Uwaga Ogólna

ruch suficki

” Sufizm jest ruchem mistycznym w islamie . Sufici akceptując Szariat nie ograniczali swojej praktyki religijnej do formalnego przestrzegania i kładli nacisk na kultywowanie doświadczenia religijnego mającego na celu bezpośrednie postrzeganie Boga.
” Doktryna Suficka opierała się na zjednoczeniu z Bogiem, które można osiągnąć poprzez miłość Boga, modlitwy, posty i rytuały, bez odniesienia do hinduizmu czy muzułmanów.

Główne cechy

” zorganizowane w różne silsilas (zakony)
” wchłonęły różnorodne idee i praktyki z hinduizmu, chrześcijaństwa, buddyzmu i Zorastrianizmu.
“Sufi ma na celu służbę ludzkości poprzez duchowy rozwój siebie
” pragnący jedności hindusko-muzułmańskiej i syntezy kulturowej
” w przeciwieństwie do ortodoksji, głosili wiarę i oddanie Bogu
” zniechęcali do materialistycznego życia, ale nie na rzecz całkowitego wyrzeczenia się

Święci Suficcy

“Khwaja Ali Hujjwiri (XI wiek)
znany również jako Data Ganj Baksh, najstarszy suficki Święty Eminencji znany z osiedlenia się w Indiach, autor słynnego podręcznika sufizmu pt. “Kashf-ul-Mahjub”.
” Shaikh Bahauddin Zakariya (1182-1262)
założyciel Zakonu Suhara-wardi, który założył w Multan pierwszą wiodącą Khanqah w Indiach.
” Khwaja Muinuddin Chisti (1141-1236)
założyciel Zakonu Chisti-pierwszego i najpopularniejszego liberalnego zakonu sufickiego w Indiach. Osiadł w Ajmer około 1206 roku. Innymi świętymi Kiszti Sufi, którzy poszli za khwaja Muinuddin Chisti lub Khwaja Ajmeri byli: Szejk Hamiduddin Nagauri (1192-1274); Khwaja Qutubuddin Bakhtiyar Kaki (zm. 1236), na którego pamięć Qutub Minar został zbudowany przez Iltutmish; Baba Fariduddin Ganj-i-Shakar (1175-1265), znany jako Baba Farid, zbudował swoją Khanqah w Ajodan (Pendżab) i był pierwszym wielkim pendżabskim poetą sufizmu; Shaikh Nizamuddin Auliya (1236-1325), który zyskał popularny tytuł Mehboob-i-Ilahi (umiłowany Boga), zbudował swoją Khanqah w Delhi i był jednym z najsłynniejszych świętych sufickich Zakonu Chisti; Shaikh Nasiruddin Mahmud (zm. 1365), charyzmatyczny święty Chisti, znany później jako Chirag-i-Delhi (Lampa Delhi); Syed Muhammad Gesu Daraz (zm. 1365). 1421) który osiedlił się w Gulbarga (Karnataka) był popularnie znany jako Bandanawaz (Dobroczyńca stworzeń Bożych) i autorem ponad 30 książek na temat sufizmu-był jednym z wczesnych pisarzy i poetów w Urdu.
” Shaikh Badruddin Samarkandi (XIII wiek)
założył Zakon Firdausi, który ograniczał się do Biharu.
” Shah nayamatu lah Qadiri i Shah Abdullah Shuttari (XV wiek)
Shah Nayamatullah Qadiri założył Zakon Qadiriya, a Shah Abdullah Shuttari (1458) założył Zakon Shuttari. Pierwszy rozprzestrzenił się w Uttar Pradesh i Deccan, podczas gdy drugi rozprzestrzenił się głównie w Madhya pradesh i Gujarat. Miyan Mir (1550-1635) był najpopularniejszym świętym sufickim zakonu Qadiriya.
” Khwaja Baqi Billah (1536-1603)
założył Zakon Naqsbandiah, a jego najsłynniejszym świętym był Shaikh Ahmad Sirhindi (1625) znany jako Mujaddid Alif.

osiągnięcia ruchów Bhakti i sufickich

1. Wpływały na siebie i dziedziczyły od siebie
2. Bhaktyzm zreformował Hinduizm, a Sufizm zliberalizował Islam
3. Obaj stawiają przerwy na ortodoksję
4. Obie strony zachęcały do wprowadzenia reform społecznych
5. Powstała atmosfera braterstwa międzyreligijnego. Hindusi i muzułmanie pogodzili się
6. Rozwój języków regionalnych
7. Nastąpiła synteza kulturowa, która przekształciła muzułmańskie rządy w Indiach w Rząd Narodowy pod rządami Akbara.