Peaceful Societies

Mary-Ann Kirkby, auteur van de best verkopende I Am Hutterite, heeft een ander werk uitgebracht over Hutterite cultuur, met name hun keuken, dat ze heeft gepromoot tijdens een recente boek tour in Alberta.Geheimen van een Hutterietenkeuken,door Mary-Ann Kirkby Kirkby bracht haar vroege jeugd door in een Hutterietenkolonie in Manitoba, maar in 1969, toen ze 10 was, had haar vader ernstige conflicten met de hoofdminister. Hij koos ervoor om de kolonie te verlaten met zijn vrouw en hun 10 kinderen. De familie verhuisde naar Saskatchewan, waar ze zich eenzaam voelde. “Onwetendheid van de cultuur door de buitenwereld was adembenemend,” zei ze toen ze haar jeugd gevoelens van vervreemding van de meerderheid cultuur besprak.

maar de nieuwsberichten over haar nieuwe boek maken duidelijk dat ze zich in de loop der jaren dicht bij haar Hutteritische wortels heeft gevoeld. Ze spreekt nog steeds Hutterisch, een Duits dialect dat in de koloniën wordt gebruikt. Terwijl ze niet in een kolonie woont, krijgt ze haar voedsel nietjes van een op een uur rijden van haar huis in Saskatchewan.In antwoord op een vraag van een interviewer antwoordde ze dat wat ze het meest mist aan haar roots het sterke gevoel van gemeenschap is, dat ze sterk voelde toen haar zoon werd geboren. Ze reflecteerde hoe een nieuwe moeder in een Hutterietenkolonie wordt verwend, met voedsel dat haar al haar favorieten omvat en benadrukt. Iemand is aangesteld om de moeder en de baby te helpen. De nieuwe moeder keert pas over vier maanden terug naar de kolonie. Kirkby herinnerde zich ook liefdevol over de manier waarop ouderen goed worden verzorgd in de kolonies.

maar de artikelen over haar focus, heel natuurlijk, op haar nieuwe boek, Secrets of a Hutterite Kitchen: Unveiling the Rituals, Traditions, and Food of the Hutterite Culture. Voor voedsel, en de gemeenschappelijke voeding van ongeveer 100 mensen in de kolonie, is een centraal element van de Hutterite samenleving. De strekking van het boek is een verkenning van hun voedselcultuur.

ze bezocht een tiental kolonies in de Prairie provincies van Canada en Montana, waar ze ontdekte: “de Hutterietcultuur is een kookcultuur.”Ze hebben rituelen rond voedsel en eten die heel belangrijk zijn omdat ze de waarden van de Hutterieten weerspiegelen.

zij wijst erop dat de Pleasant Valley Colony, ten westen van Red Deer, Alberta, enorme hoeveelheden voedsel voor elke maaltijd doorloopt. Eend, ganzen, kip, rundvlees, varkensvlees, kalkoen, schapen, vissen, enzovoort verschijnen op het menu. Veel van de voedingsmiddelen die ze consumeren zijn hetzelfde als die hun voorouders aten in de 16e eeuw Moravië, zoals geroosterde gevogelte, brood en broodjes. Typische maaltijden, zoals die uit Duitsland en Rusland, worden samengesteld met meel, zuivelproducten, eieren en varkensvlees.

zij eten ook moderne voedingsmiddelen zoals roomkaas en pizza ‘ s. Ze kopen kant-en—klare items uit supermarkten—granen, chocolade snoep, en andere junkfood om zoete tanden te voeden-maar het grootste deel van wat ze eten wordt geteeld en opgevoed in hun eigen kolonies. Ze eten specifieke voedingsmiddelen bij speciale gelegenheden, zoals voor bruiloften of begrafenissen.

toen ze kolonies bezocht terwijl ze onderzoek deed voor het boek, nam ze deel aan het werk van vrouwen, met name in de koloniekeukens. Kirkby sloot zich aan bij de vrouwen, hielp hen misschien 100 pond aardappelen te schillen voor een maaltijd, maar in het proces, het oppakken van roddels en verhalen die de anderen met haar deelden.

” ik was lang niet zo snel als zij waren als het ging om het plukken van eenden of het schillen van aardappelen,” zei ze, “en ik werd eindeloos gepest over mijn methodische manier van het doen van dingen, maar toch genoot ik ervan meer dan ik zelfs dacht dat ik zou.”

In antwoord op een vraag over het geheim van goede Hutteriet koken, antwoordde ze dat ze voornamelijk biologisch voedsel gebruiken dat rechtstreeks uit hun eigen tuinen komt, room van hun eigen koeien en vlees uit hun eigen achtertuin. “Het is voedsel dat niet veel spice nodig, maar smaakt echt heerlijk,” ze gehandhaafd, hoewel het niet veel sauzen of kruiden.

de journalist vroeg haar hoe haar wortels als Hutteriet haar eigen koken hebben beïnvloed. Ze antwoordde dat de Hutterieten veel soepen eten. Ze prees de ingrediënten voor het maken van heerlijke soepen thuis-stukjes kip, wat uien en zout. Ze laat haar soepen lang sudderen. Ze voegt wat peterselie of dille toe net voor het opdienen, en misschien knoedels.

ze vertelt de journalist dat haar “comfort soup of choice” haar nuckelasoep is, waarvan het recept in het boek en in een van de artikelen over het is te vinden.