Znaczenie przywództwa chrześcijańskiego-de Pree Center

jeden krótki werset Biblii podsumowuje przywództwo chrześcijańskie. W momencie założenia kościoła w Koryncie “zasadził, Apollos podlewał, ale Bóg dał wzrost” (1 Kor. 3: 6 KJV). W przywództwie chrześcijańskim działanie Boga jest decydującym dziełem. Paweł I Apollos zajmowali się uprawami w Koryncie, ale Bóg sprawił, że rosły. Chrześcijańscy przywódcy rzeczywiście mieli pracę do wykonania, ale miało to znaczenie tylko z powodu tego, co Bóg wybrał do zrobienia. Rozróżnienie jest ważne, ponieważ istotą chrześcijańskiego przywództwa jest sadzenie i podlewanie.

my chrześcijanie spędzamy dni i noce jak rolnicy; opiekujemy się ludźmi, których Bóg powierzył naszej opiece. Ale nie możemy sprawić, by ludzie wzrastali. Nie prowadzimy linii montażowej; nie ma gwarancji na wynik. Pielęgnujemy naszych ludzi, tworząc środowisko sprzyjające wzrostowi, a następnie oddajemy naszych ludzi Bogu. Tylko Bóg może dać wzrost. Jeśli mamy wprowadzać innowacje w świat, który dopiero co istnieje, będziemy musieli myśleć jak rolnicy.

mój dziadek był tym, co Biblia nazywa szafarzem. Uprawiał 140 akrów drzew cytrusowych dla ziemianina, który mieszkał daleko. Gospodarstwo Hollow Hill zostało powierzone jego opiece. Poświęcił się swoim drzewom i chciał, żeby przynosiły owoce. Ale co jakiś czas wiedział, że to Bóg dał wzrost. Jeśli więc Bóg dokonał decydującego dzieła, to co zrobił mój dziadek? Zarządzał środowiskiem, które pielęgnowało Sad. Podobnie jak Paweł I Apollos, spędzał dni na sadzeniu i podlewaniu. Nie mógł zagwarantować zbiorów. Ale mógł kontrolować wodę, glebę i temperaturę, która sprzyjała wzrostowi.

a rolnik dołoży wszelkich starań, aby utrzymać to środowisko. Na przykład, były zimowe noce, kiedy mój dziadek nie spał całą noc próbując poradzić sobie z zimnem. W Dolinie Południowej Kalifornii, gdzie pracował, temperatura czasami spadała poniżej zera i groziła śmiercią powierzonym mu drzewom. W te noce ustawiał między każdym drzewem tzw. “smudge pots” – wysokie, grube rury wypełnione palącym się olejem silnikowym. Gdy odbijali śmierdzącą mgłę, chronili drzewa przed zamarznięciem. Rozmazywanie było wyczerpujące i brudna robota. Przez całą noc upewniał się, że każdy atramentowy bałagan nadal się pali. Rano mój dziadek był pokryty oleistym osadem, ale jego drzewa przetrwały. (A jeśli prowadzisz w imię Jezusa, ty też będziesz miał dni, w których będziesz pokryty lepkim bałaganem.) Mój dziadek był stewardem z powierzonym mu sadem. Jego sadzenie i podlewanie nie gwarantowało wzrostu, ale mógł skupić się na tworzeniu środowiska sprzyjającego wzrostowi.

mój dziadek też wiedział, że musi się zmieniać z czasem. W końcu ludzie zaczęli zdawać sobie sprawę, że garnki smudge były strasznymi zanieczyszczeniami. Mogą być dobre dla utrzymania temperatury w zimną noc, ale odbijający dym i oleiste pozostałości były ostatecznie złe dla samych drzew, które miał rozkwitać. Rolnicy nauczyli się więc zastępować smugi maszynami wiatrowymi, które cyrkulowały powietrze i chroniły drzewa przed zamarznięciem. Zwinni rolnicy nigdy nie przestali się uczyć.

moi dziadkowie pozostali oddani drzewom nawet po tym, jak wyprowadzili się z gospodarstwa. Kiedy przeszli na emeryturę, kupili jedyny dom, jaki kiedykolwiek mieli-malutki domek z tuzinem ogromnych drzew cytrusowych z boku. Był to nie tyle Dom, co mały sad z dołączonym domem. Nawet kilkadziesiąt lat po przejściu na emeryturę, moja 103-letnia babcia regularnie kuśtykała do sadu ze swoim chodzikiem, aby nawadniać swoje drzewa. To było dla niej zarówno ciężarem, jak i przyjemnością; to była ona. Dziadek rozmazał, Babcia podlewała, a Bóg dał wzrost. Nawet na emeryturze mieli Sad, o który się troszczyli.

każdy chrześcijański przywódca ma naród powierzony ich opiece. Być może nie masz tradycyjnego sadu. Może zajmujesz się miejskim ogrodem komunalnym lub opiekujesz się starymi, rozdrobnionymi drzewami. Możesz mieć gaj lub tylko kilka izolowanych roślin. Ale każdy chrześcijański przywódca jest szafarzem. Każdy z nas sadzi i podlewa ludzi powierzonych naszej opiece.