Windows Update
Windows Update web appEdit
Windows Update został wprowadzony jako aplikacja internetowa wraz z premierą systemu Windows 98 i oferował dodatkowe motywy pulpitu, gry, aktualizacje sterowników urządzeń i opcjonalne komponenty, takie jak NetMeeting. Windows 95 i Windows NT 4.0 otrzymały wstecznie możliwość dostępu do witryny Windows Update i pobierania aktualizacji zaprojektowanych dla tych systemów operacyjnych, począwszy od wydania Internet Explorer 4. Początkowo Windows Update skupiał się na darmowych dodatkach i nowych technologiach dla systemu Windows. Poprawki bezpieczeństwa dla Outlook Express, Internet Explorer i innych programów pojawiły się później, podobnie jak dostęp do wersji beta nadchodzącego oprogramowania Microsoftu, np. Internet Explorer 5. Poprawki do systemu Windows 98 w celu rozwiązania problemu z rokiem 2000 zostały rozpowszechnione za pomocą usługi Windows Update w grudniu 1998 roku. Microsoft przypisał sukces sprzedażowy systemu Windows 98 częściowo Windows Update.
aplikacja internetowa Windows Update wymaga przeglądarki internetowej Internet Explorer lub przeglądarki innej firmy obsługującej technologię ActiveX. Pierwsza wersja aplikacji internetowej, wersja 3, nie wysyła żadnych danych osobowych do firmy Microsoft. Zamiast tego aplikacja pobiera pełną listę każdej dostępnej aktualizacji i wybiera, którą z nich pobrać i zainstalować. Ale lista wzrosła tak duża, że wpływ przetwarzania wydajności stał się problemem. Arie Slob, piszący dla Windows-help.net newsletter w marcu 2003 roku zauważył, że rozmiar listy aktualizacji przekroczył 400 KB, co spowodowało opóźnienia o ponad minutę dla użytkowników dial-up. Windows Update V4, wydany w 2001 roku w połączeniu z Windows XP, zmienił to. Ta wersja aplikacji dokonuje inwentaryzacji sprzętu systemu i oprogramowania Microsoft i wysyła je do usługi, przenosząc w ten sposób obciążenie serwerami Microsoft.
zastosowanie powiadomień o aktualizacji Krytycznejedytuj
Critical Update Notification Utility (początkowo Critical Update Notification Tool) to proces w tle, który regularnie sprawdza witrynę Windows Update pod kątem nowych aktualizacji oznaczonych jako “krytyczne”. Został wydany wkrótce po Windows 98.
domyślnie sprawdzanie to odbywa się co pięć minut, plus po uruchomieniu przeglądarki Internet Explorer; jednak użytkownik może skonfigurować następne sprawdzanie, aby odbywało się tylko w określonych porach dnia lub w określonych dniach tygodnia. Narzędzie zapytuje Serwer Microsoft O plik o nazwie ” cucif.cab“, który zawierał listę wszystkich krytycznych aktualizacji wydanych dla systemu operacyjnego. Następnie narzędzie porównuje tę listę z listą zainstalowanych aktualizacji na swoim komputerze i wyświetla powiadomienie o dostępności aktualizacji. Po wykonaniu sprawdzenia dowolny niestandardowy harmonogram zdefiniowany przez użytkownika jest przywracany do domyślnego. Firma Microsoft stwierdziła, że zapewnia to, że użytkownicy otrzymywali powiadomienia o krytycznych aktualizacjach w odpowiednim czasie.
analiza wykonana przez badacza bezpieczeństwa H. D. Moore na początku 1999 roku krytykował to podejście, opisując je jako” strasznie nieefektywne ” i podatne na ataki. W poście na BugTraq wyjaśnił, że ” każdy komputer z systemem Windows 98, który chce uzyskać aktualizację, musi polegać na jednym hoście dla bezpieczeństwa. Jeśli jeden serwer został naruszony pewnego dnia lub atakujący ponownie złamie serwer DNS, co godzinę mogą być miliony użytkowników instalujących trojany. Zasięg tego ataku jest wystarczająco duży, aby przyciągnąć krakersów, którzy naprawdę wiedzą, co robią…”
Microsoft kontynuował promowanie tego narzędzia przez 1999 i pierwszą połowę 2000 roku. Pierwsze wersje systemu Windows 2000 dostarczane wraz z narzędziem. Narzędzie nie obsługuje Systemów Windows 95 i Windows NT 4.0.
automatyczne Aktualizacjeedytuj
Aktualizacje automatyczne jest następcą narzędzia powiadomienia o aktualizacji krytycznej. Został wydany w 2000 roku wraz z Windows Me. Obsługuje również Windows 2000 SP3.
w przeciwieństwie do swojego poprzednika, automatyczne aktualizacje mogą pobierać i instalować aktualizacje. Zamiast pięciominutowego harmonogramu używanego przez poprzednika, automatyczne aktualizacje sprawdzają serwery Windows Update raz dziennie. Po zainstalowaniu systemu Windows Me balon powiadomień wyświetla monit o skonfigurowanie klienta aktualizacji automatycznych. Użytkownik może wybrać jeden z trzech schematów powiadomień: powiadomienie przed pobraniem aktualizacji, powiadomienie przed zainstalowaniem aktualizacji lub oba. Jeśli nowe aktualizacje są gotowe do zainstalowania, użytkownik może je zainstalować przed wyłączeniem komputera. W tym czasie na przycisku wyłączania zostanie wyświetlona ikona tarczy.
Windows XP i Windows 2000 SP3 zawierają usługę inteligentnego transferu w tle, usługę Windows do przesyłania plików w tle bez interakcji z użytkownikiem. Jako komponent systemu jest w stanie monitorować korzystanie z Internetu przez użytkownika i ograniczać własne wykorzystanie przepustowości w celu priorytetyzacji działań inicjowanych przez użytkownika. Klient automatycznych aktualizacji dla tych systemów operacyjnych został zaktualizowany, aby korzystać z tej usługi systemowej.
automatyczne aktualizacje w systemie Windows XP zyskały rozgłos za wielokrotne przerywanie użytkownikowi podczas pracy na komputerze. Za każdym razem, gdy instalowano aktualizację wymagającą ponownego uruchomienia, Aktualizacje automatyczne wyświetlały okno dialogowe, które umożliwiało natychmiastowe ponowne uruchomienie lub zamknięcie okna dialogowego, które pojawiało się ponownie w ciągu dziesięciu minut; zachowanie, które Jeff Atwood opisał jako “być może najbardziej nagie okno dialogowe w historii.”
w 2013 r.zaobserwowano, że wkrótce po uruchomieniu automatyczne aktualizacje (wuauclt.exe) i Host usługi (svchost.exe) w systemie Windows XP domagają się 100% pojemności procesora komputera przez dłuższy czas (od dziesięciu minut do dwóch godzin), przez co dotknięte komputery nie nadają się do użytku. Według Woody ‘ ego Leonharta z InfoWorld wczesne doniesienia o tym problemie można było zobaczyć na forach Microsoft TechNet pod koniec maja 2013 r., chociaż Microsoft po raz pierwszy otrzymał dużą liczbę skarg na ten problem we wrześniu 2013 r. Przyczyną był wykładniczy algorytm oceny zastąpionych aktualizacji, który rozrósł się w ciągu dekady po wydaniu systemu Windows XP. Próby rozwiązania problemu przez Microsoft w październiku, listopadzie i grudniu okazały się daremne, powodując eskalację problemu do najwyższego priorytetu.
Windows Update AgentEdit
począwszy od systemu Windows Vista i Windows Server 2008, Windows Update Agent zastępuje zarówno aplikację internetową Windows Update, jak i klienta aktualizacji automatycznych. Jest odpowiedzialny za Pobieranie i instalowanie aktualizacji oprogramowania z usługi Windows Update, a także lokalnych serwerów Usług Aktualizacji Windows Server lub menedżera konfiguracji System Center.
agentem usługi Windows Update można zarządzać za pomocą apletu Panelu sterowania, a także zasad grupy, Microsoft Intune i Windows PowerShell. Można również ustawić automatyczne pobieranie i instalowanie zarówno ważnych, jak i zalecanych aktualizacji. We wcześniejszych wersjach systemu Windows takie aktualizacje były dostępne tylko za pośrednictwem Witryny Internetowej Windows Update. Ponadto usługa Windows Update w systemie Windows Vista obsługuje pobieranie dodatków Windows Ultimate, opcjonalnego oprogramowania Dla Windows Vista Ultimate Edition.
w przeciwieństwie do automatycznych aktualizacji w systemie Windows XP, Windows Update Agent w systemach Windows Vista i Windows 7 pozwala użytkownikowi odroczyć obowiązkowy restart (wymagany do zakończenia procesu aktualizacji) do czterech godzin. Zmienione okno dialogowe z monitem o ponowne uruchomienie jest wyświetlane pod innymi oknami, a nie nad nimi. Jednak standardowe konta użytkowników mają tylko 15 minut na odpowiedź na to okno dialogowe. To zostało zmienione w systemie Windows 8: Użytkownicy mają 3 dni (72 godziny)przed automatycznym ponownym uruchomieniem komputera po zainstalowaniu automatycznych aktualizacji, które wymagają ponownego uruchomienia. System Windows 8 konsoliduje również żądania ponownego uruchomienia niekrytycznych aktualizacji do jednego miesięcznie. Dodatkowo ekran logowania powiadamia ich o wymaganiach ponownego uruchomienia.
Agent Windows Update korzysta z funkcji transakcyjnej NTFS wprowadzonej w systemie Windows Vista, aby stosować aktualizacje plików systemowych Windows. Ta funkcja pomaga systemowi Windows odzyskać czysto w przypadku nieoczekiwanej awarii, ponieważ zmiany plików są dokonywane atomowo.
System Windows 10 zawiera główne zmiany w operacjach agenta usługi Windows Update; nie pozwala już na ręczną, selektywną instalację aktualizacji. Wszystkie aktualizacje, niezależnie od typu (dotyczy to sterowników sprzętowych), są pobierane i instalowane automatycznie, a użytkownicy mają tylko możliwość wyboru, czy ich system uruchomi się automatycznie, aby zainstalować aktualizacje, gdy system jest nieaktywny, czy też zostaną powiadomieni o zaplanowaniu ponownego uruchomienia. Microsoft oferuje narzędzie diagnostyczne, które może być używane do ukrywania kłopotliwych sterowników urządzeń i zapobiegania ich ponownemu zainstalowaniu, ale dopiero po ich zainstalowaniu, a następnie odinstalowaniu bez ponownego uruchamiania systemu.
Windows Update Agent w systemie Windows 10 obsługuje dystrybucję aktualizacji peer to peer; domyślnie przepustowość systemów jest używana do dystrybucji wcześniej pobranych aktualizacji innym użytkownikom w połączeniu z serwerami Microsoft. Użytkownicy mogą opcjonalnie zmienić usługę Windows Update tak, aby aktualizacje peer to peer były wykonywane tylko w sieci lokalnej.
System Windows 10 wprowadził również aktualizacje zbiorcze. Na przykład, jeśli Microsoft wydałby aktualizacje KB00001 w lipcu, kb00002 w sierpniu i Kb00003 we wrześniu, Microsoft wydałby zbiorczą aktualizację KB00004, która zawiera KB00001, KB00002 i kb00003 razem. Zainstalowanie KB00004 spowoduje również zainstalowanie KB00001, KB00002 i KB00003, zmniejszając potrzebę wielokrotnego ponownego uruchamiania i zmniejszając liczbę wymaganych pobrań. KB00004 może również zawierać inne poprawki z własnym numerem KB, które nie zostały wydane osobno. Wadą aktualizacji zbiorczych jest to, że pobieranie i instalowanie aktualizacji, które rozwiązują poszczególne problemy, nie jest już możliwe. KB to skrót od knowledge base, podobnie jak w Microsoft Knowledge Base.
Windows Update for BusinessEdit
Windows Update for Business to określenie zestawu funkcji w wersjach Pro, Enterprise i Education systemu Windows 10, mających na celu ułatwienie administracji systemem Windows w różnych organizacjach. Umożliwia profesjonalistom IT:
- przełączaj się między gałęziami standard i deferred release systemu Windows 10. Ta funkcja została usunięta, ponieważ Microsoft wycofał odroczoną gałąź.
- Odrocz automatyczną instalację zwykłych aktualizacji na 30 dni. Począwszy od systemu Windows 10 w wersji 20h1, ta funkcja jest trudniejsza do uzyskania.
- Odrocz automatyczną instalację uaktualnień systemu Windows (zwanych również “aktualizacjami funkcji”) na 365 dni. Począwszy od systemu Windows 10 w wersji 20h1, te aktualizacje nie są już oferowane automatycznie.
te funkcje zostały dodane w systemie Windows 10 w wersji 1511. Są one przeznaczone dla dużych organizacji z wieloma komputerami, dzięki czemu mogą logicznie grupować swoje komputery w celu stopniowego wdrażania. Microsoft zaleca mały zestaw komputerów pilotażowych, aby otrzymywać aktualizacje niemal natychmiast, podczas gdy zestaw najbardziej krytycznych komputerów, aby otrzymywać je po każdej innej grupie zrobił to i doświadczył ich skutków.
inne rozwiązania do zarządzania aktualizacjami firmy Microsoft, takie jak usługi aktualizacji systemu Windows Server lub System Center Configuration Manager, nie zastępują usługi Windows Update for Business. Raczej zmuszają System Windows 10 do”trybu podwójnego skanowania”. Może to spowodować zamieszanie dla administratorów, którzy nie rozumieją pełnych konsekwencji trybu podwójnego skanowania.
Leave a Reply