Lichtbreuken waar geen zon schijnt – Dylan Thomas – analyse

dit gedicht van Dylan Thomas is niet gemakkelijk te beheersen en staat open voor persoonlijke interpretatie … mijn gedachten zijn cursief na elke strofe …

Lichtbreuken waar geen zon schijnt

Lichtbreuken waar geen zon schijnt;
waar geen zee stroomt, duwen de wateren van het hart
hun getijden in;
and, broken ghosts with glowworms in their heads,
the things of light
File through the flesh where no flesh decks the bones.

… het licht komt alleen van de duisternis … licht kan alleen worden opgenomen in de voorwaarden van de duisternis … en het ‘hart duwt’ naar een nieuw gebied niet als de zee, die komt en gaat naar dezelfde grenzen … de ‘wateren van het hart’ kan worden gelijkgesteld met geestelijk licht … ze zijn als ‘gebroken geesten met glow-worms’, omdat het licht is latent in het lichaam als een abstractie … en dus bestand door het vlees heel apart van het vlees dat dekken van de botten …

Een kaars in de dijen
Verwarmt jeugd en zaad en brandt de zaden van leeftijd;
wanneer geen zaad beweegt,

een kaars in de dijen heeft seksuele connotaties en vertegenwoordigt de tijd … met de tijd wordt het zaad van de jeugd weggebrand als een kaars brandt en er wordt geen zaad geproduceerd

de vrucht van de mens unrinkles in de sterren,
helder als een vijg;
wanneer geen was is, toont de kaars zijn haren.

… en met de tijd gerimpeld Man unrrinkles in de sterren … de ‘vrucht van de mens’ – met licht zo helder als de sterren … de vijg een geschikte keuze van fruit (Het was onder de vijgenboom dat Boeddha verlichting ontvangen) …. en je zou kunnen zeggen dat met de tijd dat de kaars brandt tot het einde in plaats van een pit hebben we de zilveren haren van de leeftijd

dageraad breekt achter de ogen;
van de polen van schedel en teen het winderige bloed
glijdt als een zee;
noch omheind, noch gespietst, de gushers van de hemel
Spuiten naar de staaf
met een glimlach de olie van tranen.

… licht en bewustzijn in het algemeen komt van binnen … en dawn breken onzichtbare (‘achter de ogen’) … ‘bloed’, de wateren van het hart verlichting zoekt, zoals het verspreiden van een zee … maar uit de lucht komt licht …de wichelroede zoek naar water uitlopen… en dan ‘een glimlach’ en olie – komen als een helende om de tranen van het zoeken …de staaf en de olie met religieuze connotaties

Nacht in de voeten rondes,
Zoals sommige pitch maan, de grens van het globes;
Dag-lampjes op het bot;
Waar geen koud is, het villen wind losmaken
De winter mantels;
de film van de lente hangt aan de deksels.

… nacht eist zijn tol … en alle warmte wordt genomen door ‘skinning wind’ … als daglicht komt het aan op het bot … de lente zal gebeuren maar hopelijk is het nu ‘hangen van de oogleden’ … dit spreekt mij van ochtend licht ondervinden van een donkere depressie in het lichaam

Licht breekt op geheime kavels,
Op tips van denken waar gedachten geur in de regen;
Wanneer de logica sterven,
Het geheim van de bodem groeit door het oog,
En bloed springt in de zon;
Boven de afval volkstuinen het begin stopt…. Maar licht heeft een mysterie aan zijn werk … subtiel en voorbij logica … ‘op tips van gedachte waar gedachten ruiken in de regen’… wat een prachtige lijn … en licht komt alleen wanneer poging tot logica wordt verlaten … het geheim van licht komt door de verborgen grond van het oog … als een plant zou groeien uit dat dat verborgen onder de grond … en als de lente is hier ‘bloed springt in de zon’… een ontwaken … maar wat dawn vindt ‘boven de afval toewijzing’ geen erkenning, geen reactie en in dergelijke gebieden dawn is ineffectief … misschien een pleidooi voor een respons op licht

Dylan Thomas

… ik weet zeker dat er meer licht zal komen als ik

herlees