Dear Julia … Jeff Katz pisze list, aby uczcić swoją córkę

Jeff Katz, osobowość radiowa WRVA, napisał ten wzruszający list do swojej niepełnosprawnej córki, Julii, w jej piętnaste urodziny. Jeff powiedział, że rodzice niepełnosprawnych dzieci doświadczają tego rodzaju emocji na bieżąco. Mamy nadzieję, że zgodzisz się, że to idealne miejsce na Dzień Ojca.

Droga Julio,

piszę Ci tę notkę 7 marca 2018. Dziś jest dzień, w którym kończysz piętnaście lat. To ciekawy dzień dla mnie i dla mamy, ale to kolejny dzień dla Ciebie. Nie jesteś jak inne dzieci, kochanie. Nigdy nie zrobiłeś wielkiej sprawy ze swoimi urodzinami; nigdy nie poprosiłeś nas o jakikolwiek specjalny prezent. Nie na twoje urodziny, nie na Chanukę, nie na Boże Narodzenie. Traktowałeś każdy dzień w ten sam sposób. Mama cię obudzi i będziesz miała uśmiech na twarzy, kiedy ją zobaczysz. Zagra trochę Twojej muzyki, a Ty uśmiechniesz się jeszcze bardziej. Możesz się śmiać, chichotać lub kwiczeć, ale nie będzie żadnych słów. Nie będziesz narzekać, że musisz iść do szkoły. Nie ucieszysz się, gdy usłyszysz, że jest śnieżny dzień. Nie będziesz świętować faktu, że dzisiaj minęło piętnaście lat od twoich narodzin.

Większość 15-latek myśli o ubraniach, studiach czy nauce jazdy. W wieku piętnastu lat wielu ojców musiało już ostrzec swoje córki przed jakimś głupim chłopcem. Ale dzisiaj obejrzysz swój ulubiony odcinek Jack ‘ s Big Music Show, rozkoszujesz się płatkami i będziesz szukał ciasteczek, gdziekolwiek je znajdziesz. Mama i ja wiemy, że będziesz z nami, dopóki żyjemy, ale martwimy się o to, co się stanie po naszej śmierci. Macie dwóch wspaniałych braci i każdego dnia modlę się, abyśmy wychowali ich na tyle dobrze, aby wiedzieli, że kiedyś będą musieli się wami opiekować. Możesz być naszym środkowym dzieckiem, ale zawsze będziesz dzieckiem. Nawet jak się starzejesz zgodnie z kalendarzem, jak mama powiedziała mi wczoraj, jesteś ponadczasowy. Zawsze będziesz moją pipsqueak pomimo faktu, że lata mijają.

Nie, Nie badamy potencjalnych karier ani nie planujemy Waszego ślubu. Nadal mamy nadzieję, że będziemy w stanie pomóc ci przenieść się z pieluchy do nocnika pewnego dnia. Żyjesz dziś tak samo, jak w wieku około osiemnastu miesięcy. Nie mówisz i rozpoznajesz tylko kilka słów, ale och słowa, które znasz. Pocałunki i ciasteczka! Bez względu na to, jak jesteś wypełniony, zawsze jest miejsce na ciastko lub dwa. Nie rozumiesz, kiedy pytam, jak Ci minął dzień, ale skupiasz się na wiązce laserowej, gdy słyszysz marszczenie opakowania na paczce czegoś słodkiego. Bez względu na to, jak słodki jest ten cukierek, nadal jest przyćmiony Twoim prawdziwie słodkim uśmiechem.

tak wielu ludzi żyje życiem prosząc o rzeczy, wymagając rzeczy, gromadząc rzeczy. Większość ludzi nigdy nie ma czasu, aby zatrzymać się i delektować się kawałkiem ciasta lub oddychać głęboko, aby docenić delikatny powiew, jak ty. Słyszałem, że ludzie na tym świecie używają okropnego obraźliwego języka do opisywania dzieci takich jak ty, i chcę je potrząsnąć i krzyczeć na nie. Jacyś upośledzeni, tacy jak ty i ja, mamy ochotę płakać. Nie rozumiesz ich słów, ale ja tak. Czasami naprawdę żałuję.

nigdy nie myśleliśmy, że się czołgasz, a co dopiero chodzisz, ale nam pokazałeś. Wasza sytuacja, wyzwania i niepełnosprawność sprawiły, że w niektórych dniach kwestionowałem moją wiarę w Boga, a w innych służyłem jej wzmocnieniu. Nie mówisz, ale w jakiś sposób jesteś w stanie rozjaśnić moje dni w sposób, który nigdy sobie nie wyobrażałem. Bez jednego samotnego słowa, uczyniłeś mnie lepszym człowiekiem i dotknąłeś niezliczonych ludzi. Twój płacz łączy mój żołądek w węzły, ale twój chichot jest naprawdę najszczęśliwszym dźwiękiem, jaki kiedykolwiek słyszałem.

wiem, że nigdy tego nie przeczytasz, ani nie zrozumiesz tego, gdybym ci to przeczytał. Więc pozwól, że powiem buziaki i ciasteczka, Jules Bagools. Mówię ci dzisiaj to, co mówiłem ci KAŻDEGO 7 marca od 2003 roku …

Tatuś kocha cię bardziej niż kiedykolwiek będziesz wiedział.