Czytaj Online Darmowy odczyt Online (bezpłatny) polega na skanowaniu stron, które nie są obecnie dostępne dla czytników ekranu. Aby uzyskać dostęp do tego artykułu, skontaktuj się z obsługą użytkownika JSTOR. Dostarczymy kopię PDF do twojego czytnika ekranu.

Wilk etiopski (Canis simensis) jest rzadkim i zagrożonym mięsożercą występującym tylko w kilku pasmach górskich Wyżyny etiopskiej. Badaliśmy jego dietę i zachowanie żywieniowe w Parku Narodowym Bale Mountains w Etiopii w latach 1988-1992. Obserwacje zachowań żerujących (n = 380) i analizy scat (n = 689) sugerowały, że wilk etiopski specjalizuje się w jedzeniu gryzoni. Gryzonie stanowiły 96% zdobyczy i 97% objętości odchodów. Głównym pożywieniem był molerat olbrzymi (Tachyoryctes macrocephalus), a na jego czele stały trzy gatunki szczurów (Arvicanthis blicki, lophuromys melanonyx i Otomys typus). Etiopskie wilki żerowały samotnie przez cały dzień, ale sporadycznie małe stada (≤6) polowały na zające, młode antylopy i owce. Podczas eksperymentów z wyborem pokarmu wilki znacznie preferowały Tachyoryctes zamiast Arvicanthis i Lophuromys, Arvicanthis do Lophuromys, a oba z nich do Stenocephalemys, który był niezmiennie odrzucany. Lepus starcki był preferowany od jakiegokolwiek gatunku szczurów. Udział różnych gatunków zdobyczy w diecie Wilka etiopskiego korelował z obfitością zdobyczy.