co się dzieje w Vegas

chociaż tylko pasjonująco zabawna komedia romantyczna, a często nawet tego nie ma, to co się dzieje w Vegas jest lepsze na uczciwym marginesie, niż ktokolwiek mógłby się tego spodziewać. Który używam jako kod do ” to Gwiazdy Ashton Kutcher, ale nie jest beznadziejnie zły.”Ani też sam Kutcher nie jest beznadziejnie zły. Nie przewidziałbym tego. W rzeczy samej, nie przewidziałem tego.; Z trailera byłem przekonany, że będzie to film o przyzwoicie elastycznej koncepcji, zdradzony przez dwie wyzywająco niespotykane gwiazdy w rolach głównych (przeciwieństwem Ashtona w tym przypadku jest Cameron Diaz, która wcześniej była ukochaną komiczką romantyczną, zanim spadła z powierzchni Ziemi). Jak się okazuje, najgorszą rzeczą w gwiazdach jest to, że są one wewnętrznie puste: nie dodają nic wartościowego do filmu i nie odbierają nic wartościowego.

zamiast tego, prawie wszystkie ciężkie podnoszenie jest wykonywane przez wymaganych zany friends, granych przez Roba Corddry i Lake Bell (co dziwne, ostatni raz widziano klasyfikację kolejnego bezzębnego rom-com, który zakończył się znacznie lepiej niż miał jakikolwiek powód, po jej trupie). Ale wyprzedzam samą siebie.

w Vegas dzieje się to, że Joy McNally (Diaz), obsesyjna dziewczyna typu A, która właśnie została porzucona przez narzeczonego, Tool Mctoolsona (Jason Sudeikis; postać ma na imię Mason, a nie Tool, ale nie przypuszczałem, że tak naprawdę miałem Ciebie), przybywa ze swoją przyjaciółką Tipper (Bell), aby utopić jej smutki i uzasadnić radość z biletu zakupionego na urodziny Masona. Tymczasem Jack Fuller (Kutcher) i jego nieprawdopodobnie nazwany przyjaciel Hater (Corddry) przylatują świętować/zapomnieć o fakcie, że Jack właśnie został zwolniony-przez ojca – z pracy w warsztacie meblarskim. A wheezy spotkać słodkie później (wszyscy zostali wysłani do tego samego pokoju z powodu czkawki komputera w hotelu), plus wspaniała suma alkoholu, Joy i Jack połączyły się i pobrali. Wkrótce rozstają się, gdy Jack wygra 3 miliony dolarów na kwartał Joy w automacie do gier, a jeden konserwatywny sędzia później (Dennis Miller, coś w rodzaju przewrotu castingowego) zostaje uwięziony w małżeństwie na sześć miesięcy, w którym to momencie pieniądze mają zostać uwolnione.

wszystko, co jest w zwiastunie, oczywiście, po prostu pomyślałem, że warto to powtórzyć, ponieważ w głębi duszy, pomijając niektóre incydenty (cały kawałek o sedzie może być o wiele mniej wymyślony niż jest), nie ma tam nic, co nie mogłoby zrobić idealnie uroczego screwball romance. Może Jean Arthur i Clark Gable. Reżyseria: Hawks W scenariuszu nie ma nic nieprzyjemnego, kiedy sprowadzamy to do: przypadkowo małżeństwo zostaje razem dla pieniędzy, mimo że się nienawidzą. To klasyka. Preston Sturges poszedłby do miasta z tym zestawem. Ale w Vegas nie ma Prestona Sturgesa, Howarda Hawksa, Jean Arthura czy Clarka Gable ‘ a. Ma dwie średnie gwiazdy, które nigdy nie były szczególnie dobre w komedii i obie są po ich karierze “szczyty”; i ma Tom Vaughan, reżyser jednego lub dwóch odcinków kilku seriali HBO, a niektóre filmy telewizyjne z tytułami takimi jak Final Demand; i zamiast okresu, który zachęca do pomysłowych i wywrotowych komedii, wychodzi podczas Złotego Wieku badań rynku filmowego. Wszystko, co może przypadkowo sprawić, że obraz będzie interesujący, musi być szlifowane do najmniejszej możliwej krawędzi i nigdy – przenigdy – nie możemy wątpić, że Jack i Joy wylądują razem w finałowym bębnie.

zgodnie z tym standardem gatunku, to, co dzieje się w Vegas, jest porywającym sukcesem: idziemy zobaczyć dwoje ludzi, którzy zakochują się pomimo wielu głupich blokad, i kończą się znacznie lepszymi ludźmi niż byli na początku. Niektóre z indywidualnych sytuacji, w których oboje się znajdują, są zabawne w wysoce teoretyczny sposób, ale Diazowi i Kutcherowi brakuje naturalnego poczucia komicznego wyczucia czasu potrzebnego do stworzenia materialnej iskry (Diaz miał tę umiejętność raz, ale najwyraźniej ją stracił); najlepsze, co mogą osiągnąć, to przyjemnie zapomniany sukces, który polega na tym, że widz myśli, że skoro nie marszczysz brwi, musisz się dobrze bawić.

biorąc pod uwagę, że tak wiele z tego filmu to taki drobiazg, tym bardziej zaskakujące jest to, że w drugorzędnym związku jest jakaś konkretna cecha, że horndog ściga niezwykle wściekłą kobietę, która wyrasta między Hejterem a Tipperem. Corddry i Bell też nie są najlepszymi komicznymi aktorami na świecie, ale w porównaniu z niezmiernie waniliowymi leadami są więcej niż wystarczające, aby zasugerować zupełnie inną płaszczyznę komicznych możliwości. Pomaga to, że wodnisty slapstick i generowane komputerowo dialogi, które charakteryzują większość scenariusza, są tłumaczone w tych postaciach na rzeczywiste zadziory, dowcipne i sarkastyczne asides, które pomimo (ze względu na) ich złośliwość, spotykają się jako najzabawniejsze części filmu. Podczas gdy Ashton i Cameron są zajęci uderzaniem się nawzajem wydrążonymi plastikowymi kijami woobie, Corddry i Bell rzucają lotkami. Prawdziwy humor jest tym bardziej ożywiony pośród tak wielkiej genialnej przeciętności.

nie ma, nie popełnij błędu, żadnego możliwego powodu, aby ktoś zawracał sobie głowę filmem, jeśli nie ma predyspozycji do współczesnej komedii romantycznej; nawet w najlepszych momentach filmu nie ma wystarczająco dużo treści, aby uczynić go bardziej wartościową komedią niż…cóż, to może, jak sądzę, i słusznie śmieszne dowcipy są doceniane wszędzie tam, gdzie się pojawią. To powiedziawszy, po prostu nie ma aż tak dużo mięsa na kościach tego filmu: jest to dobry kawałek hitowego kontraprogramu, ponieważ jest to 99 minut nieszkodliwej rozrywki dla ludzi, którzy nie lubią CGI. To nie jest powód, aby go zobaczyć, ale przynajmniej jest zabawny na własnych warunkach; wkrótce to bez wątpienia wyda się największą pochwałą, jaką kiedykolwiek otrzymał film.