systemy napinania słupów

Beton sprężony to odmiana betonu sprężonego, w której ścięgna są napinane po odlaniu otaczającej konstrukcji betonowej.

ścięgna nie są umieszczone w bezpośrednim kontakcie z betonem, ale są zamknięte w tulei ochronnej lub kanale, który jest wrzucony do konstrukcji betonowej lub umieszczony obok niej. Na każdym końcu ścięgna znajduje się zespół mocujący mocno przymocowany do otaczającego betonu. Gdy beton został odlany i ustawiony, ścięgna są napinane (“naprężone”), przeciągając końce ścięgna przez kotwiczenia, jednocześnie naciskając na beton. Duże siły wymagane do naprężenia ścięgien powodują znaczne trwałe ściskanie przyłożone do betonu, gdy ścięgno jest “zablokowane” na kotwiczeniu. Metoda blokowania końców ścięgien do mocowania zależy od składu ścięgna, przy czym najczęstszymi systemami są Kotwienie “guzikowe” (dla ścięgien drucianych), Kotwienie klinowe (dla ścięgien nici) i Kotwienie gwintowane (dla ścięgien prętowych).

systemy enkapsulacji ścięgien są wykonane z tworzyw sztucznych lub stali ocynkowanej i dzielą się na dwa główne typy: te, w których element ścięgna jest następnie związany z otaczającym betonem przez wewnętrzne spoinowanie kanału po naprężeniu (połączone po naprężeniu); i te, w których element ścięgien jest trwale oderwany od otaczającego betonu, zwykle za pomocą nasmarowanej osłony nad pasmami ścięgien (niezwiązane z napięciem).

Odlewanie kanałów ścięgien/tulei w beton przed jakimkolwiek naprężeniem pozwala na łatwe “profilowanie” ich do dowolnego pożądanego kształtu, w tym z pionową i/lub poziomą krzywizną. Gdy ścięgna są naprężone, profilowanie to powoduje, że siły reakcji są przekazywane na utwardzony Beton, a te mogą być korzystnie wykorzystane do przeciwdziałania wszelkim obciążeniom następnie nałożonym na strukturę