Nr 667: Iditarod

dziś psy o przyjaznych twarzach dają nam lekcję doskonałości. University of Houston ‘ s College of Engineering prezentuje serię o maszynach, które napędzają naszą cywilizację i ludziach, których pomysłowość je stworzyła.

ponad 1200 psów linii 4th St.w Anchorage, Alaska. Są nastrojone jak struny skrzypiec i gotowe do biegu. Ich yelps nóż zimnego powietrza. Jest to dwudziesty bieg wyścigu psich zaprzęgów Iditarod.

wyścig zaczyna się tutaj i kończy 1160 mil na północny zachód, w Nome. Pierwszy wyścig trwał 20 dni w 1973 roku. Dwa lata temu zwyciężczyni, kobieta, zajęła nieco ponad 11 dni.

słowo Iditarod jest Indyjskie. Oznacza Dalekie miejsce. Iditarod trail był siecią ścieżek zaprzęgowych dla psów wokół odległego miasta Iditarod. Ale nie o to chodzi w tym wyścigu.

ta rasa świętuje ratującą życie misję do Nome. W 1925 roku dwoje dzieci Eskimosów zmarło tam na błonicę. Lekarz miał tylko kilka jednostek surowicy. Bez świeżego zaopatrzenia Nome stanęło w obliczu epidemii. Anchorage miało serum. Ale Anchorage równie dobrze mogło być na innej planecie.

Nome było związane lodem w Morzu Beringa. Żaden statek nie mógł wejść. Piloci Busha nie mogli latać samolotami z otwartym kokpitem w 40-poniżej pogody. Pociąg kursował z Anchorage do Fairbanks. Ale stamtąd na zachód leżało 700 mil pustyni. Jedynym dostępem Nome ‘ a do świata zewnętrznego był system kucyków z psimi zaprzęgami.

gdy błonica pochłonęła więcej ofiar, lekarze z Anchorage przygotowali paczkę serum i wysłali ją pociągiem do Fairbanks, tymczasem Psie zaprzęgi mushers zorganizowały desperacki bieg do Nome. 20 musherów ustawiło kreski, które wahałyby się od 20 do 90 mil w temperaturach, teraz nurkując do 56 poniżej.

dostali serum w ciągu 5 i pół dnia. Uratowali Nome. Nikt inny nie zginął. Później Nome wzniósł posąg-nie dla żadnego mushera, ale dla psa prowadzącego, Balto. Zdrowy rozsądek Balto uratował serum na ostatnim etapie podróży.

teraz chodzę 4th Avenue, głaskając te wspaniałe psy-te piękne przyjazne bestie z ich orientalnymi twarzami i lodowato niebieskimi oczami. Jedna nuzzles przeciwko mnie, gdy rozmawiam z chudym młodym Szwedem. Przyjechał na Alaskę 18 miesięcy temu i zakochał się w psach. Dziś startuje w swoim pierwszym wyścigu Iditarod.

daję psu Ostatnie draśnięcie pod brodą. Teraz wskakuje na swoje ślady po znacznie bardziej wyczerpującym biegu niż ten, który świętuje. Bo to ostatni wielki wyścig. To swoista harmonia wysoce udoskonalonej technologii przetrwania i ludzkich aspiracji-w połączeniu ze szczególną miłością, która łączy zwierzęta i ludzi.

w końcu te wspaniałe stworzenia wyzywają nas od prostactwa i pozowania ludzkiej Atletyki. Te radosne psy przypominają nam, że osiągnięcie jest bezwartościowe, jeśli chodzi o coś mniej niż sama radość z robienia tego.

Jestem John Lienhard, z Uniwersytetu w Houston, gdzie interesuje nas sposób, w jaki działają pomysłowe umysły.

(muzyka tematyczna)

Schultz, J., and Sherwonit, B., Iditarod: Wielki Wyścig do Nome. Anchorage: Alaska Northwest Books, 1991.

Zobacz też kwestie czasów Anchorage tuż przed i podczas tego wyścigu, który rozpoczął się 29 lutego 1992 roku.

wyścig Iditarod odbywa się na różnych trasach w różnych latach. W tym roku płynie na północ przez Whiskey Creek i obejmuje 1161 Mil. Druga trasa prowadzi na południe przez Iditarod i obejmuje 1163 Mil. Pierwotna trasa nie przebiegała przez Iditarod, choć korzystała z części szlaku Iditarod. W przeciwieństwie do musherów i psów w sztafecie na 674 mile, ci, którzy ukończyli ten wyścig, są tymi samymi, którzy go rozpoczynają.

jak to pierwszy raz idzie do powietrza, wyścig 1992 jest tylko cztery dni. 20% uczestników to kobiety. Rasa wydaje się być wielkim rówieśnikiem płci. Faworytami w tym roku są czterokrotna zwyciężczyni Susan Butcher i pięciokrotny zwycięzca Rick Swenson. Szwedzki Żółtodziób, z którym rozmawiałem, to Tomas Israelson.

psy nie są czystej krwi. Wiele z nich to rasy Malamute husky. Ale każdy musher ma swoje ulubione. Jeden z musherów próbował ścigać się z pudlami. Źle się spisali. Nawiasem mówiąc, każdy pies musi wrócić do punktu kontrolnego. Jeśli ktoś się zmęczy lub zachoruje, musher musi sprowadzić go na sanki lub zrezygnować z wyścigu.

nie mogę powiedzieć wystarczająco dużo dla tych winsome dogs. Są najbardziej wdzięcznymi, zabawnymi i czułymi bestiami, jakie kiedykolwiek spotkałem. I oni przyciągają do tego sportu ludzi, którzy się śmieją.

sceny z biegu Iditarod 1992
Zdjęcia John Lienhard

Stereopticon Zdjęcie dzięki uprzejmości Margaret Culbertson
Psie zaprzęgi z początku XX wieku na północ od koła podbiegunowego

Copyright © 1988-1997 by John H. Lienhard. Wszelkie Prawa Zastrzeżone.
University Libraries, University of Houston, Houston, TX 77204-2091.

Poprzedni Odcinek / Wyszukaj Odcinki / Indeks / Strona Główna / Następny Odcinek