Narasimham Comité en Bankhervormingen

Narasimham Comité en Bank hervormingen!

Narasimham Committee melden:

gezien de toenemende erosie van de efficiëntie en de rentabiliteit van de banksector heeft de regering besloten de banksector te herstructureren om de concurrentie en de efficiëntie van hun activiteiten te vergroten en hun rentabiliteit te verhogen.

dienovereenkomstig heeft de regering van India een comité van negen leden onder leiding van M. Narasimham, de voormalige gouverneur van RBI op 14 augustus 1991. Het Comité werd aangesteld om de werking van de handelsbanken en andere financiële instellingen van het land te evalueren en maatregelen voor te stellen om deze instellingen te hervormen om hun efficiëntie te verhogen. De Commissie Narasimham heeft haar verslag in November 1991 ingediend en het verslag is op 17 December 1991 aan het parlement voorgelegd. Het Narasimham-Comité heeft in zijn verslag het succes van de openbare banken erkend met betrekking tot de uitbreiding van filialen, de mobilisatie van deposito ‘ s in de sector huishoudens, de prioritaire sector kredietverlening en het wegwerken van regionale verschillen in het bankwezen. Maar tijdens deze periode na de nationalisatie heeft de banksector te kampen gehad met een ernstige erosie van zijn productiviteit, efficiëntie en winstgevendheid.

twee belangrijke factoren die verantwoordelijk zijn voor deze situatie, zoals gerapporteerd door het Comité, zijn gerichte investeringen en gerichte kredietprogramma ‘ s. Het Comité betoogde dat de abnormaal hoge wettelijke liquiditeitsratio (SLR-38,5 procent) en de kasreserve ratio (CRR-15 procent) de bankiers een soort belasting op het banksysteem oplegt en een groot bedrag aan bankfondsen voor onproductieve doeleinden omgeleid.

evenzo heeft de VKV, in de vorm van “reserveverplichtingen belasting”, het potentiële inkomen van de banken verminderd en zo de winstgevendheid van de bankiers verminderd. Bovendien vermeldde het verslag van de Narasimham-Commissie dat het systeem van gerichte krediettransactie in de vorm van gesubsidieerde kredietstroom naar gebieden met een onderbank en prioriteit, IRDP-leningen, lening mela enz. heeft de gezonde bankpraktijken verstoord. Het Comité vermeldde, ” het beoogde sociaal georiënteerde krediet in het proces, ontaard in onverantwoord lenen.”

het Comité wees er verder op dat ongeveer 20% van het landbouw-en kleine industriële krediet in de vorm van “besmette” en “besmette” portefeuille bestaat. Het Comité wees er ook op dat de operationele uitgaven van deze banken aanzienlijk zijn gestegen als gevolg van een fenomenale toename van het bankieren bij filialen, een gebrek aan goed toezicht, een snelle groei van het personeel en een versnelde bevordering, een onjuiste rol van de vakbonden en hogere kosten per eenheid voor het beheer van leningen aan de prioritaire sectoren.

aanbevelingen van het Narasimham Comité voor het bankwezen:

de aanbevelingen van het Narasimham Comité voor de hervorming van het bankwezen zijn gebaseerd op de enige rationele criteria, d.w.z. de middelen van de banken moeten op een zo rationeel mogelijke manier worden ingezet, zodat zij hun deposanten maximaal voordeel kunnen bieden. Aldus heeft het houden van fondsen van de banken door de overheid tegen lage rente voor de financiering van zijn consumptieuitgaven (het betalen van salaris van de werknemers) de deposanten opgelicht.

de aanbevelingen van het Comité gericht op:

(a) zorgen voor een grotere mate van operationele flexibiliteit;

b) autonomie bij de besluitvorming; en

(c) het concurrentievermogen en de professionaliteit van de bankactiviteiten stimuleren om de efficiëntie en doeltreffendheid van het financiële stelsel te bereiken.

hieronder volgen de belangrijke aanbevelingen van het Narasimham-Comité voor het doorvoeren van noodzakelijke hervormingen in zowel het bankwezen als het financiële stelsel:

1. Oprichting van een vier-tier hiërarchie voor de bankstructuur, bestaande uit drie of vier grote banken, waaronder de SBI aan de top, 8 tot 10 nationale banken met een netwerk van landelijke vestigingen, lokale banken voor regionale transacties en landelijke banken aan de onderkant die zich voornamelijk bezighouden met de financiering van Landbouw en aanverwante activiteiten.

2. De regering moet niet overwegen om particuliere commerciële banken van het land in de toekomst te nationaliseren en particuliere banken moeten op gelijke voet worden behandeld met openbare banken.

3. Het opheffen van de lat voor het oprichten van nieuwe banken in de particuliere sector en het afschaffen van de vergunningsprocedure voor de uitbreiding van filialen.

4. De regering moet liberaler zijn in het toestaan van de buitenlandse bank om meer filialen te openen in overeenstemming met het buitenlandse investeringsbeleid. Joint ventures van buitenlandse en Indiase banken zijn toegestaan met betrekking tot merchant and investment banking. Buitenlandse activiteiten van Indiase banken moeten worden gerationaliseerd.

5. De statutaire liquiditeitsratio (SLR) en de kasreserveratio (VKV) moeten van 1991 tot 1992 geleidelijk worden verlaagd. Het SLR-instrument moet worden ingezet in overeenstemming met de oorspronkelijke bedoeling om het als een prudentieel vereiste te beschouwen en niet als een belangrijk instrument voor de financiering van de publieke sector te worden beschouwd.

6. Het gerichte kredietprogramma moet in ieder geval opnieuw worden bekeken voor degenen die in staat waren op eigen benen te staan en degenen die dit hebben omgezet in een bron van economische rente. Op die manier moeten de prioritaire leningen worden beperkt. De prioritaire sector moet worden geherdefinieerd om kleine en marginale landbouwers, de kleine industriële sector, kleine ondernemers en andere zwakkere sectoren te omvatten.

7. De rentevoet verder worden gedereguleerd om rekening te houden met de opkomende marktomstandigheden en de huidige rentetarieven op bankdeposito ‘ s kunnen verder worden gereguleerd.

8. Voor dubieuze vorderingen moeten voorzieningen worden gecreëerd voor 100% van de kortlopende zekerheid. Verlies van activa moet ofwel volledig worden afgeschreven. Er moet een Raad voor de aanpak van het probleem van de oninbare schulden worden gevormd. Er worden regelingen uitgewerkt waarbij ten minste een deel van de dubieuze en dubieuze schulden van de banken en financiële instellingen van de balans worden gehaald, zodat de banken de door dit proces gerealiseerde middelen kunnen hergebruiken tot productievere activa.

9. In het kader van de bankhervormingen wordt een einde gemaakt aan het gemeenschappelijke personeelswervingssysteem voor bankfunctionarissen. Benoemingen op de belangrijkste posten moeten uit politieke overwegingen worden vermeden. Voorts acht het Comité het dringend noodzakelijk meer gebruik te maken van het computersysteem.

10. Elke openbare bank zou een of meer dochtermaatschappijen op het platteland moeten oprichten om al haar filialen op het platteland over te nemen en deze zouden op gelijke voet moeten staan met regionale banken op het platteland.

11. Een percentage van de aandelen van de banken in de publieke sector moet worden gedesinvesteerd, net als de andere PSU ‘ s.

12. Om de onafhankelijkheid en autonomie van de banken te waarborgen, moeten de richtsnoeren van de regering met betrekking tot interne bestuurskwesties worden ingetrokken. De kwaliteit van de controle over het banksysteem tussen de RBI en de bankafdeling van het Ministerie van Financiën moet worden beëindigd en de RBI moet het primaire agentschap voor de regulering van het banksysteem zijn.

Overige financiële hervormingen:

de andere door het Narasimham-Comité aanbevolen financiële hervormingen omvatten:

1. Het toewijzen van toezicht op banken en andere financiële instellingen aan een afzonderlijk quasi-autonoom orgaan dat door de RBI wordt gesponsord.

2. Het stimuleren van concurrentie tussen de financiële ontwikkelingsinstellingen (DFI ‘ s) om te kiezen voor een syndicerende of deelnemende aanpak in plaats van een consortiumaanpak. De DFI ‘ s dienen internationaal aanvaarde normen vast te stellen om de kapitaaltoereikendheid te herstellen en leningen voor korte perioden te verlengen om aan de vereisten inzake werkkapitaal te voldoen.

3. IDBI mag alleen haar herfinancieringstaak behouden en haar rechtstreekse kredietverlening delegeren aan een afzonderlijk ondernemingsorgaan.

4. Prudentiële richtsnoeren moeten de werking van alle financiële instellingen regelen. Om de kapitaalmarkt te reguleren zou de SBI een reeks prudentiële richtsnoeren moeten formuleren om de belangen van beleggers te beschermen, die in de plaats zouden komen van de te restrictieve richtsnoeren van de CCI (Controller of Capital Issues).

5. Bepalingen voor een goede classificatie van activa en volledige openbaarmaking, alsmede voor transparantie van de rekeningen van banken en andere financiële instellingen.

evaluatie van het Narasimham-Comité rapport:

het verslag van het Narasimham-Comité is door verschillende critici op verschillende gronden bekritiseerd.

de verschillende punten die door de critici tegen de aanbevelingen van dit comité naar voren zijn gebracht, omvatten de volgende punten:

a) de rol van de publieke sector zal in dit nieuwe systeem tot een minimum worden beperkt wanneer deze banken niet in staat zullen zijn hun sociale rol in prioritaire sectorleningen even effectief te vervullen als voorheen;

(b) het idee om banken niet meer te nationaliseren, waardoor particuliere en buitenlandse banken hun activiteiten kunnen uitbreiden, wordt bekritiseerd; en

(c) vermindering van de SLR kan de leencapaciteit van de overheid negatief beïnvloeden.

maar al deze kritiek heeft geen solide basis. De kwestie die duidelijk is, is dat politiek spelen met publiek geld dat op de bank is gestort, al zijn verzadigingspunt heeft bereikt. Bankfondsen moeten strikt worden gebruikt voor productieve investeringen waar het criterium van de levensvatbaarheid moet gelden.

maar de aanbevelingen van het Narasimham-Comité ontberen adequate statistische ondersteuning en empirische tests. Bovendien zijn enkele van de aanbevelingen zoals de afschaffing van de concessionele rente, de geleidelijke afschaffing van de prioritaire sectorleningen, de vermindering van de SLR, enz. het lijdt geen twijfel dat de zwakkere lagen van de samenleving indirect zullen worden getroffen als er alternatieve maatregelen zijn getroffen.

maar onder het huidige regime van economische hervormingen, als de banksector niet is geliberaliseerd van buitensporige bureaucratische controle, kan het land geen hoog rendement van dergelijke hervormingen verwachten. Hoewel het verslag van de Narasimham-Commissie vanuit hun eigen invalshoek werd bekritiseerd door een deel van politici, hebzuchtige ambtenaren, vakbonden en bankmedewerkers, is er enige logica in het omgaan met concurrentie en andere structurele veranderingen. Langdurig onder een beschermingssysteem werken zou de productiviteit van de werknemers zeker tenietdoen. Dus het probleem moet ook vanuit die hoek worden bekeken.

in de tussentijd zijn sommige van deze aanbevelingen reeds door de regering aanvaard.

hervormingen van het bankwezen en de financiële Sector: 1991-92 tot 1993-94:

uitvoering van de aanbevelingen van het Narasimhamcomité sinds 1991-92:

ondanks sterke tegenstand uit verschillende hoeken, neemt de regering sinds 1991-92 een aantal belangrijke financiële hervormingen in gang op basis van het verslag van het Narasimhamcomité dat in December 1991 aan het Parlement is voorgelegd.

enkele van deze hervormingen in het land zijn:

1. Vermindering van SLR en VKV:

het hogere percentage SLR en VKV heeft een groot deel van de bankkredieten in activa met een laag inkomen geprivatiseerd, waardoor de winstgevendheid van de banken werd verminderd en banken onder druk werden gezet om hoge rentetarieven aan te rekenen op haar voorschotten in de commerciële sector.

de regering heeft daarom besloten de RVK in fasen over een periode van drie jaar te verlagen van 38,5% tot 25% en de VKV over een periode van vier jaar te verlagen tot een niveau onder 10%. Als eerste stap, de SLR werd verlaagd tot 30 procent en CRR werd ingetrokken met 10 procent in April 1992, die vrijgegeven Rs. 1.280 crore naar lendable resources.

2. Normen voor resultaatbepaling, voorzieningen en kapitaaltoereikendheid:

ingevolge deze aanbeveling van het Narasimham Comité heeft de RBI nieuwe prudentiële normen uitgevaardigd met betrekking tot de resultaatbepaling, de classificatie van activa en de voorziening van oninbare schulden. Minimumkapitaalnormen zijn voorgeschreven op gelijke voet met de internationaal aanvaarde normen van het basiscomité om kapitaaltoereikendheid te bereiken. De banken zouden eind maart 1994 de voorziening voor dubieuze en ondermaatse activa moeten voltooien.

3. Herziening van de balans:

de indeling van de balans en van de winst-en verliesrekening is aangepast aan de werkelijke financiële gezondheid van de banken.

4. Vergunningverlening bij bijkantoren:

in April 1992 mochten banken die aan de normen inzake kapitaaltoereikendheid en prudentiële standaarden voor jaarrekeningen voldeden, zonder voorafgaande goedkeuring van de RBI nieuwe bijkantoren oprichten. Zij mogen ook niet-levensvatbare takken sluiten, anders dan in plattelandsgebieden.

5. Toestemming voor de oprichting van een bank voor de particuliere Sector:

RBI heeft richtsnoeren aangekondigd voor de oprichting van particuliere banken als naamloze vennootschap. In principe zijn zeven voorstellen voor de oprichting van nieuwe banken in de particuliere sector goedgekeurd. Banken mochten ook kapitaalinbrengen van buitenlandse institutionele beleggers tot 20 procent en van Nietingezeten Indiërs tot 40 procent.

6. Het aantal renteplakken op bankvoorschotten is verlaagd van ongeveer 20 in 1989 – 90 tot 3 in het lopende boekjaar (1993-1994). De gecontroleerde bodemrente op bankvoorschotten en de maximale rente op termijndeposito ‘ s zijn verlaagd met respectievelijk 4 procentpunten en 3 procentpunten.

7. Invoering van kapitaaltoereikendheidsnormen die vereisen dat alle banken tegen 31 maart 1993 4% en tegen 31 maart 1996 8% hebben bereikt. Buitenlandse banken die actief zijn in India en Indiase banken met vestigingen in het buitenland moeten 8% bereiken tegen respectievelijk 31 maart 1993 en 31 maart 1994.

8. Begrotingssteun voor Rs. 5.700 crore voor kapitalisatie van banken werd vrijgegeven nadat de genationaliseerde banken prestatieovereenkomsten met de RBI hadden gesloten om het bankbeheer te versterken en de efficiëntie te verbeteren.

9. State Bank of India (SBI) Act werd gewijzigd om de bank Toegang tot de kapitaalmarkt en toestaan 10 procent stemrechten aan aandeelhouders, SBI verhoogd over Rs. 1400 crore als eigen vermogen (inclusief premie en Rs. 1.000 crore als obligaties via een openbare emissie). De RBI-aandelen zijn nu 67 procent tegenover 99 procent eerder.

10. Om genationaliseerde banken in staat te stellen toegang te krijgen tot de kapitaalmarkt voor schulden en aandelen, is in het Parlement een wetsvoorstel ingediend. Er is besloten dat in de periode 1994-1995 meer dan zeven genationaliseerde banken de kapitaalmarkt zullen betreden om te voldoen aan de doelstelling van kapitaaltoereikendheidsnormen.

11. In 1993-94 wordt de nieuwe bank van India samengevoegd met de Nationale Bank van Punjab.

12. Binnen de RBI wordt een nieuwe Raad voor Financieel Toezicht opgericht om het toezichtsysteem van banken en financiële instellingen te versterken. Een nieuwe afdeling: Department of Supervision is opgericht in RBI als een onafhankelijke eenheid, met ingang van 22 December 1993 voor het toezicht op commerciële banken.

13. “Recovery of debts due to banks and Financial Institutions Act, 1993” is ook overgegaan tot de oprichting van speciale Recovery Tribunals om snellere invordering van achterstallige leningen te vergemakkelijken.

14. De normen voor bankleningen zijn ook geliberaliseerd en de banken hebben ook de vrijheid gekregen om te beslissen over de omvang van het aanhouden van Individuele voorraden en vorderingen.

15. Verordening tot wijziging van de Banking Regulation Act van 1949 om een bankvennootschap in staat te stellen een niet bij het dagelijks bestuur betrokken voorzitter en maximaal drie bestuurders te hebben onder de bestuurders van bevorderende instellingen en om het maximum voor de uitoefening van stemrechten voor een aandeelhouder te verhogen tot 10% en om de sancties voor overtredingen van de wet te verhogen.

16. De overeenkomst met de Unie van oktober 1993 maakt de weg vrij voor een snellere automatisering van de banken.

17. Het toepassingsgebied van de verplichte consortiumovereenkomsten werd beperkt tot 76 grote lenerrekeningen in plaats van 934 rekeningen.tot nu toe konden kredietnemers na twee jaar nieuwe banken in het consortium opnemen.

18. De toegang van financiële instellingen tot SLR-fondsen werd beperkt en zij worden aangemoedigd zich tot de kapitaalmarkt voor fondsen te wenden.

19. De Wet op de wijziging van de Banking Regulation (Amendment), 1994 werd op 17 maart 1994 door het Parlement goedgekeurd, waarmee de weg werd vrijgemaakt voor de openstelling van meer banken in de particuliere sector. In de tussentijd gaf de overheid in principe toestemming aan negen particuliere banken. De eerste particuliere sector bank is al opgericht door de Unit Trust of India (UTI Bank) op 2 April 1994. Het werd gevolgd door nog vijf particuliere banken.

20. IFCI wordt ook omgezet in een bedrijf en de eerste publieke uitgifte wordt ook aan de orde gesteld over Rs. 600 crore als eigen vermogen (inclusief premie).

21. De convertibiliteitsclausule is niet langer verplicht voor bijstand die wordt gesanctioneerd door termijnkredietinstellingen.

22. Het plafond voor de rente op obligaties en obligaties wordt afgeschaft, met uitzondering van het plafond voor belastingvrije PSU-obligaties.

23. De veiling van 91 dagen schatkistpapier en overheidsobligaties begon respectievelijk vanaf 8 januari 1993 en 3 juni 1992. De veiling van 354 dag schatkistpapier begon op 28 April 1992 en verving de veiling van 182 dagen schatkistpapier.

met deze bovengenoemde hervormingen van het bankwezen en de financiële sector werd de taak van de sanering en de invoering van de concurrentie waarmee eerder een begin was gemaakt, voortgezet. In de loop van 1993-1994 is een aantal maatregelen genomen om de controles en verstoringen van het banksysteem te verminderen en de concurrentie te bevorderen. Deze omvatten rentehervormingen toestemming voor de toegang van particuliere banken, versoepelingen in de kredietbeperkingen en kredietcontrole.

de doelstellingen van deze wijzigingen zijn:

a) beperkingen op basis van controle en dwang van banken te vervangen voor het gebruik van marktgebaseerde prikkels, zodat het bankmanagement en het bankpersoneel vrij zijn om gebruik te maken van hun inlichtingen-en commerciële initiatief;

b) over de nodige prudentiële voorschriften te beschikken die nodig zijn om de deposanten en het banksysteem te beschermen; en

(c) een omgeving creëren waarin de banken met elkaar concurreren om de beste dienstverlening te bieden aan deposanten, kredietnemers en andere cliënten.

het proces van economische hervormingen heeft de commerciële banken in India onder toenemende druk gezet om hun prestaties te verbeteren, met inbegrip van de kwaliteit en inhoud van hun bankactiviteiten. Het dereguleringsproces heeft de concurrentie tussen zowel banken als met een groot aantal niet-bancaire entiteiten die in de afgelopen periode actief zijn geworden, doen toenemen. Zo heeft het Indiase banksysteem in de afgelopen vier jaar van economische liberalisering ingrijpende veranderingen ondergaan. In de eerste fase van het economische hervormingsproces, dat in juli 1991 van start is gegaan, zijn inspanningen geleverd om duurzame structurele veranderingen en een regelgevend kader tot stand te brengen dat de efficiëntie van de middelen zal verbeteren en banken zal stimuleren om activiteiten in de productieve sectoren van de economie te ondersteunen.

de hervormingen waren derhalve gericht op de algemene vermindering van het wettelijk vermoeden van middelen van banken, rationalisering van de rentestructuur en het voorschrijven van de prudentiële normen. Het banksysteem functioneert nu binnen een reeks internationaal erkende prudentiële boekhoudnormen op het gebied van resultaatbepaling, classificatie van activa, voorzieningen en kapitaaltoereikendheid.

aangezien de concurrentie een belangrijke rol speelde bij het bereiken van een hogere productiviteit en efficiëntie van het systeem, hebben de bestaande banken meer flexibiliteit gekregen om hun activiteiten uit te breiden. Al deze maatregelen zijn ook ten uitvoer gelegd voor de vaststelling van prudentiële normen ter bevordering van de transparantie.

ook werden wetswijzigingen doorgevoerd met het oog op meer autonomie en operationele flexibiliteit. De hervormingen in de banksector zijn van start gegaan op een moment dat de Handelsbanken in de publieke sector met veel problemen te kampen hadden, waaronder hun lage winstgevendheid en gebrek aan transparantie.

de banksector staat op het punt de tweede fase van hervormingen en structurele veranderingen in te gaan, die ongetwijfeld een aanzienlijke operationele en financiële verbetering te zien zullen geven. In de tweede fase van de hervormingen van de banksector in het land moet dus de nadruk worden gelegd op de verbetering van de organisatorische doeltreffendheid van de banken, waarvoor het initiatief grotendeels van de banken zelf moest komen.

de RBI heeft voorgesteld dat banken hun op diensten gebaseerde inkomsten zouden moeten verbeteren door meer aandacht te besteden aan kostenberekening en prijsstelling van diverse niet op fondsen gebaseerde bankdiensten, terwijl zij hun vaardigheden op het gebied van productontwikkeling zouden moeten ontwikkelen om aan de specifieke behoeften van hun klanten te voldoen.