An Introduction: Living The Mystery Of Merciful Love

ten post jest fragmentem życia tajemnicą miłości miłosiernej: 30 dni z Teresą z Lisieux autorstwa Anthony ‘ego Lillesa i Dana Burke’ a.

masz w swoich rękach trzydziestodniowe rekolekcje, które mogą—i będą-zmienić twoje życie. Nie proponujemy Ci spędzania 30 dni wolnego w jakiejś jaskini. Byłoby to sprzeczne z duchem św. Teresy. Zamiast tego proponujemy, abyście przez trzydzieści dni zapraszali Boga do środka waszego codziennego trudu i abyście poprzez mądrość św. Teresy badali sposoby, w jakie on pragnie was spotkać w waszym codziennym życiu i w waszym trudzie i prowadzili was przez nie do nieba.

Akt Ofiarowania miłości miłosiernej i fragmenty dwudziestu dziewięciu listów autorstwa św. Teresy z Lisieux są tu ułożone na trzydzieści codziennych medytacji. To duchowe ćwiczenie ma na celu przygotowanie was do odnowienia aktu ofiary na miłość miłosierną każdego dnia. Na zakończenie tych rekolekcji mamy nadzieję, że ta codzienna ofiara własna stanie się integralną częścią waszej osobistej modlitwy i że wasze serce odkryje dynamizm Bożego Miłosierdzia.

prawdziwe oddanie jest karmione prawdą. W tym celu każda z naszych trzydziestu medytacji wydobywa nieco inny aspekt aktu poświęcenia do rozważań i modlitwy. W miarę postępu piękne horyzonty Miłosierdzia, którymi Teresa dzieliła się ze swoimi rówieśnikami, mogą stać się naszymi własnymi. Wysiłek ten nie jest jedynie ćwiczeniem umysłowym. Instrukcja zawarta na tych stronach zakłada, że walka o serce toczy się w umyśle. W duchowym nauczaniu św. Teresy szukamy głębszego i bardziej osobistego spotkania z Bogiem. Jej własne słowa do najbliższych członków rodziny i przyjaciół dostarczają treści mistagogicznej-katechezy duchowej-dla tych rozważań. Po prostu podajemy kontekst Teologiczny i podkreślamy szczegóły autobiograficzne, które wyciągają implikacje jej nauk. Pozwalając jej wciągnąć cię w piękne horyzonty, do których zaprosiła swoich przyjaciół i rodzinę, przygotuje Cię do naśladowania jej tak, jak naśladowała Chrystusa—przez ofiarowanie siebie z miłości, przez miłość i z miłością.

co to jest Oblacja? Ofiara jest aktem oddania się Bogu w świętym celu. Być ofiarą miłosiernej miłości Boga oznacza ofiarować Bogu własne życie, aby przez nie objawiło się Jego miłosierdzie. Ofiara jest czymś więcej niż chwilowym aktem oddania lub jednorazowym wydarzeniem. Jest to całkowite zaangażowanie na całe życie. Ofiara ma stać się duchowym biciem serca, które prowadzi nas przez cały dzień i które odnawiamy przy każdej sposobności.

Święta Teresa rozumiała swoją codzienną ofiarę jako drogę do świętości. Dla niej to było coś więcej niż recytacja słów na kartce. Nakreślił całą dyscyplinę życia. Składa ofiarę miłosiernej miłości, ponieważ chce być świętą. Jej ofiarowanie ma być niczym innym jak uczestnictwem w świętości Chrystusa dla zbawienia świata. Jeśli ofiara Teresy jest ostatecznie skierowana na świętość Boga, ofiarowuje ją również w bardziej bezpośrednim celu: przeżywać jeden akt z doskonałą miłością.

ofiarowuje się miłosiernej miłości, ponieważ chce okazać swoją miłość w działaniu, przez miłość i tylko dla miłości. Święta Teresa doskonale zdaje sobie sprawę z własnych mieszanych motywów i niedoskonałości, ale nie są one przedmiotem jej ofiary. Zamiast tego, jej ofiara skupia się na Bogu, który może doprowadzić do doskonałości dzieło, które rozpoczął, jeśli tylko dusze poddadzą się mu i stworzą miejsce dla jego miłości. Składanie ofiary jest zaangażowaniem się w ten boski projekt. Taka ofiara wymaga wielkiej odwagi i determinacji, ale co więcej, wymaga zaufania i pasji do Miłosierdzia Bożego.

Miłosierdzie jest miłością przebitą do serca przez los drugiego. W ramach logiki Miłosierdzia doskonały akt miłości jest oferowany, gdy nic nie powstrzymuje nas od wysiłku usunięcia nędzy bliźniego i potwierdzenia jego godności. Nabożeństwo do Bożego Miłosierdzia rozpoznaje, w jaki sposób nadmierna miłość Boga do nas skłoniła go do złagodzenia hańby i wyobcowania, jakie nasz grzech wniósł do naszego życia.

w tym nabożeństwie św. Teresa jest głęboko poruszona głęboką tajemnicą. Wie, że w Bożej wszechmocy i władzy nad wszystkim doskonale zna głębię ludzkiej nędzy i tajemnicę zła. Boża doskonałość nie może zablokować doskonałej czułości i współczucia, które on oferuje ludzkości. Ale jeśli nie będziemy swobodnie korzystać z tej niezgłębionej miłości, On nie może zmusić nas do jej przyjęcia. Tutaj zaczynamy dostrzegać ogromną tajemnicę, która ogarnia istnienie świętej Teresy jak kropla zagubiona w oceanie. Pomiędzy czułością, którą Bóg pragnie ukazać złamane człowieczeństwo, a tajemnicą wolności, którą obdarza każdego człowieka, Teresa rozpoznaje rodzaj Boskiej udręki: miłości, która pragnie być dzielona, ale w pewnym sensie sfrustrowana, dopóki nie zostanie swobodnie przyjęta. Cierpienie, które ona postrzega, nie stanowi słabości w Bogu, ale raczej dramatyczną proporcję jego doskonałej miłości do ludzkości.

te spojrzenie na miłosierną miłość Boga pomaga nam zrozumieć znaczenie, jakie św. Teresa przywiązuje do ofiary w swoim czasie. Po zaborze pruskim w XIX wieku wielu wierzyło, że Bóg opuścił Francję, ponieważ Francja porzuciła Boga. Rzeczywiście, wraz z rewolucją przemysłową i wzrostem sekularyzmu, bogate błogosławieństwa wiary, niegdyś dominujące w kulturze europejskiej, zostały teraz zmniejszone. Zamiast tego, zaabsorbowanie materialnym sukcesem i ideologiami politycznymi zdefiniowało postrzeganie siebie ludzi i dyktowało sposób, w jaki spędzają czas. Staromodny i moralizujący Kościół wydawał się nie mieć kontaktu z ich codziennymi troskami. Kościelna obojętność, a nawet defensywność wobec presji współczesnego życia tylko potwierdziły te popularne wrażenia.

wśród wielu pobożnych, było pragnienie, aby naprawić pozycję Francji z Bogiem. Niektórzy zakonnicy ofiarowali się Boskiej sprawiedliwości, starając się zadośćuczynić za grzechy swoich rodaków przeciwko Bogu. Ich wysiłki polegały na wypełnieniu luki między wymaganiami Boskiej sprawiedliwości a mierną pobożnością ich współczesnych poprzez dokonywanie sensacyjnych aktów pokutnych i ofiar w imieniu bezbożnych. Pomimo tego wysiłku, św. Teresa wyraźnie przyznaje, że nie była zdolna do tego rodzaju duchowego wyczynu. Wydaje się, że intuicyjnie wyczuła pychę związaną z tym podejściem, której brakowało autentycznego ducha zadośćuczynienia i wstawiennictwa. Problem nie polegał na tym, że świat był niesprawiedliwy czy przepełniony nędzą—tragicznie był, a jeszcze bardziej tragicznie jest dzisiaj. Jej świętym geniuszem było postrzeganie problemu jako braku pokornego otwarcia w Kościele na łaski, których Bóg pragnął udzielić.

niektórzy próbują dążyć do zjednoczenia z Bogiem przez wielkie akty pobożności, osiągnięcia duchowe i osiągnięcia religijne. Chociaż te wysiłki nie mogą być z natury złe, są szkodliwe dla życia duchowego do tego stopnia, że ukierunkowują nas ku samowystarczalności i braku zależności od Pana. Jest to pogoń za sprawiedliwością ożywiona niebezpiecznym oczekiwaniem zwrotu z osobistej inwestycji. W swoim najgorszym wyrazie jest to podobne do traktowania Boga jak boskiego automatu. Włożę swoją ćwierćdolarówkę i czekam, aż Bóg da mi to, czego chcę. Taka postawa nie czyni nas pokornymi i podatnymi na wolę Bożą, a nawet może nas odciągnąć od posłuszeństwa, którego wymagają jego błogosławieństwa.

św. Teresa jest punktem wyjścia do ofiarowania siebie w dwojakiej świadomości własnej nieadekwatności i ogromnego pragnienia oddania się Bogu. Jej świadomość nieadekwatności stawia ją w pokornej postawie przed Panem. Jej ogromne pragnienie pocieszenia miłosiernej miłości Boga daje jej wiarę w to, co on może uczynić w jej życiu. Ona wie, że tylko Bóg może umieścić w niej tak piękne pragnienia i ze względu na swoją wielką dobroć nigdy nie wzbudzi żadnych pragnień, z wyjątkiem tych, które zamierza spełnić. W pragnieniu zrobienia czegoś pięknego i czystego dla niego-nie pomimo swojej słabości, ale w samym środku tego-znajduje powód, by mieć nadzieję, że może złożyć mu ofiarę z siebie.

St. Teresa wierzyła, że możliwe jest być żywym narzędziem miłosiernej miłości Boga w świecie, zwłaszcza dla tych, którzy najbardziej potrzebują Bożego miłosierdzia, ponieważ on to uczynił. W tej tajemnicy jego odrzucenia i upokorzenia Pan uczynił dla nas miejsce na udział w jego dziele Miłosierdzia. W tym miejscu pokrywają się nasze nieszczęścia i nieszczęścia Chrystusa, Jego boleści i nasze boleści. Ofiara św. Teresy wyraża swoją decyzję, aby stanąć z Panem w tym świętym miejscu, niosąc z wiarą własne smutki i pośród nich wybierając miłość tak, jak on.

dzięki tej solidarności odkryła, że działa sekretna moc Boga, dokonując wielkich cudów w życiu tych, za których się ofiarowała. To było tak, jakby jej słabe wysiłki, aby poddać się miłosierdziu Boga uczynił miejsce dla Pana do wielkich rzeczy. W ten sposób była przekonana, że jej własna miłość pośród trudnych prób w bardzo realny, choć niedoskonały sposób ulżyła nędzy Chrystusa. Jej słabe, ale powtarzające się wysiłki pozwoliły Panu zrobić coś pięknego. Miłość, która skłania ją do ofiarowania się miłości miłosiernej, informuje o mądrości duchowej, którą musi dzisiaj dzielić z Kościołem.

pisma tego doktora Kościoła są pełne mocnych wglądów w niewyczerpaną tajemnicę Bożego Miłosierdzia. Rozważania nad słowami św. Teresy starają się uwypuklić jej spostrzeżenia w sposób, który przywołuje radykalne poświęcenie się miłosiernej miłości, którą ona sama przyjęła. Jako metodę wykorzystania tego dzieła w modlitwie, zamiast czytania kilku rozdziałów na jednym posiedzeniu, zapraszamy was do modlitewnego przeczytania jednego z wybranych fragmentów z Ewangelii św. Jana. Listy Teresy, a następnie refleksję, którą dostarczamy każdego dnia. Po przeczytaniu fragmentu i refleksji podkreśl frazy, które Cię uderzają. Następnie poświęć przynajmniej kilka minut w ciszy, aby rozważyć te prawdy. Jeśli pan przebija Cię do serca przez mądrość tego wielkiego świętego, poświęć chwilę, aby podziękować mu za tę łaskę i za dar św. Teresy. Jeśli twoje serce osiągnie postanowienie dotyczące Twojego stylu życia, rozważ zapisanie go, abyś mógł do niego wracać przez cały dzień. Na koniec, aby przypieczętować ten czas modlitwy, zapraszamy was do świadomego odmawiania aktu ofiary na zakończenie każdej medytacji jako sposobu przygotowania się do misji Bożego miłosierdzia, którą Pan powierzył wam na ten dzień.

Święta Teresa z Lisieux chce Ci pomóc stać się świętą. Jej listy zostały napisane, aby pomóc tym, których kochała zrealizować ten cel. Okresowo przez te trzydzieści dni zachęcamy cię do przejrzenia Twojego dziennika i zastanowienia się nad tym, w jaki sposób Pan przemawia do ciebie przez to duchowe ćwiczenie. Możesz dokonać pewnych odkryć na temat Bożej woli, aby przynieść je swojemu duchowemu kierownikowi lub omówić z duchowym przyjacielem. Mamy nadzieję, że wpisy, które tworzysz w swoim dzienniku—niezależnie od tego, czy masz własne spostrzeżenia, czy postanowienia, do których czujesz się zachęcony—staną się ważną częścią historii twojej duszy, zachętą dla Ciebie i dla tych, których kochasz.

wierzymy, że ci, którzy pozwolą Świętej Teresie nauczyć ich, aby ta ofiara stała się częścią ich codziennego życia modlitewnego, odkryją duchowe uzdrowienie dla siebie i dla swoich bliskich. Do tej modlitwy dołączono odpust już w 1927 roku. Oznacza to, że za każdym razem, gdy ta ofiara jest składana ze szczerym oddaniem dla siebie lub dla kogoś, kto poszedł przed nami w wierze, Chrystus używa tej modlitwy, aby pomóc uleczyć rany, które spowodował grzech. Inne warunki odpustu to pójście do spowiedzi, przyjęcie Komunii Św. i modlitwa w intencji Ojca Świętego. Oprócz wspaniałej łaski ofiarowanej przez Kościół, pod koniec tego trzydziestodniowego okresu modlitwy, mamy nadzieję, że zauważycie głębszą skłonność do spędzania czasu z Panem w milczeniu i okazywania miłosiernej miłości Bożej innym JAKO CZĘŚCI waszego codziennego życia, długo po zakończeniu tych rozważań.