Niets is te vergelijken met Prince (op ‘American Idol’)

het is geen gemakkelijke taak proberen om het platform schoenen van een van de grootste kunstenaars van een generatie te vullen. Dat weerhield de zeven resterende deelnemers op American Idol niet van het proberen op zondag Prince-thema aflevering-de eerste zangwedstrijd om hulde te brengen aan de kunstenaar sinds zijn vroegtijdige dood in 2016.In 2006 maakte the Purple one zelf een verrassingsoptreden op Idol, met twee nummers van zijn 3121 album — Lolita en Satisfied — voordat hij snel het gebouw ontvluchtte.

uiteraard kon geen enkele deelnemer in de buurt komen van Prince ‘ enkelvoud podiumpresentatie of muzikale bekwaamheid. Maar wie heeft zijn werk het beste gedekt?Van de laatste zeven, twee vreemd gekozen nummers Prince schreef, maar niet zingen: Cade Foehner uitgevoerd The Time ‘ S “Jungle Love “en Catie Turner nam op The Bangles’ ” Manic Monday.”De overige vijf tackelden klassieke Prince hits uit de jaren 80: “Kiss “(Jurnee),” I Would Die 4 U “(Michael J. Woodard),” Nothing Compares 2 U “(Maddie Poppe),” How Come U Don ‘ t Call Me Anymore “(Gabby Barrett), en” When Doves Cry ” (Caleb Lee Hutchinson).

het zou leuk zijn geweest om een deelnemer wat dieper in Prince ‘ grote catalogus te zien graven met een minder voorspelbare songkeuze. Het zou ook leuk geweest zijn om meer Prince nummers in de show te hebben in plaats van een tweede nummer uit het geboortejaar van elke deelnemer (waarom niet een Prince nummer uit elk geboortejaar?).

ondanks de altijd ongelooflijke aanwezigheid van Prince medewerker en vriend Shiela E. op drums, voelden de meeste uitvoeringen als karaoke songs. Eén was ronduit beschamend.

niet dat het allemaal slecht was. Gabby Barrett gaf een solide soulvolle vertolking van “How Come You Don’ t Call Me Anymore “en Caleb Lee Hutchinson op zijn minst geïnjecteerd enige creativiteit in zijn countrified take op” When Doves Cry.”De beste uitvoering, gemakkelijk, was Maddie Poppe’ s cover van “Nothing Compares 2 U” – een elegante, piano en strijkers ballade die rechter Katy Perry klaar om tickets te kopen voor haar show had.

maar meer dan wat dan ook, het lied — en de show — belichtte de enorme leegte die de artiest had achtergelaten. Zijn excentrieke genie ging veel verder dan alleen vocale chops (hoewel het leuk zou zijn geweest om een deelnemer op zijn minst een falsetto te horen proberen!).

wat niet wil zeggen dat mensen zijn liedjes niet moeten coveren. Dat zouden ze moeten doen. Dat zullen ze. Maar niets is te vergelijken met de kunstenaar die ze achterliet.