Jak odczytać bilans banku

bilans bankowy jest kluczowym sposobem wyciągania wniosków dotyczących działalności banku i zasobów wykorzystywanych do finansowania kredytów. Wielkość działalności banku ujęta jest w jego bilansie zarówno w odniesieniu do aktywów (kredytów), jak i zobowiązań (depozytów klientów lub innych instrumentów finansowych).

trzy kluczowe elementy we wszystkich analizach finansowych obejmują:

• płynność: zdolność do wypełniania zobowiązań płynnych funduszy.
• Wypłacalność: jakość kredytowa i adekwatność środków własnych Banku (zadłużenie).
• rentowność: zdolność do generowania dochodu / zysku z przydzielonego kapitału.

elementy te mają pewne cechy szczególne w przypadku instytucji finansowej ze względu na wyjątkowość działalności bankowej.

płynność jest zwykle mierzona jako zdolność przedsiębiorstwa do spłacania długów w miarę ich wymagalności, ale nie ma to sensu dla instytucji kredytowych, ponieważ działalność bankowa jest z definicji niepłynna (należne zobowiązania i aktywa długoterminowe).

szczególne cechy aktywów i pasywów bankowych, w dużej mierze instrumenty finansowe, oraz duży wpływ niewykonania zobowiązań zmieniają tradycyjne podejście do wypłacalności. Regulator ustala wskaźniki wypłacalności głównie w oparciu o jakość funduszy własnych Banku, a także w mniejszym stopniu o dźwignię finansową.

rentowność w instytucji kredytowej jest bezpośrednio związana z ” czasem “i” ryzykiem”, czynnikami, które znacząco wpływają na płynność i wypłacalność. W sektorze bankowym kluczowe znaczenie ma wymiana ryzyka z zyskiem.

informacje zawarte w bilansie instytucji kredytowej umożliwiają analizę jej struktury inwestycyjnej i finansowej, zarówno w wartościach bezwzględnych, jak i procentowych. Dzięki temu możemy porównywać różne pozycje istotne dla aktywów (portfel handlowy, kredyty itp.) z łącznymi aktywami; wybrane pozycje z pasywów (depozyty, wyemitowane papiery wartościowe, otrzymane pożyczki międzybankowe) i ich ewolucja w czasie lub w porównaniu ze średnią inną instytucją lub sektorem.

jednak, w przeciwieństwie do przedsiębiorstw niefinansowych, stosowanie tradycyjnych technik analizy księgowej dla bilansu bankowego ogranicza się do tego, że nie jest w stanie obliczyć wskaźników stosowanych przez organ regulacyjny do monitorowania wypłacalności, dźwigni finansowej, zadłużenia banku itp. spoza banku z wykorzystaniem informacji zawartych w rocznym sprawozdaniu finansowym. W mianowniku i mianowniku tych wskaźników uwzględnia się korekty dotyczące pozycji w sprawozdaniu finansowym, które mogą być dokonane wyłącznie za pomocą informacji wewnętrznych.

działalność banku znajduje się w bilansie

w przedsiębiorstwie niefinansowym sprzedaż towarów, rozliczenie za świadczenie usług lub dokonane zakupy stanowią wielkość działalności w roku objętym podatkiem dochodowym. Z drugiej strony, działalność banku jest ujęta w bilansie jako zmiana wielkości kredytów, aktywów i porównywana ze zmianą depozytów klientów lub innych instrumentów finansowych po stronie pasywów. W bankach detalicznych te dwie pozycje stanowią zdecydowaną większość ich łącznych aktywów oraz sumy kapitału własnego i pasywów

analizując bilans, można wyciągnąć wnioski dotyczące wzrostu lub spadku działalności Banku oraz środków wykorzystywanych do finansowania kredytów.

rachunek zysków i strat przedstawia marżę finansową lub marżę odsetek netto. Marża ta jest pochodną działalności polegającej na wykorzystaniu środków z jednostek wydatkujących, które są w stanie finansować, w celu udzielenia pożyczek osobom potrzebującym finansowania. Jego wartość jest równoważna różnicy między produktami a kosztami finansowymi, a strategią instytucji jest uzyskanie najniższego kosztu za pieniądze innych osób i najwyższego dochodu ze środków pożyczonych osobom trzecim.

suma marży odsetkowej netto powiększonej o prowizje za świadczone usługi nazywana jest przychodem podstawowym. Zasadnicza różnica między dochodami z działalności bankowej a dochodami ze świadczenia usług na rzecz klientów polega na tym, że te ostatnie nie mają bezpośredniego wpływu na kapitał własny instytucji, ponieważ są one realizowane przez inne podmioty, podczas gdy bank podejmuje ryzyko (dla swojego kapitału i kapitału innych podmiotów) w zakresie pośrednictwa finansowego. Niektórzy autorzy uważają za właściwe wprowadzenie rezerwy na straty kredytowe w marży odsetkowej netto, ponieważ rezerwy na kredyty zagrożone lub WĄTPLIWE oznaczają niższe zwroty z kredytów.

zobaczymy, jak ogromne zmiany zachodzące w sektorze bankowym i te, które dopiero nadejdą, wpłyną na znaczenie tych dwóch pozycji w bilansie (kredyty i depozyty klientów).

13 września 2016 r. podczas prezentacji badania Financial Studies Foundation (FEF) “banks’ changing business model”, Ana Rubio González z BBVA Research stwierdziła, że kredyt nie będzie już czynnikiem generującym dochody banków, co oznacza, że instytucje “nie powinny już koncentrować się na powiększaniu i rozszerzaniu swoich bilansów, ale na świadczeniu usług, które wykorzystują niewielki kapitał – bardziej zgodnie z tym, co dzieje się w Stanach Zjednoczonych. instytucje robią.”

a kto przejmie rolę pośrednika między oszczędnościami a inwestycjami produkcyjnymi? Obecnie największe europejskie przedsiębiorstwa zastępują tradycyjne finansowanie z kredytów bankowych poprzez emisję dłużnych papierów wartościowych na rynkach kapitałowych.

udział w rynku

analizujemy udział w rynku kontrolowany przez analizowaną instytucję, a także jej rozwój w czasie, stopień względnej koncentracji w sektorze i ewentualne pozycje dominujące.