Inclusio

rabini Talmudu byli świadomi występowania inclusio w Biblii, jak pokazano w komentarzu Rabina Yohanana w Babilońskim Talmudie, Berakhot 10a, że “każdy psalm drogi Dawidowi otworzył “Ashrei” (“szczęśliwy jest on) i zamknął “Ashrei”. Redaktorzy dokumentu rabinicznego często używali inclusio do oznaczania punktów końcowych jednostek literackich o różnych rozmiarach i ewentualnie do sugerowania pojęciowych powiązań między pozornie odmiennymi stwierdzeniami. Pod koniec Miszny, tractate Kelim, Rabin Yose wyraźnie zauważa zjawisko: “Szczęśliwy jesteś, Kelim, że otworzyłeś się z nieczystością i odeszłeś z czystością.”Traktat Berakhot, który rozpoczyna się omówieniem praw recytowania fragmentu Shema Yisrael (“Słuchaj Izraelu”) z 5 Mojżeszowej 6: 4-9, kończy homiletyczną interpretacją drugiego wersetu z tego fragmentu (w.5), pokazując, w jaki sposób rytualne recytowanie otwarcia traktatu może służyć jako źródło duchowej nauki na końcu Traktatu. Miszna w traktacie Nazira jest oprawiona w aluzje do dwóch słynnych biblijnych Nazirytów-Samsona (Nazir 1:2) i Samuela (Nazir 9:5), reprezentując odpowiednio negatywne i pozytywne przykłady tej instytucji.

wiele rozdziałów Miszny jest również oprawionych przez inclusio. W początkowej Misznie Taanit Rabin Jozue zauważa, że deszcz na Święto Sukkot nie jest “znakiem błogosławieństwa”, a końcowa Miszna rozdziału zauważa, że opady deszczu po miesiącu Nisan są “znakiem przekleństwa”. Ta charakterystyka deszczu jako boskiego sposobu przekazywania swoich błogosławieństw i przekleństw jest głównym tematem rozdziału. Czasami inclusio opiera się na grze słów. Rozdział 7 Ohalot rozpoczyna się omówieniem nieczystości zwłok w “nefesh atuma” (“solidny pomnik”)i kończy stwierdzeniem, że dziecko, którego głowa wyszła z łona, nie może zostać zabite, aby uratować matkę, ponieważ “ayn dochin nefesh mipnei nefesh” (“jedna dusza nie może być odłożona na korzyść innej”). Użycie słowa nefesz na początku i na końcu rozdziału w przeciwnych znaczeniach, symbolizujących odpowiednio śmierć i życie, podkreśla związek między tajemnicami narodzin i śmierci.

przykłady inkluzji można znaleźć również w późniejszej literaturze rabinicznej. Tosefta Makkot Rozdział 3 otwiera i zamyka oświadczeniami dotyczącymi wyznaczenia trzech miast schronienia. Homilie dotyczące Izajasza 32: 20 pojawiają się na początku i końcu rozdziału 1 tracate Bava Kamma. Homilia otwierająca Księga Kapłańska Rabba 29 mówi, że los Adama w dniu jego stworzenia jest znakiem dla jego dzieci każdego roku w tym samym dniu, a homilia końcowa tego rozdziału mówi, że gdy Izrael przestrzega przykazań tego dnia, Bóg uzna je za stworzone na nowo. Redaktorzy rabiniczni, idąc śladami swoich biblijnych poprzedników, nadal posługiwali się inclusio jako literackim znacznikiem i narzędziem.