czym jest ironia komiczna?

ironia komiksowa jest techniką literacką lub urządzeniem retorycznym, w którym ironia tworzy efekt humorystyczny. Ironia komiczna występuje w wielu formach i może wynikać z ironicznych wypowiedzi bohaterów lub narratorów w dziele fikcyjnym. Może również wynikać z sytuacji przedstawionej w pracy.

studenci retoryki dzielą ironię na kilka kategorii. Każda z tych kategorii może odgrywać rolę komicznej ironii. Na przykład ironia słowna jest formą ironii, która wynika z różnicy między tym, co mówi mówca, a tym, co ma na myśli. Klasyczny przykład werbalnej ironii użytej do efektu komicznego pojawia się w pierwszych wierszach powieści Jane Austen “Duma i uprzedzenie”. Powieść rozpoczyna się od stwierdzenia, że ” jest prawdą powszechnie uznaną, że samotny mężczyzna posiadający dobrą fortunę musi być pozbawiony żony.”W rzeczywistości jednak to stwierdzenie jest zamierzone ironicznie: bohaterki powieści zajmują się przede wszystkim znalezieniem samotnych mężczyzn, którzy mają szczęście się ożenić.

ironia słowna powstaje z kontrastu słów; ironia dramatyczna powstaje z kontrastu między tym, co wie czytelnik lub obserwator,a tym, co wie postać. Klasyczny przykład ironii dramatycznej, użyty w tym przypadku dla efektu tragicznego, występuje w Romeo i Julii Szekspira, w którym widzowie obserwują postacie zachowujące się tak, jakby Julia umarła, mimo że widzowie wiedzą, że żyje. Ironia dramatyczna może być również wykorzystywana do efektu komicznego. Podobny przykład ironii dramatycznej, tym razem wykorzystywanej do czarnego efektu komicznego, występuje w Cymbelinie Szekspira, w której Imogen odkrywa bezgłowe ciało, które myli z ciałem swojego kochanka, Posthumusa. Komiczna ironia wynika z faktu, że Imogen wygłasza kilka oświadczeń o tym, że nigdy nie mogłaby pomylić ciała Posthumusa, pomimo faktu, że publiczność wie, że rzeczywiście się myli.

trzeci rodzaj ironii, ironia sytuacyjna, powstaje z wydarzeń w dziele fikcji. W ironice sytuacyjnej ironia rozwija się z różnicy między intencjami postaci a wynikiem jej działań. Ten rodzaj komicznej ironii Zwykle podkreśla próżność lub ambicję bohaterów. Ironia sytuacyjna leży u podstaw fabuły wielu komedii telewizyjnych. Klasyczne przykłady to I Love Lucy lub The Simpsons, których fabuła Zwykle skupia się na postaciach wymyślających skomplikowane schematy, które obalają z humorystycznym efektem.