onderwijs voor wie en waarvoor?

in zijn lezing aan de Universiteit van Arizona op 8 Feb 2012 brengt Noam Chomsky zijn eigen historische analyse, brede lezing en kritische gevoeligheid naar de vraag niet alleen welke doelen onderwijs dient, maar wiens doelen. Hij schetst twee benaderingen van het hoger onderwijs:

• de verlichting visie: “laying out a string along which the student can explore and progress in his own way” (citing Wilhem Von Humboldt, the founder of the modern university system)
• het Transmissiemodel (mijn zin niet de zijne): een methode om studenten te voorzien van een voorgeschreven set van kennis en procedures en hen te testen op hun vermogen om deze te herinneren.Onder verwijzing naar Dewey koppelt hij de tweede benadering van de voorbereiding van kinderen op een onkritische acceptatie van hun lot op het werk. Het moedigt studenten aan om te doen alsof ze leren in plaats van zich ermee bezig te houden. Hij contrasteert dit met een HE-cursus die de eerste aanpak volgt, waarbij studenten op de eerste dag niet moeten vragen “wat zullen we in deze cursus behandelen” maar “wat zullen we ontdekken op deze cursus?”. Dit, suggereert hij is het hele curriculum aan een serieuze universiteit .

  deze twee uiteinden van een pedagogisch spectrum zullen bekend zijn bij iedereen die les heeft gegeven. Het gaat over de geest van het onderwijs: Ik zou willen suggereren dat de praktijk zal variëren langs het continuüm van vrij onderzoek naar nauwe instructie en dat de twee elkaar niet uitsluiten.Chomsky ‘ s doel is om deze tweedeling te plaatsen in de specifieke politieke en economische context van de hedendaagse VS, waarin overheidsbeleid en prioriteiten steeds meer worden bepaald door bedrijfsbelangen, zodat leren dat geen duidelijke economische voordelen heeft, van financiering wordt beroofd. De groei van het collegegeld en de studentenschuld maakt deel uit van een beweging naar een indoctrinerend systeem waarin studenten kritiekloos elk onderwijs accepteren dat leidt tot werkgelegenheid en dan een kritiekloze benadering van die werkgelegenheid hebben. David Harvey elsewhere heeft beschreven als de oprichting van een contracted graduate workforce.Chomsky citeert niet marxistische theoretici als Gramsci of Althusser, maar Adam Smith over de immoraliteit van een samenleving waar elk alleen gericht is op zijn eigen welzijn en Ralph Waldo Emerson voor de noodzaak om de instemming van de massa ‘ s te verkrijgen om privileges te behouden.Het is onvermijdelijk dat een zo breed uitgewerkte beschrijving betrekking heeft op generalisaties, maar de brede waaier van zijn analyse past zowel in de VS als in toenemende mate in het Verenigd Koninkrijk. Echter, binnen de brede sweep is er grote variatie en veel opvoeders zijn bezig met ‘laying out string’.Het is interessant om de vraag te stellen op welke manieren het gebied van het medisch onderwijs, bijvoorbeeld, met zijn Garanties van goed betaalde arbeid bij het afstuderen en hopelijk een hoog niveau van ethisch en kritisch denken, de trend kan tegenhouden.

  

  Reclame