Internationaal Monetair Fonds (IMF): doelstellingen en verplichtingen

Het Internationaal Monetair Fonds (IMF) en de internationale Reconstruction and Development Bank (IBRD) werden in juli 1944 samen opgericht op basis van de Bretton Woods conferentie. India is het stichtend lid van het IMF.

doelstellingen van het IMF:

I. bevordering van de internationale monetaire samenwerking.

ii. zorgen voor een evenwichtige internationale handel

iii. zorgen voor wisselkoersstabiliteit

iv. De deviezenbeperkingen opheffen of tot een minimum beperken door het stelsel van multilaterale betalingen te bevorderen.

v. verlening van economische bijstand aan de aangesloten landen voor het wegwerken van de negatieve betalingsbalans

vi. het minimaliseren van de onevenwichtigheden in kwantiteit en duur van de internationale handel.

Wat zijn de doelstellingen en functies van de Wereldbank?

verplichtingen van het IMF

het hoofddoel van het IMF is het waarborgen van de stabiliteit van het internationale monetaire stelsel—het systeem van wisselkoersen en internationale betalingen dat landen (en hun burgers) in staat stelt transacties met elkaar te verrichten. De verplichtingen van het IMF worden hieronder besproken:
• toezicht: om de stabiliteit te handhaven en crises in het internationale monetaire stelsel te voorkomen, evalueert het IMF het nationale beleid en de nationale, regionale en mondiale economische en financiële ontwikkelingen via een formeel systeem dat bekend staat als toezicht. Het IMF adviseert zijn 188 lidstaten en moedigt beleidsmaatregelen aan die de economische stabiliteit bevorderen, de kwetsbaarheid voor economische en financiële crises verminderen en de levensstandaard verhogen. Het geeft regelmatig een beoordeling van de mondiale vooruitzichten in zijn mondiale economische vooruitzichten, van de financiële markten in zijn Global Financial Stability Report, en van de ontwikkelingen van de overheidsfinanciën in zijn begrotingstoezicht, en publiceert een reeks regionale economische vooruitzichten.

• financiële bijstand: It-financiering verstrekt financiering aan zijn leden: nationale autoriteiten ontwerpen in nauwe samenwerking met het IMF aanpassingsprogramma ‘s die door IMF-financiering worden ondersteund; verdere financiële steun is afhankelijk van de effectieve uitvoering van deze programma’ s.* Technische Bijstand: Het verstrekt technische bijstand en opleiding om de lidstaten te helpen hun capaciteit om doeltreffend beleid te ontwerpen en uit te voeren, te versterken. Er wordt Technische bijstand aangeboden op verschillende gebieden, waaronder belastingbeleid en-administratie, uitgavenbeheer, monetair en wisselkoersbeleid, toezicht en regulering van het bankwezen en het financiële stelsel, wetgevingskaders en statistieken.

• SDR’ s: deze faciliteit werd in 1971 gestart om de situatie van de internationale liquiditeit in de wereld te verbeteren. Het IMF geeft een internationale reserveactiva uit die bekend staat als Special Drawing Rights (SDR ‘ s; ook bekend als papiergoud) en die de officiële reserves van de lidstaten kunnen aanvullen. De totale toewijzingen bedragen ongeveer 204 miljard SDR (ongeveer 286 miljard dollar). IMF-leden kunnen onderling vrijwillig SDR ‘s inwisselen voor valuta’ s. De waarde van SDR wordt bepaald door de 4 valuta ‘ s dat wil zeggen, US $, Euro, Pond sterling en Japanse Yen.

• middelen: de belangrijkste bron van de financiële middelen van het IMF is de quota van de leden, die in grote lijnen de relatieve positie van de leden in de wereldeconomie weerspiegelen. Bovendien kan het IMF tijdelijk leningen opnemen ter aanvulling van zijn quota.

• bestuur en organisatie: Het IMF is verantwoording verschuldigd aan de regeringen van zijn lidstaten. Aan de top van de organisatiestructuur staat de Raad van gouverneurs, die bestaat uit één gouverneur en één plaatsvervangende gouverneur per Lid-Staat. De Raad van Gouverneurs komt eenmaal per jaar bijeen tijdens de jaarvergaderingen van het IMF en de Wereldbank. Vierentwintig van de presidenten zitten in het Internationaal Monetair en Financieel Comité (IMFC) en komen gewoonlijk tweemaal per jaar bijeen.

kredietfaciliteiten van het IMF

* Stand-By-overeenkomst (SBA): Dit instrument helpt landen in een economische crisis om de betalingsbalansproblemen op te lossen.

* de flexibele kredietlijn (FCL): dit instrument is bestemd voor landen met een zeer sterke basis, beleid en staat van dienst op het gebied van beleidsuitvoering. Het betekent een belangrijke verschuiving in de manier waarop het IMF financiële bijstand uit het Fonds verleent, met name met recente verbeteringen, aangezien er geen lopende (ex post) voorwaarden zijn en er geen plafonds zijn voor de omvang van de kredietlijn.

* de anticiperende en Liquiditeitslijn (PLL) bouwt voort op de sterke punten en breidt het toepassingsgebied van de anticiperende kredietlijn (PCL) uit. Het PLL voorziet in financiering om te voorzien in de werkelijke of potentiële betalingsbalansbehoeften van landen met een gezond beleid, en is bedoeld als verzekering en hulp bij het oplossen van crises.

* de uitgebreide faciliteit van het fonds wordt gebruikt om landen te helpen betalingsbalansmoeilijkheden aan te pakken die gedeeltelijk verband houden met structurele problemen die langer kunnen duren voordat ze zijn gecorrigeerd dan macro-economische onevenwichtigheden.

• het mechanisme voor de integratie van de handel stelt het IMF in staat leningen te verstrekken in het kader van een van zijn faciliteiten aan een ontwikkelingsland waarvan de betalingsbalans te lijden heeft onder de multilaterale liberalisering van de handel, hetzij omdat zijn exportopbrengsten dalen wanneer het zijn preferentiële toegang tot bepaalde markten verliest, hetzij omdat de prijzen voor voedselinvoer stijgen wanneer de landbouwsubsidies worden afgeschaft.

leningen aan landen met een laag inkomen

er zijn drie soorten leningen gecreëerd in het kader van de nieuwe Poverty Reduction and Growth Trust (PRGT) als onderdeel van deze bredere hervorming: de Extended Credit Facility, de Rapid Credit Facility en de Standby Credit Facility die hieronder worden besproken:

schuldverlichting

naast concessionele leningen komen sommige landen met een laag inkomen ook in aanmerking voor kwijtschelding van schulden in het kader van twee belangrijke initiatieven.

* het initiatief voor arme landen met een zware schuldenlast (HIPC), dat in 1996 werd ingevoerd en in 1999 werd versterkt, waarbij schuldeisers op gecoördineerde wijze schuldverlichting verlenen met het oog op het herstel van de houdbaarheid van de schuld; en

* het multilaterale Schuldverlichtingsinitiatief (Mdri), op grond waarvan het IMF, de internationale Ontwikkelingsassociatie (IDA) van de Wereldbank en het Afrikaans Ontwikkelingsfonds (AfDF) 100% van hun schuldvorderingen op bepaalde landen annuleerden om hen te helpen de millenniumdoelstellingen voor ontwikkeling te bereiken.

het IMF speelt een zeer prominente rol in de ontwikkeling van zijn ledenlanden, zodat zij het traject van holistische ontwikkeling kunnen volgen.

hoe verstrekt het IMF leningen aan zijn leden?

15 belangrijkste feiten over IMF