żargon astronomiczny 101: Standardowe świece

w tej serii badamy dziwny i cudowny świat żargonu astronomicznego! Gdyby tylko istniał sposób na zmierzenie dystansu do dzisiejszego tematu: standardowe świece!

mierzenie odległości do rzeczy w przestrzeni jest naprawdę trudne. Jedną z technik jest użycie paralaksy, czyli obserwowanego ruchu w pozycjach gwiazd w ciągu roku. Ta technika jest fantastyczna, o ile gwiazda nie jest zbyt daleko. W pewnej odległości Twój teleskop po prostu nie będzie w stanie dokładnie zmierzyć ruchu i będziesz miał pecha.

kluczem jest znalezienie czegoś, co nazywa się standardową świecą. Jeśli można spojrzeć na odległy obiekt i wiedzieć dokładnie, jak jasny jest (innymi słowy, można znać jego jasność), to można porównać ten pomiar do tego, jak jasny wydaje się być. Używając trochę trygonometrii, można obliczyć odległość.

jako przykład, gdybyś wiedział na pewno, że marka latarki, którą miałem, była dokładnie taka sama jak latarka, którą miałeś, to gdybym był daleko, mógłbyś zmierzyć jasność mojej latarki w porównaniu z jasnością Twojej latarki i obliczyć moją odległość.

teraz potrzebujemy tylko latarek.

na szczęście natura dała nam kilka Pierwsze znane były cefeidy, rodzaj gwiazdy o różnej jasności. Astronom Henrietta Swan Leavitt odkryła, że im dłużej Cefeida trwa do cyklu, tym jest jaśniejsza. Skalibrując kilka cefeid za pomocą paralaksy, możesz znaleźć dowolny cefeid, który chcesz i dowiedzieć się, jak daleko jest.

w 1998 roku dwa zespoły astronomów odkryły ciemną energię – niewyjaśnioną przyspieszoną ekspansję wszechświata – patrząc na inną standardową świecę: supernowe typu 1a. Wszystkie tego rodzaju supernowe wybuchają mniej więcej w ten sam sposób, więc możliwe jest obliczenie ich prawdziwej jasności.

dzisiaj astronomowie używają różnych standardowych świec, od zmiennych Mira po Gwiazdy rozgałęzione czerwonego olbrzyma. Ale bez względu na metodę, podstawowa technika jest taka sama: znać jasność, znać odległość.