Voor wie het aangaat: – poëzie dagelijks

in de Polaroid in een lade van het huisde andere familieleden geplukt, ik ben de waas op de achtergrond,dweil van zilverachtig haar. Het rasp van de asbak als je de kachel legen is een beetje als mijn stem, vast in de schoorsteen als een nest.Je hoeft niet te weten hoe ik treuzelde, van mijn voortdurende angst voor slangen, of hoe ik vreselijke geschenken gaf toen ik de moeite nam om ze te geven.Ik werd verteld door een helderziende om de onbeminde doden te herinneren,en dat deed ik, maar niet op een manier die ze zouden willen,eraan herinnerend hoe ze lelijk werden toen ze drankor het wisselgeld uit de wasserijhadden toen ze dachten dat niemand het zag. Ik heb jaren doorgebracht met het schrijven van mijn laatste brieven, het afschrijven van de schuld van een koud bed,doen alsof ik bezig was terwijl ik eigenlijk door een kat op de bank werd thuisgebracht.Voor geld deed ik veel dingen—gevangen muskusratten,vervalste bedankbriefjes, mannen me laten aaien terwijl ik danste.Meestal speelde ik de rol van iemand die om me gaf,gekanteld in mijn stoel en probeerde verloofd te lijken,de in beslag genomen oom waarvan je niet zeker was dat je hem leuk vond.Dat ben ik die in de camper zit te roken, terwijl ik de haarpot achterlaat. Ik ben daar de rabarber kwijt en mijn waardeloze collecties-lappendeken, betonnen kabouters-werden hoogstwaarschijnlijk in de prullenbak gezet.Soms loog ik als ik me verveelde. Ik wilde dat je wist wat ik wist, maar uiteindelijk gaf ik die uppreferring om je aan het lachen te maken.Dit leven dat ik leidde was meestal privé, en uren werden spentsweeping bat guano van een afbrokkelende set van trappen.Niemand wist er de helft van, en niemand leek er iets om te geven.Ik voorzag hoe verwaarloosd de begraafplaats van de stad werd, een glimp van het verroeste hek dat het hert binnenliet in een visioen.Ze haalden de schors van de junipersdie uiteindelijk in een storm naar beneden kwamen.Ik was in die storm, opgeblazen over de icetoward Arcadia. Dat is een stad in Wisconsin en geen naam voor het paradijs.

Leave a Reply