Szkoły Prawnictwa

artykuł został napisany przez Subodhana, studenta Hidayatullah National Law University. Autor omówił różne “szkoły orzecznictwa” wraz z kilkoma wybitnymi uczonymi w artykule.

Prawoznawstwo jest nauką lub filozofią prawa. Różni myśliciele i uczeni prawoznawstwa próbowali wyjaśnić to w ogólnej formie dla głębszego zrozumienia procesu stanowienia prawa. Współczesne orzecznictwo zaczęło się w XVIII wieku i koncentrowało się na podstawowych standardach prawa naturalnego, prawa cywilnego i prawa narodów.

ogólne orzecznictwo można podzielić na klasyfikacje zarówno przez rodzaj badaczy zapytania szukać odpowiedzi i hipotezy orzecznictwa, lub szkoły myślenia, w odniesieniu do tego, jak te zapytania są najlepiej odpowiedział. Współczesna racjonalność prawa, która zarządza orzecznictwem ogólnym, przede wszystkim przedstawia zagadnienia z zakresu prawa i legalnych ram prawnych, a także zagadnienia prawa jako instytucji społecznej, która identyfikuje się z bardziej znaczącym otoczeniem polityczno-społecznym, w którym istnieje.

Szkoły orzecznictwa

orzecznictwo jest hipotezą i badaniem prawa. Rozważa przyczynę i ideę prawa. Prawo ma nieprzewidywalny pomysł. Jego zrozumienie różni się w zależności od jednostki. Każdy ma inny sposób postrzegania prawa. Artykuł omawia pięć szkół orzecznictwa tj.

• szkoła filozoficzna
• Szkoła historyczna
• Szkoła Realistyczna
• Szkoła socjologiczna
• Szkoła analityczna

szkoła filozoficzna

szkoła filozoficzna lub moralna dotyczy głównie związku prawa z konkretnymi myślami, które prawo ma realizować. Stara się zbadać przyczyny, dla których ustanowiono określone prawo. Nie jest to związane z jego zarejestrowaną lub naukową substancją. Wybitnymi specjalistami tej szkoły są Grotius (1583-1645), Immanuel Kant (1724-1804) i Hegel (1770-1831). Ci specjaliści od prawa nie postrzegają prawa ani jako uznaniowego zarządzenia władcy, ani też w kwestii zaspokojenia potrzeb. Dla nich prawo jest wynikiem ludzkiego rozumu, a jego motywacją jest podnoszenie i wychwalanie ludzkiej tożsamości.

nowe spekulacje popierające władzę nad państwem były głoszone przez pragmatycznych Polito-legalnych geniuszy. Na przykład Machiavelli, Jean Bodin. Z powodu tych postępów, przemijający znawca Kościoła i naturalnego prawa religijnego otrzymał prawdziwy cios.

wreszcie zanika podejście do nieodłącznych przywilejów człowieka i państwa. Hipoteza prawa naturalnego zaproponowana przez Grotiusa, Locke ‘a i Rousseau zmieniła obecne organizacje i uznała, że “umowa społeczna” jest przesłanką dla ogółu społeczeństwa. Hobbes wykorzystał hipotezę prawa naturalnego, aby propagować reakcyjny rozwój i legitymizować normalne interesy dla ochrony harmonii i ubezpieczenia ludzi od niekończącej się walki i chaosu. Tak więc poglądy uczonych reprezentują myśl filozoficzną samej szkoły.

Kliknij tutaj

Grotius

Hugo Grotius (1583-1645), znany w Republice holenderskiej badacz prawa i ustalił ramy prawa powszechnego w świetle prawa naturalnego. Grotius wyparł prawo naturalne z lokacji dobrych uczonych i uczynił je sprawą prawników i myślicieli, oświadczając, że z samej natury prawa naturalne są ostateczne same w sobie, z zaufaniem do Boga lub bez niego.

uważał, że moralność etyczna prawa naturalnego wiąże się ze wszystkimi istotami społecznymi i zdrowymi, zarówno Chrześcijańskimi, jak i Niechrześcijańskimi. Grotius dodatkowo rozwinął ideę “po prostu wojny” jako wojny wymaganej prawem naturalnym, narodowym i niebiańskim w określonych sytuacjach.

Hobbes

Thomas Hobbes odkrył społeczną hipotezę pozytywizmu prawniczego. Głosił, że wszyscy ludzie mogą zgodzić się z tym, że to, czego szukali (błogość), może być przedmiotem sporu, jednak kompleksowe porozumienie może być zgodne z tym, czego się obawiali (dziki zgon z powodu innego oraz utrata wolności i indywidualnej własności). Prawo naturalne zostało scharakteryzowane jako sposób działania zdrowej osoby, pragnącej przetrwać i rozkwitnąć.

można je znaleźć myśląc o naturalnych prawach ludzkości, wcześniejsze zrozumienie określało prawa naturalne myśląc o prawie naturalnym. Hobbes chciał myśleć, że podstawowym sposobem, w jaki prawo naturalne mogło zwyciężyć, było podporządkowanie się nakazom władcy. Definitywnym źródłem prawa stał się obecnie władca, który był odpowiedzialny za tworzenie i przestrzeganie praw, aby nadzorować postępowanie swoich poddanych.

Locke

John Locke (1632-1704) jest jednym z najbardziej przekonujących myślicieli politycznych trudnego okresu. Zabezpieczał on sprawę, że ludzie są powszechnie Wolni i równorzędni wobec twierdzeń, że Bóg podporządkował wszystkie jednostki w sposób naturalny władcy. Twierdził, że jednostki mają prawa, na przykład przywilej do życia, wolności i własności, które mają ustanowienie autonomiczne od praw określonej kultury.

Locke wykorzystał przypadek, że mężczyźni są naturalnie Wolni i równoważni jako istotny aspekt obrony dla zrozumienia prawdziwego rządu politycznego jako efektu końcowego umowy społecznej, w której jednostki w stanie natury ograniczająco wymieniają część swoich praw do ustawodawcy, aby tym bardziej zagwarantować stałe, przyjemne szczęście dotyczące ich życia, wolności i własności. Locke dodatkowo chroni wytyczne rządzące partią dominującą oraz podział sił administracyjnych i urzędowych.

Hegel

Hegel był najbardziej przekonującym uczonym szkoły filozoficznej. Jego szkielet jest nekrotyczny. Według niego ” zarówno państwo, jak i prawo są rozwojowe.”

niezwykłym zaangażowaniem Hegla do szkoły filozoficznej jest poprawa możliwości awansu. Według niego różne przejawy życia społecznego, w tym prawa, są wynikiem rozwojowej, unikalnej procedury. Procedura ta obejmuje racjonalistyczną strukturę, odkrywając się w teorii, absolutne przeciwieństwo i mieszanie. Dusza ludzka przedstawia propozycję, która ostatecznie staje się główną myślą określonej, zapisanej epoki.

Rousseau

Jean-Jacques Rousseau (1712 – 1778) ufał zniewoleniu obecnego człowieka według jego własnych wymagań, był odpowiedzialny za szeroki zakres chorób społecznych, od niewłaściwego wykorzystywania i opanowania innych po słabą pewność siebie i przygnębienie. Rousseau ufał, że wielki rząd musi mieć szansę każdego z jego tubylców jako swój najważniejszy cel.

Umowa społeczna to w szczególności dążenie Rousseau do wyobrażenia sobie rodzaju rządu, który najlepiej wykorzystuje indywidualną szansę każdego z jego mieszkańców, ze specyficznymi ograniczeniami naturalnymi dla skomplikowanego, współczesnego społeczeństwa obywatelskiego.

Rousseau uznał, że dopóki istnieją prawa i własność, jednostki nigdy nie mogą być tak całkowicie wolne we współczesnym społeczeństwie, jak są w stanie natury, co zostało później powtórzone przez Marksa i wielu innych komunistycznych i buntowniczych myślicieli społecznych.

niezależnie od tego, Rousseau jednoznacznie miał zaufanie do obecności konkretnych standardów rządu, które za każdym razem, gdy są autoryzowane, mogą ponosić koszty jednostek ze społeczeństwa, wymiar szansy, który w każdym razie jest zbliżony do szansy docenianej w stanie natury.

Kant

Kant dał obecne rozumowanie inną przesłankę, której żadna konsekwentna filozofia nie mogła przeoczyć. Przewrót kopernikański”, który przewidywał filozofię, miał zastąpić mentalną i dokładną strategię podstawową techniką poprzez próbę oparcia rozsądnego charakteru życia i świata nie na postrzeganiu aktualności i materii, ale na samym Poznaniu ludzkim.

według Kanta “możliwość działania człowieka zgodnie z jego wolą i propozycje moralne są powszechnie współwystępujące, ponieważ żadna hipoteza moralna nie jest możliwa bez możliwości zapewnienia sobie przez człowieka”.

Szkoła historyczna

Szkoła historyczna prawoznawstwa ufa, że prawo jest wynikiem długiego historycznego postępu ogółu społeczeństwa, ponieważ zaczyna się od zwyczaju społecznego pokazuje standardy etyczne, wymagania pieniężne i stosunki ludności ogólnej.

jak wskazuje ta hipoteza, prawo jest wynikiem mocy i wpływu przeszłości. Prawo zależy od ogólnej świadomości jednostek. Poznanie zaczęło się od najwcześniejszego punktu wyjścia ogółu społeczeństwa, ponieważ nie było jednostki takiej jak suweren do tworzenia prawa.

Savigny, Sir Henry Maine i Edmund Burke to wybitni prawnicy tej szkoły.

Savigny jest uważany za pomysłodawcę szkoły historycznej. Przedstawił teorię Volksgeista. Jak wskazuje ta teoria, prawo zależy od ogólnej Woli lub od wolności zwykłych obywateli. Mówi, że prawo rozwija się wraz z rozwojem Narodów i przechodzi wraz z rozpadem państw. Zgodnie z tym, prawo jest narodowym charakterem poznania jednostek.

ta szkoła nie przywiązuje większego znaczenia do połączenia prawa z Państwem, ale nadaje znaczenie zakładom społecznym, w których prawo się tworzy. Podczas gdy szkoła śledcza wstępnie zakłada obecność bardzo ustalonych ram prawnych.

Szkoła historyczna koncentruje się na rozwoju prawa z prymitywnych organizacji prawnych starych sieci. Zadaniem szkoły historycznej jest zarządzanie ogólnymi standardami dotyczącymi korzeni i rozwoju prawa oraz wpływu, który wpływa na prawo.

historyczni radcy prawni wyparli myśl moralną z orzecznictwa i odrzucili wszelkie fantazyjne interesy sędziego i specjalisty od prawa lub prawodawców, którzy naprawdę przybrali kształt prawa.

teoria Volksgeista

Savigny podejmuje próbę prawa własności (Das Recht Des Vestiges), które zostało rozpowszechnione w 1803 roku, uważa się za początek historycznego orzecznictwa Savigny ‘ ego. Mocno ufał, że wszelkie prawo jest potwierdzeniem zwykłej uważności (wskazaniem regularnego poznania) ogółu ludności, która rozwija się wraz z rozwojem i wzmacnia się jakością ogółu ludności, a tym samym zmniejsza się wraz z utratą obywatelstwa.

początek prawa leży w dobrze znanej duszy ogółu, którą Savigny nazwał “Volksgeist”.

prawo ma charakter narodowy, tworzy język i łączy jednostki w jedną całość ze względu na ich pierwotne religie, przekonania i uczucia. Prawo rozwija się wraz z rozwojem społeczeństwa i podnosi jego jakość od samego społeczeństwa wreszcie, więdnie, gdy kraj traci swoją narodowość. Prawo, język, zwyczaje i rządy nie różnią się od ogólnej populacji, która ich śledzi.

na najistotniejszym etapie prawo konsekwentnie rośnie, na co wskazują wewnętrzne potrzeby sieci. Jednak po określonym wymiarze, kiedy osiąga cywilizację, ma niesamowite zadanie do wykonania.

jako dwuczęściowa harmonia dobrego przykładu między kontrolerem ogólnego życia narodowego i jako niewątpliwy rozkaz do nauki, tj. wykonywania, kontrolowania i zarządzania ćwiczeniami narodowymi, tak jak uważają je eksperci jako specjaliści od prawa, fonetycy, antropolodzy, badacze i tak dalej.

w prostych słowach, zwykle nazywa się go politycznym komponentem prawa i komponentem jurystycznym i oba zakładają dużą pracę w rozwoju prawa.

Savigny nie był absolutnie przeciwny kodyfikacji prawa niemieckiego na wzór francuski, ponieważ Niemcy zostały podzielone na kilka małych państw, a ich statuty były surowe, pruderyjne i wymagały spójności. Wyraził pogląd, że prawo niemieckie można sklasyfikować, gdy w całym kraju panuje powszechność jednego prawa i jednego języka. Ponieważ Volksgeist nie tworzył wówczas zadowalająco, w ten sposób kodyfikacja wiązałaby się z rozwojem i rozwojem prawa.

po postępie prawa od Volksgeista, Savigny uważał jego rozwój za nieprzerwaną i niezniszczalną procedurę związaną z niezbędną kulturą, zwyczajami i przekonaniami. Potrzebował, aby prawo niemieckie powstało na wzór Prawa Rzymskiego. Jak wskazał, kodyfikacja prawa może utrudniać jej konsekwentny rozwój, a kiedy ramy prawne zostaną w całości stworzone i zbudowane, może dojść do kodyfikacji.

niezależnie od konkretnej krytyki, teoria prawa Savigny ‘ ego oznaczała początek nowatorskiego orzecznictwa. Jego teoria Volksgeista tłumaczyła orzecznictwo na miarę woli jednostki, ponieważ kładła bardziej godny uwagi akcent na połączenie prawa i społeczeństwa. Co więcej, teoria ta powstała jako bunt przeciwko osiemnastowiecznej teorii prawa naturalnego i pozytywizmowi objaśniającemu.

cicha istota teorii Volksgeista Savigny ‘ ego polegała na tym, że ramy prawne danego kraju są niezwykle dotknięte historyczną kulturą i zwyczajami ludności, a rozwój prawa ma być umiejscowiony w ich powszechnym uznaniu.

Szkoła Realistyczna

zasadniczo Szkoła Realistyczna została rozwinięta i otrzymała akredytację w amerykańskim orzecznictwie. Realizm prawny sugeruje, że decyzje sądowe muszą być zgodne z czynnikami finansowymi oraz analizą strategii i cech. W Ameryce mamy realistyczną szkołę prawoznawstwa. Szkoła ta wzmacnia orzecznictwo socjologiczne i postrzega prawo jako konsekwencję skutków i uwarunkowań społecznych, a także postrzega je jako decyzje sądowe.

Oliver Holmes jest niejako przykładem szkoły pragmatyków. “Prawo jest tym, co robią sądy; nie jest to po prostu to, co sądy stwierdzają.”Nacisk kładziony jest na aktywność. Jak powiedziałby Holmes, ” życie prawa nie było uzasadnieniem; było zaangażowaniem.”

Karl Llewellyn w swoich wcześniejszych pracach był przedstawicielem zwyczajowej teorii pragmatyki. Stwierdził, że wytyczne prawa materialnego mają znacznie mniejsze znaczenie w rzeczywistej rutynie w odniesieniu do prawa, którego do tej pory oczekiwano.

teoria głosi, że ” przypadki, które pojawiały się od wieku, zostały oszukane i rozpatrywane przez pustelników jako sędziów.”Zasugerował, że punkt zbieżności badań prawnych powinien zostać przeniesiony z badania standardów na uznanie prawdziwego postępowania organów prawa, zwłaszcza sędziów. “To, co te władze robią z debatami, jest moim zdaniem samym prawem.”

Llewellyn, jeden z przykładów rozwoju pragmatyzmu, przedstawił towarzyszące mu skupienia jako główne punkty amerykańskiego realizmu;

1. realizm to nie tyle kolejna Szkoła prawoznawstwa, co kolejna filozofia w prawoznawstwie.
2. realiści uważają prawo za solidne, a nie za statyczne. Postrzegają prawo jako służące konkretnym zamknięciom społecznym i koncentrują każdy jego przekrój, aby odkryć, w jakim stopniu te wykończenia są serwowane.
3. realiści, z ostatecznym celem postrzegania pracy dowolnego elementu ram prawnych, uznają “oddzielenie jest od powinno”. Oznacza to, że cele moralne, które według widza powinny leżeć u podstaw prawa, są pomijane i nie mogą przesłaniać wizji naocznego świadka.
4. Realizm akcentuje społeczne skutki praw i decyzji prawnych.

Szkoła socjologiczna

socjologiczna Szkoła prawoznawstwa rozwinęła się jako mieszanka różnych kontemplacji jurystycznych. Typy tej szkoły traktują prawo jako cud społeczny. Jak wskazują, prawo jest zdolnością społeczną, odpływem kultury ludzkiej dotyczącej stosunków zewnętrznych poszczególnych jednostek. Montesquieu, Auguste Comte, Herbert Spencer, Duguit i Rosco Pound są wybitnymi radcami prawnymi tej szkoły.

ten typ szkoły kładł większy nacisk na utylitarną część prawa, w przeciwieństwie do jego istoty pojęciowej. Traktują prawo jako organizację społeczną związaną z ich porządkami, wywierającą bezpośredni wpływ na społeczeństwo.

Szkoła historyczna, która była odpowiedzią na ostateczną niezależność XIX wieku poprzez akcentowanie na Volkgeistyczną duszę ogółu, pokazała, że prawo i stan społeczny, w którym tworzy się, są osobiście powiązane. Myśl ta została wypracowana przez radców prawnych szkoły socjologicznej.

przed XIX-wiecznymi sprawami, takimi jak dobrobyt, dobrobyt, szkolenie itp., Państwo nie martwiło się. W XIX wieku Państwo, ze względu na antagonistyczne skutki wolnej przedsiębiorczości, okazało się coraz bardziej zaniepokojone różnymi kwestiami obejmującymi praktycznie wszystkie dziedziny życia i dobrobytu. To wywnioskowało wytyczne poprzez prawo, które ograniczyło teorię prawa do prostowania się w celu oceny cudów społecznych.

Ehrlich (1862-1922), słynny radca prawny szkoły socjologicznej, zasadniczo wyjaśnił społeczne przesłanki prawa. Dla niego prawo jest zaczerpnięte z realiów społecznych i zależy nie od eksperta państwowego, ale raczej od społecznego impulsu. Prawo, powiedział, że kontrastuje trochę z różnymi rodzajami impulsu społecznego, a państwo jest po prostu jednym z licznych afiliacji, jednak rzeczywiście ma określone cechy dla impulsu.

prawdziwym źródłem prawa nie są reguły ani zapowiedziane przypadki, ale ćwiczenia samego społeczeństwa. Istnieje” prawo żywe ” podstawowe formalne wytyczne ram prawnych i jest zadaniem sędziów i radców prawnych, aby włączyć te dwa rodzaje prawa.

Roscoe Pound jest postrzegany jako wyróżniający się wśród najbardziej znanych amerykańskich Socjologicznych uczonych prawnych XX wieku. Metodologia Kohlera, prawdę mówiąc, najbardziej motywowała Roscoe ‘ a do propagowania teorii projektowania społecznego i dostosowywania interesów społecznych. Kohler poświadcza, że wszystkie prawa są względne i kształtowane przez cywilizację, w której się pojawiają.

możliwość prawa musi realizować wszechobecną myśl o ludzkiej cywilizacji, a istotą cywilizacji jest społeczne Ulepszanie części ludzkich w kierunku ich najbardziej zdumiewającego wyobrażalnego rozwoju. Rozwój cywilizacji wynika z walki pomiędzy osobowością ludzką oddzielającą się od natury a przedmiotową materią rozwoju.

przypisanie prawa po rozwoju cywilizacji polega zarówno na utrzymaniu istniejących cech, jak i na tworzeniu nowych dla dalszego ulepszania i rozwijania ludzkich sił. Każda cywilizacja ma pewien kraj, który stawia hipotezy o prawach, które mają być skuteczne przez instytucję prawną.

Materialy prawne musza byc uksztalcone tak, aby mogly wplywac na te hipotezy, a urzednicy, sędziowie, prawnicy musza byc zgodni z prawem. Dla funta prawo jest żądaniem ołów, aby towar obecności i metody wypełniania wyznań przebiegały dość daleko z najmniejszym rozdrobnieniem i marnotrawstwem. Pound postrzega te sprawy jako interesy, które istnieją niezależnie od prawa i które ściskają uznanie i bezpieczeństwo.

Equity Oliver Windell Holmes myślał o prawie jako sposobie na zapewnienie i rozwój zagregowanych interesów jako interesów kontrastowych i indywidualnych. Dlatego też skierował się ku prawu w sposób przyziemny, otrzymując rozsądne nastawienie, aby przeanalizować jego działanie w opinii publicznej.

on apropos skomentował, “życie prawa nie było racjonalne, to było zaangażowanie”, co sugeruje, że podczas decydowania o prawie i wytycznych prawnych, według których ludzie powinni być zarządzani, prawnicy i sędziowie muszą zastanawiać się nad wymaganiami czasu, dobrem wspólnym i statutami politycznymi, porządkiem publicznym i uczuciami publicznymi.

Roscoe Pound uważał prawo za “inżynierię społeczną”. jego głównym zadaniem jest przyspieszenie procedury wnioskowania społecznego poprzez dążenie do każdego możliwego wysiłku, aby utrzymać strategiczny dystans od niemożliwych do pogodzenia okoliczności ludzi w społeczeństwie. Wraz z tymi liniami sądy, urzędnicy, szefowie i prawnicy muszą pracować z układem i starać się utrzymać harmonię między rywalizującymi interesami w oczach opinii publicznej. Określa on różne korzyści, które prawo powinno zapewnić, i rozmieszcza je w różnych klasach ogólnych.

in Case-Animal and environment legal defence fund vs Union of India & Ors.

Sąd Najwyższy połączył standardy wsparcia gospodarczego i zapewnienia stanu. Sąd orzekł zatem, że jeśli mieszczanie nie będą mogli wędkować, ich zatrudnienie zostanie zdziesiątkowane. Jeśli są one dozwolone, nie będzie zagrożenie dla przyrody.

odtąd Sąd Najwyższy zwrócił się do zainteresowanych specjalistów ds. leśnictwa i powołanej Rady o znalezienie sposobu na zabezpieczenie Zasobów Ziemi bez zakłócania zatrudnienia mieszkańców. Będą obserwować mieszkańców i dać rozsądne wytyczne dla nich. Zostaną poinstruowani o znaczeniu tego warunku. Miejscowi nie powinni wjeżdżać na inne terytoria, do jezior, na których mają prawa wędkarskie.

zasada

Sąd Najwyższy połączył socjologiczne metodologie tej sytuacji dla dobra plemion, których źródłem pracy jest wędkarstwo. W tej sytuacji, poza tym w każdym ekologicznym przypadku, socjologiczna metodologia ich panowania jest całkowicie jasna. Ich lordowie regularnie stwierdzają, że”prawo jest budynkiem społecznym”.

można by powiedzieć, że charakterystyka zainteresowań w jego teorii projektowania społecznego nie może być uznana za idiotyczny dowód, a można odkryć pewne pokrycie korzyści na całym świecie. Sam Pound przyznał, że różne korzyści dla ludzi w społeczeństwie muszą być szeroko zgrupowane i nie można ich umieścić w przedziałach wodoszczelnych. Julius stone odrzucił podział spraw publicznych i interesów społecznych na tej podstawie, że w rzeczywistości są one na pełnych korzyściach społecznych.

To właśnie poprzez instrumentalność prawa próbuje się te interesy ugruntować. Jak dokładnie skomentował sędzia Cardozo, “Pound starał się podkreślić konieczność zwrócenia przez Sąd uwagi na cechy i interesy społeczne”.

Szkoła analityczna

Szkoła analityczna jest inaczej nazywana szkołą Austinowską, ponieważ metodologię tę założył John Austin. Jest również nazywany jako szkoła imperatywna, ponieważ traktuje prawo jako kierunek władcy. Dias określa tę metodologię jako “Pozytywizm”, ponieważ tematem szkoły jest pewne prawo. W XIX wieku szkoła analityczna podchwyciła niepodważalną jakość. Jego metodologia była mainstreamowa, pozytywistyczna i dokładna. Prawdę mówiąc, to Austin był zwolennikiem teorii prawa pozytywnego, której ustanowienie zostało ustanowione przez Benthama.

Jeremy Bentham można powiedzieć, że jest autorem Szkoły analitycznej. W jednej ze swoich książek odrzucił zasady prawa naturalnego i objaśnił zasadę użyteczności z logiczną dokładnością. Wyodrębnił orzecznictwo na wyjaśniające i cenzorskie. Poprzednie uzgodnienia z prawem wszystkie rzeczy brane pod uwagę, podczas gdy ostatnie uzgodnienia z prawem, jakie powinno być.

badanie przez Benthama cenzurowanego orzecznictwa pokazuje sposób, w jaki efekt prawa naturalnego nie zniknął całkowicie, dlatego omówił użyteczność jako zasadę nadzorowania. Być może z tego powodu Bentham nie jest zwykle znany jako ojciec szkoły analitycznej. W każdym razie ufa, że prawo jest wynikiem państwa i suwerenności. Bentham ‘s idea prawa jest imperatywem, do którego odwołuje się wyrażenie” rozkaz.”

Austin dał podstawowe precyzyjne i obszerne traktowanie na temat, który wyjaśniał analityczną metodologię pozytywistyczną, a dzięki tej pracy Austin jest znany jako ojciec Szkoły analitycznej. Ograniczał zakres orzecznictwa i popierał jego granice. Jego metodologia była analityczna. Dochodzenie było przez niego “standardową strategią”skoncentrowania się na dziedzinach orzecznictwa. Austin opierał się na ustanowieniu orzecznictwa wyjaśniającego ustanowionego przez Benthama i nie przejmował się dodatkowymi standardami prawnymi. Z etyki uznawał dochodzenie w sprawie uchwalenia i prawa.

do Austin, orzecznictwo implikuje formalne badanie pochodzenia prawnego. Wyodrębnia orzecznictwo na orzecznictwo ogólne i specyficzne. Austin zaakceptował ramy prawne, ponieważ jest to prawo specyficzne i ustalił je w jego kluczowym źródle. Prawo pozytywne jest wynikiem państwa i suwerenności i nie jest tym samym, co głęboka pozytywna jakość.

teoria prawa Kelsona, znana jako czysta teoria prawa, sugeruje, że prawo musi pozostać wolne od nauk społecznych, takich jak badania mózgu, nauka o człowieku lub historia społeczna. Celem kelsona było zbudowanie badania prawa, które będzie czyste, ponieważ w nim będzie starannie unikać wszelkich potężnych, moralnych, mentalnych i socjologicznych składników.

Jak wskazał, w prawie nie ma w ogóle takiego komponentu ogólnego, ponieważ jest to eksploracja prawa ziemi (lex loci) i jest następnie przyjmowana przez elementy, które wygrywają w danym państwie. Radzi sobie nisko za to, co jest warte, jednak prawo dla niego ma być scharakteryzowane nie tak daleko, jak suweren, ale raczej tak daleko, jak sądy.

prawo to coś, co tak jakby wypływa z sądów . Nie zgadzał się z Austinem, że badanie prawa powinno być możliwe przy pomocy samego uzasadnienia. Zwraca uwagę, że badanie orzecznictwa, które lekceważy moralne i historyczne punkty widzenia, zamieni się w opuszczony raport.

tak więc, w skrócie, teoria zajmuje się następującymi aspektami.

• Analiza powstania prawa cywilnego.
• badanie różnych relacji między prawem cywilnym a innymi rodzajami prawa.
• dochodzenie w sprawie logicznego planu gry prawa.
• zapis źródeł prawnych, z których prawo jest kontynuowane.
• badanie teorii obowiązku.
• dochodzenie w sprawie powstania praw i obowiązków prawnych.
• do badania takich idei prawnych, jak własność, umowy, działania ludzi, cel i tak dalej.

wniosek

orzecznictwo to naukowe studium prawa. Jest to rodzaj nauki, która bada tworzenie, stosowanie i wymóg praw. Orzecznictwo jest badanie teorii i metod wglądu w odniesieniu do prawa. Ma realny i pouczający szacunek.

Chociaż szkoły prawa starały się wyeliminować niektóre niedociągnięcia w procedurach stanowienia i uchwalania prawa, konieczne jest przeprowadzenie analizy i analizy, aby wyjaśnić cel i uzasadnienie prawa. Ponadto na uchwalanie prawa należy patrzeć z perspektywy praktycznej, a nie teoretycznej.