Leo De Grote Versus Attila de Hun

Paus Leo De Grote bekleedde de stoel van Sint Petrus van 440 tot 461. Van daaruit verkondigde hij de uitverkoren heiligheid van Rome in een verschuiving van de rijkdom en bekendheid van Constantinopel als het centrum van het Christendom. Leo noemde Rome een koninklijke stad en, op grond van de zetel van St.Peter, het hart van de christelijke wereld. “Hoewel vergroot door vele overwinningen, hebt u het gezag van uw heerschappij over land en zee verspreid,” zei hij over de stad en haar rijk. “Wat uw oorlogszuchtige arbeid voor u heeft bereikt, is minder dan wat de christelijke vrede u heeft gebracht.”Leo regeerde Rome en de kerk met moreel geloof en religie in plaats van militaire kracht en Heerschappij.Met assertieve kracht als de hoogste paus, was Leo een theologische kracht. In 451 verzamelde hij de grootste groep bisschoppen uit de geschiedenis voor het Concilie van Chalcedon—een concilie om kracht en strategie te verzamelen tegen een golf van ketterijen die uit het Oosten ontstonden. Leo nam het lot van de kerk op zich met een wil die een zeldzaam en robuust vertrouwen in God opriep en met zo ‘ n brede visie dat hij niet alleen herinnerd wordt als een bewaker van het geloof, maar ook als een redder van de westerse beschaving.Tijdens het Concilie van Chalcedon werd het bestaan van Jezus Christus ‘dubbele natuur in één goddelijke persoon gedefinieerd en dogmatiseerd in Leo’ s prachtige brief, genaamd Het boek, die hardop werd voorgelezen tijdens het Concilie. Op deze geïnspireerde articulatie van de hypostatische Unie, rapporteerden de bisschoppen: “zie, dit is het geloof van de vaders. Dit is het geloof van de apostelen. Dat geloven wij. Peter heeft gesproken via Leo.”

hoewel het Concilie de waarheid binnen de kerk stolde, goot het ook brandstof op de smeulende vuren van het Oosten, waar veel bisschoppen nog schuurden onder de opkomst van Rome over Constantinopel en zich verzetten tegen de orthodoxe leer met ketterij en schisma. Paus Leo verwierp de pogingen van het Oosten om zijn fouten op de Universele Kerk te duwen. De daaropvolgende rivaliteit tussen Constantinopel en Rome leidde tot gewelddadige opstanden en de vervolging en martelaarschap van heilige bisschoppen in Alexandrië en Egypte.

maar noch mobs noch milities konden Leo afschrikken. Hij bewees een onbuigzame tegenstander van ketterij en gaf instructie en bijstand aan de reelende regering in Constantinopel om religieuze rebellen te onderdrukken. Uiteindelijk werden de keizerlijke bataljons versterkt en werden de ketters omvergeworpen.Leo ‘ s onverzettelijke geest en doortastende geest zijn de Rooms-Katholieke Kerk steeds blijven beïnvloeden en informeren door de eeuwen heen na zijn dood op 10 November 461, toen hij, naar zijn wens, zo dicht mogelijk bij de botten van Petrus werd begraven. Zijn preken en christologische geschriften worden al meer dan duizend en een half jaar gelezen op de mooiste en meest signaalfeesten van het geloof: Kerstmis, de Driekoningen, Pinksteren en Hemelvaart.Leo was een vorstelijke Heilige, een doctor in de Roomse Kerk, een koninglijke paus die de Koning der Koningen diende die straalde met de glorie van Gods macht. Maar op die dag dat hij Attila de Hun ontmoette, toonde Leo hoe zachtmoedigheid de machtigste hemelse tactiek kan zijn.Volgens de vrome legende stond Paus Leo voor Attila de Hun buiten Rome en zei Deze woorden:

het volk van Rome, ooit veroveraars van de wereld, nu knielen overwonnen. We bidden voor genade en bevrijding. O Attila, je zou geen grotere glorie kunnen hebben dan smekend aan je voeten te zien dit volk voor wie eens alle volkeren en koningen smekend lagen. Je hebt, O Attila, de hele cirkel van de landen die aan de Romeinen zijn toegekend, onderworpen. Nu bidden we dat jij, die anderen overwonnen hebt, jezelf moet overwinnen. Het volk heeft je gesel gevoeld. Nu zouden ze je genade voelen.

zo sprak de eerbiedwaardige bisschop onder de blik van de tiran. Toen, plotseling, Attila ‘ s ongelovige ogen zag twee reuzen flankeren de paus, een aan zijn rechter en de andere aan zijn linker. De apostelen Petrus en Paulus verschenen, zwaaiend de zwaarden van vlam over het grijze hoofd van de paus, die knielde in een houding van nederige onderwerping.

de invader hercoiled. Er ontstond in zijn visioen een glanzend, glorieus leger, tienduizend keer groter dan het zijne, gerangschikt in rij op rij van flitsend vuur tegen de nachtelijke hemel, zwevend over de stad, brandende wapens gereed.Het pleidooi van de paus echode in Attila ‘ s oren als een gebod. De Hun hieven Leo op, zwoeren tot een duurzaam bestand en trokken zich met zijn legioenen terug over de Donau.

er is een grootheid die eigen is aan degenen die nederig genoeg zijn om hun geloof te stellen in de onzichtbare krachten van de hemel, want het is dan, bij zulke demonstraties van geloof, dat die krachten zichtbaar worden. St. Leo was een man van groot geloof, dat is precies waarom hij wordt herinnerd als ” de grote.”

Image: Raphaels “Meeting of Leo the Great and Attila,” fresco, 1514.