Multiwavelength Astronomy

Teleskop odbiciowy Herschela: pewnej nocy, korzystając z teleskopu odbiciowego własnego projektu, William Herschel odkrył obiekt poruszający się po niebie. Po raz pierwszy myślał, że obiekt był kometą, ale później odkrył, że w rzeczywistości była to nowa planeta, którą nazwał Georgium sidus po królu Jerzym III; astronomowie zmienili nazwę planety Uranus, 50 lat później. Bez wysokiej jakości, którą osiągnął dzięki swoim teleskopom, jakości, która znacznie przewyższała wszystko, co zostało osiągnięte wcześniej, nie byłby w stanie odkryć Urana.
źródło: Adler Planetarium & Muzeum Astronomii

w połowie XVI wieku Isaac Newton badał światło i odkrył, że pasma kolorów nękające wczesnych astronomów powstały ze światła przechodzącego przez soczewkę lub pryzmat. Doszedł do wniosku, że białe światło jest tak naprawdę mieszaniną światła o różnych kolorach. Kiedy światło przechodzi przez pryzmat, różne kolory oddzielają się i są dostrzegalne. To samo dzieje się z obiektywem, ale w znacznie mniejszym stopniu. Newton uważał, że pozbycie się aberracji chromatycznej byłoby niemożliwe, o ile obiektywy będą używane w teleskopach.

Newton rozpoczął prace nad innym typem teleskopu, który jego zdaniem powinien pozbyć się aberracji chromatycznej. Zamiast używać soczewki do skupiania światła gwiazdy, Newton użył lustra. Eksperymentował z różnymi metalami i metodami polerowania, a w 1668 roku wykonał swój pierwszy teleskop odbijający. Newton nie był jedynym astronomem, który myślał o zbudowaniu teleskopu z lustrem, ale był pierwszym, który wyprodukował działający teleskop odbijający. Jego teleskop został pokazany Royal Society of London, jednej z najwybitniejszych organizacji promujących naukę. Demonstracja była tak udana, że Newton został natychmiast wybrany do członkostwa w Royal Society. Sto lat później mój własny brat William również został przyjęty do Royal Society, kiedy odkrył Georgium sidus za pomocą teleskopu opartego na projekcie Newtona.

teleskopy odbijające okazały się trudne do skonstruowania. Lustra były trudne do wypolerowania do odpowiedniego kształtu. Minęło pięćdziesiąt lat, zanim inny członek Royal Society, John Hadley, ulepszył lustro, sprawiając, że ma ono paraboliczny kształt zamiast kulistego kształtu Newtona. Lustro paraboliczne jest w stanie skupić całe światło w jednym punkcie, a tym samym zapewnia wyraźniejszy obraz niż lustro sferyczne. Wiem o tym parabolicznym kształcie, ponieważ jest to konstrukcja, którą mój brat wykorzystał przy tworzeniu własnych teleskopów. Były chwile, kiedy musiałem włożyć jedzenie do ust Williama, ponieważ nie mógł przestać szlifować i polerować lustra, aby jeść. Raz był w tym przez szesnaście godzin.

Reflektor: schemat teleskopu przekaźnikowego.
Źródło: Planetarium Adlera & Muzeum Astronomii