Articles /

Alan Turing en de verborgen helden van Bletchley Park: een gesprek met Sir John Dermot Turing / The National WWII Museum / New Orleans

Sir John Dermot Turing

het Museum had het genoegen Dermot Turing te verwelkomen op het Winston S. Churchill Symposium in 2017. Ik leerde hem vrij goed kennen tijdens het lange weekend dat hij bezocht, door middel van maaltijden, een privé rondleiding door onze galeries en tijdens het symposium zelf.Dermot Turing is de veelgeprezen auteur van Prof, een biografie van zijn beroemde oom, The Story of Computing, en meest recent X, Y en Z – The Real Story of How Enigma was Broken. Hij is ook regelmatig spreker op historische en andere evenementen. Hij begon met schrijven in 2014 na een carrière in de rechten. Dermot is een trustee van de Turing Trust. Hij is een Visiting Fellow aan Kellogg College, Oxford.

Dermot heeft een nieuw boek uitgebracht, met de paperback versie beschikbaar in de Verenigde Staten in juli 2020, getiteld The Codebreakers of Bletchley Park: Het geheime bureau dat de nazi ‘ s hielp verslaan. Ik stelde hem wat vragen over het boek, Bletchley, en zijn oorlogswinnende, wereldberoemde oom.

Dermot, Dank u voor uw instemming met dit interview. Ik geloof dat de meeste lezers zullen weten de algemene betekenis van Bletchley Park en hoe het was “de Gans die de gouden eieren gelegd” in termen van geallieerde inlichtingen tegen Nazi-Duitsland. Vertel ons over Bletchley als organisatie.

Bedankt dat ik mocht komen! Ik denk dat dit citaat wordt toegeschreven aan Winston Churchill, die elke dag een speciale doos met decoderingen bij hem had afgeleverd. In het begin wilde hij elk gedecodeerd bericht zien, maar al snel groeide het volume van het spul zo veel dat het praktisch was, dus gaven ze hem de sappige stukjes. Typisch Churchill zou hij dan zijn stafchefs verrassen met dingen die ze waarschijnlijk niet wisten. Ik weet niet of dit de ideale manier is om een oorlog te voeren, maar dat was niet je vraag.

buitenkant van het herenhuis in Bletchley Park. Met dank aan Sir John Dermot Turing.Bletchley Park was een verbouwd privéhuis dat in 1938 werd overgenomen door de Britse Geheime Dienst (MI6 voor jou en mij). Er was een kleine code-brekende organisatie tussen de oorlogen genaamd de Government Code & Cypher School, die deel uitmaakte van MI6, en ze verhuisden in vlak voor de oorlog begon. In de maanden daarvoor was GC&CS bezig extra personeel aan te werven om op hun “noodlijst” te komen—in feite een reservelijst. Op de lijst stonden 24 academici uit Cambridge en 13 Uit Oxford, en een handvol anderen, maar het geeft je een idee van het soort mensen waarvan ze dachten dat ze nuttig zouden zijn. Alan Turing was een van deze academici: hij werd gerekruteerd in 1938 en op een training gestuurd om te leren over codes (en de Enigma machine) begin 1939.In het begin was het aantal codebrekers een paar honderd, maar het succes van de codebreking was zo groot dat het aantal mensen enorm toenam, tot een piek van ongeveer 10.000 in 1944. Dat betekende dat Bletchley Park zelf een bouwplaats was voor een groot deel van de oorlog, omdat er nieuwe gebouwen moesten worden gebouwd om al deze extra mensen te huisvesten.

ik herinner me dat een van de belangrijkste punten die u persoonlijk en tijdens uw publieke presentatie benadrukte, was dat Alan Turing dit niet allemaal alleen deed. Je voelde je een beetje nalatig dat zo velen niet erkend werden toen je oom alle lof kreeg. Was dat de motivatie van dit boek?

dat maakte er zeker deel van uit. Het is niet alleen dat Alan Turing alle lof lijkt op te roepen, maar dat er zoveel andere interessante personages op Bletchley waren, het zou goed zijn om een aantal van hen naar voren te brengen en hun verhalen beter bekend te maken. De uitdaging voor een schrijver is dan hoe tientallen biografieën bij elkaar passen zonder het te dicht en vervelend om te lezen te maken. Mensen willen verhalen lezen, maar het verhaal van Bletchley Park is geweldig, dus de oplossing was om het verhaal van wat er in Bletchley gebeurde te gebruiken als een kader om te praten over de mensen die daar werkten.

vertel ons over de mensen-ontelbare mensen-die belangrijke rollen hebben gespeeld om Bletchley Park tot een succes te maken. Wat waren hun achtergronden, hun levens tijdens de oorlog?Zoals ik al zei, was de werving in het begin vooral gericht op de academici van Oxford en Cambridge. Het hoofd van GC&CS, Alastair Denniston, noemde hen “mannen van het type professor”, wat een nogal vreemde uitdrukking is, maar het geeft een goede smaak ervan. Er stonden niet veel vrouwen op zijn lijst, maar een van de interessante dingen is dat dat veranderde in de loop van de oorlog. Tegen het midden van de oorlog, toen de bombe machines gebruikt in het decoderen Enigma waren up and running, Bletchley had enorme aantallen junior personeel nodig voor vrij routine rollen. Veel van deze waren van de Women ‘ s Royal Naval Service (The Wrens)—je hebt een vergelijkbaar verhaal in de VS waar de Amerikaanse bombe machines in Washington werden verzorgd door golven.

vrouwelijke arbeiders in een van Bletchley Park ‘ S hutten. Foto met dank aan Bletchley Park.We hebben dus een traditioneel beeld van Bletchley dat bemand wordt door Tweedy professoren die pijpen rookten en Tienerkoninkjes die ontzettend saai werk doen, maar eigenlijk blijkt het ingewikkelder dan dat. Voor een ding, een vrij groot aantal vrouwen waren werkzaam in senior code-breken en intelligentie analyse banen. Het is moeilijk om zeker te zijn, want het waren de jaren 1940, en in die dagen waren rollen theoretisch gescheiden door geslacht, en er waren geen vrouwencijfers voor codebrekers en analisten—dus moesten ze ‘administratief’ of ‘vertaler’ of wat dan ook worden genoemd, ongeacht wat ze eigenlijk deden. Het is moeilijk uit de documenten te maken wat het ware beeld was. Maar we hebben de rekeningen van de codebrekers zelf, en het is vrij duidelijk dat een grote cohort werd gerekruteerd van vrouwenhogescholen om hetzelfde soort werk te doen als de mannen.

Waarom denk je dat ze zo lang onopgemerkt bleven?

arbeiders van Bletchley Park. Foto met dank aan Bletchley Park.

Ah, nou, dit gaat allemaal over geheimhouding. Toen mensen voor de eerste keer in Bletchley Park aankwamen, was er een speciale ceremonie waarbij het belang van geheimhouding in hun hoofd werd gedrukt, en ze werden gedwongen een document te ondertekenen op basis van de Official Secrets Act, waarin stond dat ernstige criminele gevolgen zouden gebeuren als iemand ooit iets zou onthullen over wat er in Bletchley Park gebeurde. En voor het geval iemand er twijfel over had, aan het einde van de oorlog stuurde het hoofd van Bletchley Park een memo rond waarin iedereen werd verteld dat de code van stilte niet alleen tijdens oorlogstijd van toepassing was, maar voor altijd.Het is dan ook interessant om te zien in hoeverre de geheimzinnigheid rond Bletchley niet volledig waterdicht was. de Britse regering heeft in de loop van de jaren zeventig de beperkingen geleidelijk versoepeld. Een ander ding van belang is hoe het kwam dat het verhaal van Bletchley Park uiteindelijk openbaar werd-alles wat wordt onderzocht in het boek ook.Van alle mensen die in Bletchley hebben gediend, is uw oom, Alan Turing, verreweg de beroemdste. Vertel ons over zijn bijdragen in oorlogstijd, wat hij vond van zijn werk, en wat hij vond van zijn eigen betekenis.

Alan Turing, 39 jaar oud in 1951. Foto met dank aan National Portrait Gallery, London.Een van de merkwaardige dingen is dat Alan Turing zo nauw geïdentificeerd is met Bletchley Park, en in het bijzonder met het kraken van de Enigma cipher machine. Het is een soort puzzel omdat hij geen professionele codebreker was en zijn rol bij Bletchley Park was eigenlijk veel beperkter dan men zich zou kunnen voorstellen. Ja, Het is waar dat hij instrumenteel was in het ontwerpen van de bombe machine waarvan het breken van Enigma afhing, en hij was vrij zwaar betrokken bij de aanval op Naval Enigma in de eerste jaren van de oorlog. Maar tegen 1942 was het codebrekend proces, zeker op Enigma, grotendeels gemechaniseerd, dus was er veel minder voor hem te doen in de theoretische lijn. Toen werd hij naar Amerika gestuurd om advies te geven over de ontwikkeling in Dayton, Ohio, van de bombe-machine van de Amerikaanse marine, en om verschillende geheime encryptie-apparaten te inspecteren die werden gebouwd bij Bell Labs in New York. Een daarvan was een enorm ding voor het coderen van telefoongesprekken, zodat Franklin D. Roosevelt en Winston Churchill vrij konden spreken zonder dat de Duitsers meeluisterden. Daarna was Alan Turing slechts zelden in Bletchley Park, omdat hij aan zijn eigen spraakverwerkings apparaat werkte. Voor hem was de codebreking een intermezzo in zijn carrière als wiskundige en computerwetenschapper, en hij zou graag hebben willen ontkennen dat zijn eigen rol bij Bletchley onnodig belangrijk was.Dus, als je kijkt naar zijn bijdrage in die context, die was vrij beperkt in termen van reikwijdte en de hoeveelheid tijd die hij besteedde aan codebreking; maar aan de andere kant, het was enorm, in termen van de enorme hoeveelheid decoderen en intelligentie die uit de verwerking van Enigma kwam als gevolg van zijn uitvinding van de bombe machine. Ik vermoed dat onder deze paradox het verhaal van Alan Turing zelf ligt dat mensen fascinerend vinden en daarom hebben we de neiging om zijn belang als codebreker op te blazen.

als gezinslid, welke inzichten heb je opgedaan, hetzij uit familie papers of lore door de jaren heen?

natuurlijk is er niets over de Bletchley-jaren vanwege de Official Secrets Act, behalve anekdotes. Mijn vader (Alan ‘ s oudere broer) sprak altijd over Alan die in de zomer naar zijn werk fietste en zijn gasmasker droeg omdat het hooikoorts afweerde, en natuurlijk schrikte dat de mensen die hem zagen, die dachten dat er een inval moest plaatsvinden, de broek uit. En dan was er de tijd dat er een inter-service atletiek bijeenkomst was en deze burger blijkbaar ‘Professor Turing’ vroeg om deel te nemen (hij was geen professor, maar dat was zijn bijnaam). Dus natuurlijk hadden alle super-fit leger en marine mannen een goede lach denkend aan deze professor kerel die goed achter hen allen zou worden gelaten. Wat ze niet wisten was dat Alan Turing een Olympische loper was en natuurlijk was het de Prof die de jongens van het leger en de marine met enige marge versloeg. Mijn eigen mening van de mensen die ik sprak die Alan kenden en met hem werkten is dat Alan Turing excentriek was, maar een nogal ander en menselijker karakter dan het asociale individu dat hij zou kunnen lijken uit sommige portretten in de films.Alan Turing had misschien wel het meest ongelijksoortige verschil tussen de Betekenis van de oorlog en de naoorlogse Beroemdheid. Dit omvat zijn vervolging onder de Britse anti-homoseksuele wetten en zijn vreselijk deprimerende dood. Kunt u hierop reageren?

Ja, Dit is een zeer scherpzinnige vraag. Tijdens zijn leven wist en mocht niemand weten wat er in Bletchley Park was gebeurd. Maar toch was Alan Turing op een kleine manier een kleine beroemdheid vanwege zijn naoorlogse werk aan het bouwen van de vroegste Britse computers. Weet je, de media noemden het het ‘kunstmatige brein’, het was overal in de kranten en de BBC en er was een hoo-hah over of ‘machines kunnen denken’, en Alan Turing was in het centrum van dat alles. Er is dus een mogelijkheid dat de reden dat Alan Turing werd vervolgd voor homoseksuele activiteiten, te maken had met het feit dat hij een semi-high-profile individu was. In gewone zaken—en er waren letterlijk tientallen van deze in de Rechtbanken op het moment, Dit is de vroege jaren 1950—zou er een aanklacht zijn, maar in Alan ‘ s geval waren er zes aanklachten tegen hem en tegen zijn partner. Ik kan dat niet anders verklaren dan dat de politie hem wilde pakken.

maar eigenlijk kan de mythe in de weg staan van de werkelijkheid op dit punt. We hebben het idee dat Alan Turing door het Britse Establishment werd uitgehongerd en dat zijn veroordeling en behandeling direct tot zijn zelfmoord twee jaar later leidde. In feite is het ingewikkelder dan dat. Om te beginnen kwamen zijn ex-collega ‘s van Bletchley Park voor zijn verdediging spreken tijdens het proces, en hun getuigenis legde uit—zonder geheimen weg te geven—hoe belangrijk Alan’ s bijdrage in oorlogstijd was geweest, en ik denk dat het hun interventie was die Alan stopte om naar de gevangenis te gaan of een formeel strafblad te krijgen (wat hem zijn baan zou hebben gekost.)

de behandeling die hij kreeg was niet het idee van het Establishment als zodanig, maar het resultaat van de nogal bizarre manier waarop homoseksualiteit werd beschouwd als een ziekte in 1950 Groot-Brittannië, en Alan werd overgedragen door de rechtbank aan de Medici en psychiaters. Ik denk dat hij dat allemaal in zijn pas nam, en in feite is het vrij moeilijk om enig causaal verband te vinden tussen zijn behandeling, die eindigde in 1953, en zijn dood in 1954.

Wat is de erfenis van Bletchley Park, Alan Turing, en de onbezongen helden die met hem werkten?In Groot-Brittannië zijn mensen enorm trots op Bletchley Park en zijn prestaties. Het idee dat de oorlog niet alleen op het slagveld werd gewonnen, maar ook door het verstand en dat de vijand zowel intellectueel als fysiek werd verslagen is zeer aantrekkelijk. Er is ook het feit dat de oorsprong van de computer ligt in de machines die worden gebruikt om cijfers aan te vallen, en natuurlijk de huidige relevantie van encryptie om communicatie te beveiligen betekent dat code-breken en beveiliging zijn blijvende Concepten.

maar bezoekers van Bletchley Park willen iets meer weten dan de technische details van code-breken, Enigma machines enzovoort—het zijn de verhalen van mensen die het beste kloppen. Bezoekers willen meer te weten komen over alledaagse dingen zoals hoe het eten was en wat er gebeurde met de codebrekers toen de oorlog eindigde. Sommigen van hen werden beroemd in andere contexten—politici, academici, schrijvers enzovoort—en sommigen bleven en werkten voor wat nu GCHQ is; maar veel van de vrouwen in Bletchley gingen terug naar het burgerleven en verdwenen in alle opzichten. Dat is iets wat me interesseert, omdat het symboliseert wat er gebeurde met veel vrouwen die iets ontdekten over hun vaardigheden en persoonlijkheden tijdens de oorlogsjaren, maar na de oorlog namen de mannen de belangrijke rollen terug en veel succesvolle vrouwen werden teruggestuurd naar de keuken. We kunnen net zo veel leren over de sociale kant van de dingen als de intellectuele kant.

Hartelijk dank voor het delen van deze gedachten met ons.

Nee, Dank u voor de gelegenheid. Ik kijk uit naar mijn volgende bezoek aan het National WWII Museum!

Leave a Reply