co to za małe, białe, okrągłe igły?

znalazłem to na drzwiach wejściowych-wygląda jak igły w kolistym ruchu z białymi końcówkami. O co chodzi?

małe “igły”, które zaczynają zdobić drzwi, Rośliny i prawie każdą powierzchnię, jaką można sobie wyobrazić o tej porze roku, pochodzą z często pomijanej rodziny owadów znanej jako zielone koronki (chrysopidae). Owady te, jak wielu ogrodników jest prawdopodobnie świadomych, są żarłocznymi drapieżnikami mszyc, roztoczy, mączlików i innych małych miękkich owadów. Wiele sklepów z zaopatrzeniem ogrodowym będzie sprzedawać je tuż obok biedronek jako korzystne zwierzęta do domowego ogrodu. Jeśli kiedykolwiek masz szczęście spotkać sznurowadła, są to jedne z najbardziej subtelnie olśniewających owadów w rejonie zatoki, z dużymi okrągłymi oczami, które odbijają światło jak kalejdoskop ustawiony na jednolicie zielonym ciele i zestaw jasnych skrzydeł ozdobionych zielonymi żyłkami.

jaja są niezwykłą adaptacją do drapieżnictwa i naprawdę fajną chemią w działaniu. Larwa Lacewing cieszy się ucztą na workach słodkich soków w świecie owadów znanych jako mszyce. Niestety dla ich drapieżników, mszyce mają długotrwały układ-niektórzy nazywają to mutualizmem-z szorstkimi i twardymi mrówkami, które odpierają mszyce drapieżne w zamian za słodkie, słodkie krople spodu z tylnej części mszyc. Mrówki są naprawdę dobre w znajdowaniu źródeł pożywienia i wykorzystywaniu ich. Jeśli jesteś dorosłym sznurowadłem i chcesz dać swojemu potomstwu przewagę, chciałbyś wykluć je blisko mszyc, ale jeśli te brzydkie mrówki są w pobliżu, na pewno znajdą twoje jaja i pożrą je. Lacewings wyewoluowali sposób radzenia sobie z tą zagadką, którą jest składanie jaj na końcach maleńkich jedwabnych nici. Łodygi jaj są na tyle wysokie, że mrówki mają trudności ze znalezieniem jaj, a wiele sznurowadeł również koronuje te łodygi za pomocą chemicznych mechanizmów obronnych.

jedwab jest terminem używanym do opisania wielu naturalnie wytwarzanych włókien białkowych, które mogą być wytwarzane przez wiele różnych organizmów i mają różne kompozycje białkowe. Najbardziej znany jedwab pochodzi z ćmy, ale pająki, chrząszcze, a nawet niektóre pszczoły mogą wytwarzać jedwab. Sznurowadła produkują dwa różne rodzaje jedwabiu. Jedwab używany do szypułek jaj jest sztywny ze względu na motywy białkowe znane jako arkusze beta prostopadłe do osi włókien. Ten nowatorski układ włókna jedwabiu nadaje sznurowadłu sztywność niespotykaną w innych jedwabiach i pozwala jajom przyklejać się do każdej powierzchni, do której się przytwierdza. Pomiędzy stadium larwalnym a DOROSŁYM owad przepoczwarza się w jedwabnym kokonie z zupełnie innego włókna. Jedwab kokonowy składa się ze znacznie większego białka, a włókna są około dwa razy grubsze. Te włókna jedwabiu kokonowego łatwo działają jako rusztowanie dla lipidów (tłuszczów), które są używane wewnątrz kokonu, aby utworzyć wewnętrzną komorę do zatrzymywania wilgoci.

najlepszym sposobem na zobaczenie dorosłych sznurowadeł jest spędzanie nocy przy źródłach światła. Latają głównie w nocy i podobnie jak ćmy przyciągają światła w widmach niebieskich i UV. Jeśli chcesz zobaczyć łodygi jaja, najlepiej jest znaleźć obszar z mszycami, a następnie zacząć sprawdzać spód liści, ponieważ wydaje się to być ulubionym miejscem kryjącym sprzęgło jaj.

zapytaj przyrodnika to finansowany przez czytelników dwumiesięcznik z California Center for Natural History, który odpowiada na pytania dotyczące świata przyrody w San Francisco Bay Area. Masz pytanie do przyrodnika? Wypełnij formularz zapytania lub napisz do nas na adres atn at baynature.org!