Choragos w Antygonie: czy głos rozsądku mógł uratować Kreona? – Literatura starożytna

Choragos w Antygonie reprezentuje doradców Kreona. Pozornie, byli tam, aby poprowadzić króla i dać głos do obaw ludu. W rzeczywistości jego temperament w ogóle nie pozwalał im być skutecznym. Doradcy powinni, zgodnie z prawem, nosić taką samą wagę szacunku od króla, jak Tiresiasz, ślepy Prorok. Składają się one ze starszyzny miasta i prominentnych obywateli.

ich szacunek do Kreona i niechęć do konfrontacji z nim o jego upór i zły osąd w traktowaniu zarówno Polinyków, jak i Antygony wzmacniają wrażenie, że król ma niebezpiecznie niestabilny temperament. Chociaż mogli uratować Kreona przed jego własną Głupotą, ich odmowa jawnego stawania się przed jego władzą opóźnia jego uświadomienie sobie jego błędów i ostatecznie skazuje go na okrutną sprawiedliwość losu.

Jaka jest rola Choragosa w Antygonie?

starsi i doradcy działają jako narrator, zapewniając tło dla zachowania Kreona, aw niektórych scenach dostarczając widzom informacji o wydarzeniach, które dzieją się poza sceną. Jeśli więc nie zmienić biegu Losu Kreona, jaka jest rola Choragosa w Antygonie? Dają one rzetelną narrację w sztuce, w której percepcję każdej z postaci można uznać za słuszną, choć prezentują przeciwne punkty widzenia.

Antygona w pełni wierzy w swoją misję, próbując wykonać ostatnie obrzędy pogrzebowe dla ukochanego brata. Kreon uważa, że broni Teb odmawiając uhonorowania zdrajcy. Obie strony mają to, co uważają za słuszne i słuszne punkty, poparte przez samych bogów. Choragowie szanują zarówno pasję Antygony do uhonorowania jej rodziny, jak i miejsce Kreona jako króla i działają jako równowaga między dwoma skrajnościami, nadając głębi fabule i nadając odcienie szarości czarno-białej prezentacji.

pierwsze pojawienie się refrenu

refren w Antygonie po raz pierwszy pojawia się po scenie otwierającej. Antygona i Ismene otworzyli sztukę, planując pogrzebanie Polinyków. Antygona wyrusza na niebezpieczną misję, a Ismene boi się o bezpieczeństwo i życie swojej siostry, gdy sprzeciwia się królowi. Podczas gdy król świętuje klęskę zdrajcy Polinyces, jego bratanice spiskują, aby oddać cześć zmarłemu bratu, wbrew jego woli i jego dekretowi. Pierwsza z chóralnych ody w Antygonie jest celebracją uwielbienia dla zwycięskiego Eteoklesa. Jest krótki lament dla braci:
“dla siedmiu kapitanów przy siedmiu bramach, zestawionych z siedmioma, zostawili hołd swoich panopli dla Zeusa, który odwraca bitwę; z wyjątkiem tych dwóch okrutnych losów, którzy zrodzeni z jednego ojca i jednej matki, stawili przeciwko sobie swoje dwa włócznie zdobywające, i są uczestnikami wspólnej śmierci.”

chór następnie wzywa do świętowania zwycięstwa Thebe, wzywając Boga świętowania i rozpusty, Bachusa. Konflikt zostaje zakończony, walczący bracia nie żyją. Nadszedł czas, aby pochować zmarłych i świętować zwycięstwo i uznać nowe przywództwo Kreona, wuja i prawowitego króla teraz, gdy męscy spadkobiercy Edypa nie żyją.
” ale skoro przyszło do nas zwycięstwo chwalebnego imienia, z radością reagującą na radość Teb, których rydwanów jest wiele, cieszmy się zapomnieniem po późnych wojnach i odwiedźmy wszystkie świątynie bogów nocnym tańcem i pieśnią, A niech Bachus będzie naszym przywódcą, którego taniec wstrząsa ziemią Teb.”

w refrenie nie ma myśli o zemście. Tylko sam Kreon zdaje się nienawidzić Polinyków tak bardzo, że jest gotów odmówić mu zaszczytu swojej pozycji, nawet po śmierci. Myśli o świętowaniu przerywa Sam Kreon. Wchodzi, zwoławszy spotkanie starszych i przywódców miasta, aby ogłosić.

twierdzi, że
” Eteokles, który poległ w walce o nasze miasto, w całej sławie zbrojnej, zostanie pogrzebany i ukoronowany każdym obrządkiem, który nastąpi po najszlachetniejszych zmarłych do ich spoczynku. Ale dla jego brata, Polineices,-który wrócił z wygnania i starał się doszczętnie pożreć ogniem miasto swoich ojców i świątynie bogów swoich ojców,-starał się skosztować krew pokrewną i poprowadzić resztę w niewolę;-dotykając tego człowieka, zostało ogłoszone naszemu ludowi, że nikt nie zaszczyci go sepulturą ani lamentem, ale pozostawi go bez pochówku, zwłoki dla ptaków i psów do jedzenia, upiorny widok wstydu
taki duch mojego postępowania; i nigdy, przez mój uczynek, nie będzie go Wicked stand in honor before the Just; ale kto ma dobrą wolę do Teb, będzie zaszczycony ze mnie, w swoim życiu i w swojej śmierci.”

Król Kreon i Choragos

jest jeden mały punkt sprawiedliwości, który Kreon pomija w swoim dążeniu do władzy. Eteokles i Polinyci mieli na przemian rządzić Tebami. Gdy minął rok panowania Eteoklesa, odmówił oddania Korony Polinycesowi, co spowodowało, że obalony brat zebrał armię i ruszył przeciwko Tebom.

odmienne traktowanie obu braci przez Kreona świadczy o wyraźnym faworyzowaniu. Chociaż w Edypie twierdził, że nie chce rządzić, Kreon zaczyna rządzić od wydania dekretu Potwierdzającego rządy Eteoklesa i zawstydzającego Polinyces za próbę przeciwstawienia się bratu. Jest to jasne ostrzeżenie dla każdego, kto zakwestionuje miejsce Kreona jako króla. Antygona odes ujawnia reakcję starszyzny i przywódców miasta, dostarczając folii dla zachowania Kreona i ujawniając, jak jego rządy są postrzegane przez ludzi z Teb.

Kreon jasno wyraził swój mandat, a teraz wzywa Choragos i chór, aby stali razem z nim w jego rządach. Starsi odpowiadają, że będą podtrzymywać jego prawo jako króla do wydania dekretu, który uzna za konieczny dla dobra Teb. Oczywiste jest, że chcą pokoju i są gotowi spacyfikować nawet nierozsądnego władcę, aby utrzymać pokój i zapobiec dalszemu rozlewowi krwi.

nie liczyli na Bunt Antygony. Dopiero po ujawnieniu jej czynu przez straż, przywódca ośmiela się wypowiedzieć przeciwko surowemu osądowi Kreona, mówiąc
“o królu, moje myśli od dawna szeptały, czy ten czyn może być dziełem bogów?”

Kreon odpowiada, że bogowie nie szanują niegodziwców i grozi, że poniosą jego gniew, jeśli odważą się wypowiedzieć przeciwko jego decyzji. Refren odpowiada odą do człowieka, przemówieniem, które mówi o walce człowieka o przezwyciężenie natury, być może ostrzeżeniem dla Kreona o jego pysze i postawie, jaką przyjmuje, sprzeciwiając się prawom bogów.

dylemat Choragosów: czy Spacyfikują króla, czy przeciwstawiają się bogom?

rola Choragosa w Antygonie ma być ostrzeżeniem dla Kreona przed jego głupią dumą. Chodzą cienką linią, zarówno chcąc uszanować życzenie króla, jak i nie będąc w stanie przeciwstawić się naturalnym

commons.wikimedia.org

prawo bogów. Kiedy Antygona zostaje uwięziona przez strażników, aby stawić czoła Kreonowi za jej zbrodnię, wyrażają przerażenie z powodu jej ” szaleństwa.”Nawet wtedy nie wypowiadają się przeciwko Kreonowi, który wydał przeciwko niej wyrok, choć słabo starają się jej bronić:

” Pokojówka okazuje się namiętnym dzieckiem namiętnego ojca i nie wie, jak zginać się przed kłopotami.”

to stwierdzenie Choragosa jest bardziej tajemnicze niż proste stwierdzenie o charakterze Antygony. Jest to przypomnienie dla Kreona, że jej ojciec był byłym królem Teb i bohaterem ludu. Chociaż rządy Edypa zakończyły się tragedią i przerażeniem, uratował miasto przed klątwą Sfinksa, a jego pamięć do dziś jest honorowana wśród ludzi. Skazanie Antygony na śmierć może być postrzegane jako akt okrutnego i impulsywnego króla, a Kreon działa na cienkim punkcie sprawiedliwości, jeśli nalega na wykonanie swojego i tak już surowego dekretu.

po ukazaniu się Ismene, Refren odnosi się do niej jako “sympatycznej siostry”, podkreślając, że są to kobiety, które mają powody do wyrażania lojalności w swoich działaniach. Dopiero Kreon, kłócąc się z Antygoną i Ismene, upiera się o egzekucję, kwestionują jego czyny, pytając, czy zamierza pozbawić syna swojej oblubienicy.
Kreon nie chce, by jego syn ożenił się z kobietą, która sprzeciwi się jego rozkazom. Refren ubolewa nad tymi, którzy sprzeciwiają się bogom, mówiąc o przekleństwie pokoleniowym, które przenosiło się z Laiusza na dół:

“twoja moc, o Zeusie, jakie ludzkie przewinienie może ograniczyć? Ta moc, której ani sen, ani niestrudzone miesiące bogów nie opanują; ale ty, władca, któremu czas nie przynosi starości, mieszkasz w olśniewającym blasku Olimpu.”

upadek Kreona był jego własną odpowiedzialnością

w tym momencie Chór jest wyraźnie bezradny, aby zmienić bieg działania lub Los Kreona. Są po prostu narratorami, obserwującymi rozwój wydarzeń. Odmowa słuchania rozumu przez Kreona sprawia, że cierpi pod wpływem gniewu bogów. Gdy Antygona jest doprowadzona do jej zagłady, lamentują jej los, ale także obwiniają jej temperament i szaleństwo.
” Czcigodny czyn domaga się pewnej pochwały za czcigodność, ale przestępstwa przeciwko władzy nie może poruszyć ten, kto ma władzę w swoim utrzymaniu. Twój samowolny temperament doprowadził cię do ruiny.”

dopiero kłótnia Tyresiasza z Kreonem w końcu przełamuje uporczywą odmowę wysłuchania powodu, dla którego zdecydowanie przemawiają, nakłaniając go do natychmiastowego odejścia i uwolnienia Antygony z grobu. Zanim Kreon posłucha ich dobrej rady, będzie już za późno. Antygona nie żyje, a Haemon, jego jedyny syn, pada na własny miecz. Ostatecznie Chór jest nieskuteczny w ratowaniu Kreona przed własną pychą.