum om de drijfveer achter de gekke verslaving te begrijpen.Dr. Hozefa Binderwala wees erop dat ” Games als Candy Crush en Fruit Ninja een eenvoudige ooghandcoördinatie vereisen en een zeer eenvoudige leercurve hebben, zodat ze een persoon niet belasten in termen van het moeten afleggen van lange uren om een niveau te voltooien. Ze kunnen worden gepauzeerd en later worden voortgezet wanneer de tijd het toelaat. Plus, ze geven je een gevoel van vervulling en triggeren de release van endorfines in het systeem wanneer een niveau is voltooid, een nieuwe plaat is opgericht of iemand anders score wordt overtroffen.”Hij benadrukt een ander interessant aspect van dit verslavende spel,” het geeft je altijd een andere kans om je vorige score te verbeteren en in dit spel scores gaan in honderden, duizenden en zelfs miljoenen, waardoor je het gevoel dat je zoveel hebt bereikt.”

volgens Dr. Kersi Chavda, het spel resulteert in de eerste opwinding en er is een ‘high’ geassocieerd met goed presteren en het verslaan van anderen. Het spel heeft overwinningsgeluiden en flitsende lichten na elke opeenvolgende fase of staking. Hij voegt eraan toe, ” het enge deel is de isolatie die de neiging heeft om te gebeuren, omdat de persoon besteedt alle of het grootste deel van hun wakende uren proberen om beter en beter in het spel te krijgen. Dit kan ten koste gaan van het bijwonen van lessen, eten, slapen en zelfs naar het werk gaan.”

Dr. Binderwala vertelt ons hoe slecht deze verslaving kan zijn:

•verspilling van tijd en energie.
• Reservoir van schuld, omdat wanneer de persoon klaar is met spelen, ze zich realiseren dat werk en/of slaap zijn nu beperkt tot een nog minder tijd.
* de persoon hunkert naar het volgende niveau en meer te bereiken, terwijl in werkelijkheid niets wordt bereikt.

elk ander apart, hebben de artsen het ook gespeeld? Nou, ja, dat deden ze! “Aanvankelijk was ik er verslaafd aan, maar toen verveelde ik me”, grapt Dr.Kersi. Dr. Binderwala gaf schaapachtig toe: “Ik heb gespeeld, met pathetische scores om mee te beginnen, maar ik heb nooit mijn interesse nagestreefd vanwege het besef dat ik veel tijd kan verliezen met niets te winnen.”

dus, moeten we altijd wachten op goddelijke interventie, een mislukte mark sheet, of een dodelijke relatie gevecht om deze gewoonte te breken? Dr. Binderwala antwoordt dit vrij praktisch, ” idealiter, kunt u het spel soms spelen als een beloning. Niet als iets wat je regelmatig doet.”

dus onthoud:

* ken het grotere plaatje. Wat wil je doen met je tijd en middelen? Het is meestal wanneer mensen verliezen spoor van hun leven dat ze ten prooi vallen aan deze verslavingen.

* neem een pauze als de verslaving je overweldigt. Vraag uw echtgenoot, vriend, ouder of baas om u te berispen, neem de telefoon weg, of lokken u met chocolade als je op het punt om te beginnen met spelen.

* als u moet spelen, voordat u het spel start, Stel een countdown timer voor hoe lang je gaat toestaan om jezelf te genieten van het. Iets meer dan 10 minuten is een verspilling van uw kostbare tijd. Ook, als je een tijdslimiet hebt ingesteld, je focus en effectiviteit stijgen en je geniet van jezelf meer, in vergelijking met wanneer je eindeloos speelt.

* als je moet vertrouwen op games als een vorm van recreatie, kies dan spellen die een meer echte strategie hanteren en meer aandacht van jouw kant vereisen.

de bottom line is dat we verslaafd raken aan bepaalde dingen omdat ze ons een pseudo gelukkig gevoel geven van uitblinken in iets (meestal tijdelijk) waardoor we dingen die we niet goed in zijn, hoe belangrijk ze ook zijn, op een venijnige manier negeren.

ik ken de enige vraag die in al jullie gedachten moet blijven hangen: ‘heb ik Candy Crush Saga gespeeld?’Nee, Dat heb ik nooit gedaan, en dat ben ik ook niet van plan. En als je duivelse geest erover denkt mij een verzoek te sturen op Facebook, moet je hieronder een kijkje nemen: P

*figuur met dank aan:, quickmeme.com, gameacademy.com & eelanmedia.com