taktyki piłkarskie dla początkujących-The Sweeper Keeper: od lwa Jaszyna do Manuela Neuera

Niemiecki Manuel Neuer jest powszechnie uznawany za jednego z najlepszych bramkarzy swojego pokolenia, i całkiem słusznie. Piłkarz Bayernu Monachium ma wiele ważnych trofeów i indywidualnych wyróżnień związanych z jego nazwiskiem, z wieloma bardziej prawdopodobnymi jeszcze nadejściem w niedalekiej przyszłości.

Neuer prowadzi swoją działalność z siłą i wytrzymałością, która prawdopodobnie przewyższa siłę Davida De Gea z Manchesteru United. Ma czas po swojej stronie, w przeciwieństwie do czcigodnego włoskiego stalwarta, jakim jest Gianluigi Buffon, jednocześnie przyczyniając się do znacznie większej dynamiki między kijami niż tacy jak Thibaut Courtois, Petr Cech czy Hugo Lloris z Tottenhamu.

Manuel Neuer jest ponadprzeciętną osobą, która strzela gola, od bardzo częstego ratowania i bohaterstwa w ostatniej chwili, po dowodzenie czwórką swoich pleców jak wojskowy sierżant musztry, a nawet okazjonalne karanie za zwycięstwo w meczu. Gracz, którego wszyscy uwielbiamy oglądać, niezależnie od tego, po której stronie ogrodzenia wpadniemy.

jednak chyba najbardziej wyróżniająca się funkcja Neuera pojawia się gdzie indziej. Mimo że niemiecka Międzynarodówka jest często oklaskiwana za jego tradycyjne umiejętności strzelania, to jego bezproblemowa umiejętność odgrywania roli osławionego “zamiatacza” sprawia, że ludzie naprawdę mówią.

31-letni faworyt Bundesligi często można znaleźć w pogoni za linią bramkową, próbując pomóc swoim napastnikom w jak najskuteczniejszej formie. Neuer jest w stanie spokojnie zagrać piłkę od tyłu, pomagając tym bardziej energicznie i finezyjnie uruchomić tych wszystkich ważnych kontrataków.

ale co tak naprawdę sprawia, że “zamiatacz-opiekun” zachowuje się w taki sposób? Kto był pierwszym zwolennikiem tej roli tyle lat temu? I dlaczego to zrobił tak niezwykły powrót w nowoczesnej grze, którą dziś oglądamy?

“zamiatacz” to gracz, który stara się kontrolować przestrzeń za swoją linią wsteczną. Rola polega na utrzymywaniu zdecydowanej bliskości obrońców znacznie częściej niż zwykle, trzymaniu się na palcach przez większość każdego meczu i zapewnianiu szybkich rzutów kontratakowych z przyspieszoną szybkością i skutecznością.

innymi słowy, rolą miotacza jest działanie jako jedenasty gracz na polu. Ktoś, kto nie boi się biegać z głową do walki, gdy sytuacja tego wymaga, ale gracz, który jest równie dobrze zorientowany w utrzymaniu tylko najwyższego poziomu koncentracji przez każde kolejne dziewięćdziesiąt minut piłki nożnej.

pożądany bramkarz musi być techniczny, niezwykle świadomy siebie, a przede wszystkim-z całego serca pewny siebie, gdy ratuje swój zespół przed porażką.

Rosyjski Lew Jaszyn prawdopodobnie reprezentuje jednego z pierwszych “zamiataczy”, który pojawił się na arenie międzynarodowej. Powszechnie znany strzelec był znany ze swojej zdolności do opuszczenia pola karnego i pomocy swoim napastnikom w ataku, co pozwoliło jego drużynie przełamać się do przodu ze znacznie większą intensywnością i kierunkiem.

podczas gdy rola ta była jeszcze bardzo mała w początkowych etapach w czasach rosyjskiego bramkarza, wielu współczesnych Jaszyna szybko stało się mądre wszystko, co najważniejsze “zamiatacz-opiekun” miał do zaoferowania.

potężny Gyula Grosics był z pewnością jednym z nich. Faworytem Węgier w całej ich słynnej złotej erze okazała się Klasa jego własna. Być może był niewiarygodnie mały jak na bramkarza, miał zaledwie 180 cm wzrostu, ale jego ogólna zwinność i wyczucie rozmieszczenia nie miały sobie równych.

Węgry były siłą, z którą należy się liczyć przez cały 1950. starały się atakować w liczbach, instruując nawet ostatnią linię obrony, aby pomagała w kolektywnym strzelaniu bramek. Ich plan gry zrodził się z wybuchowego ataku, a wszystko zaczęło się od Gyuli Grosics między kijami.

rola “zamiatacza” na przestrzeni lat znacznie wzrosła i ewoluowała, zwłaszcza gdy na początku lat 90. zdefiniowano zasadę “back-pass”. pozycja ta stała się ulubionym chwytem dla Johana Cruyffa i wszystkich jego późniejszych uczniów w Akademii barcelońskiej, w tym samego Pepa Guardioli.

chcieli, aby ich opiekunowie z powodzeniem uruchamiali ruchy z tyłu i dyktowali grę, gdy tylko piłka wróciła do posiadania ich drużyny. Victor Valdes z Barcy jest doskonałym przykładem zawodnika o tak pożądanym zestawie umiejętności, podobnie jak najnowszy Shot-stoper, który pojawił się na Nou Camp – Marc-Andre ter Stegen.

kilku bramkarzy na całym kontynencie Ameryki Południowej również miało duży wpływ na rolę “zamiatacza”. Amadeo Carrizo, Jose Luis Chilavert i niesławny Rene Higuita to tylko niektóre z nazwisk, które rzuciły nowe światło na pozycję dzięki stylowi strzału “El Loco”.

wszystkie powszechnie znane ulepszenia taktyczne zwykle pojawiają się i znikają w wyniku zmieniających się Mody i rozszerzających się trendów menedżerskich. Jednak rola osławionego “zamiatacza” jest taka, która pozornie nigdy nie umrze.

podczas gdy wyraźna niezgodność uwielbianej pozycji nie zawsze zdziałała cuda na szerszej scenie europejskiej-zobacz niedawny pobyt Claudio Bravo w Manchesterze City jako jawny przykład tego, jak rola może czasami skutkować skrajną porażką – coraz więcej zespołów stara się wykorzystać tę taktykę w najlepszy możliwy sposób.

czasami podstęp może okazać się nieco niebezpieczny, obarczony niebezpieczeństwem i podstępnym poczuciem niepewności, jeśli dany bramkarz wyraźnie nie nadaje się do pracy. Ale w przypadku Manuela Neuera i wielu innych znanych na przestrzeni lat postaci strzelających, nie ma chyba lepszego sposobu na zastosowanie się do najlepszych bramkarzy.

w końcu “zamiatacz-opiekun” nie bierze jeńców, a większość kibiców po prostu go za to kocha. Czasami życie między kijami jest bardzo duże. Próba nieprzewidywalności i ekscytacji, a wszystko to w jednym naprawdę niezapomnianym zespole.