voorbereiding op de communie

enige tijd geleden werd ik veroordeeld, door de Geest die ik vertrouw, dat ik de viering van het avondmaal niet voldoende betekenis of ernst vond. Ik voelde dat ik deze viering niet voldoende heiligde door gebrek aan voorbereiding en gebrek aan focus bij het daadwerkelijk nemen van het brood en de wijn. In de afgelopen vier dagen heb ik mijn weg gemaakt door middel van Evangelische aanbidding door Jeremia Burroughs, een puritein die leefde en diende in het begin van de zeventiende eeuw. In een hoofdstuk van dit grote boek behandelt hij de vraag van “Wat is nodig bij het ontvangen van het Sacrament?”Terwijl het boek van deksel tot deksel gevuld is met goddelijke wijsheid, sprak deze ene sectie rechtstreeks tot mijn ziel. Burroughs stelt eisen voor ” de heiliging van de naam van God in dit heilige sacrament.”Ik wil deze vandaag graag met jullie delen in de hoop dat ze jullie uitdagen zoals ze mij uitdagen.

kennis is vereist-een persoon moet weten wat het avondmaal betekent en moet in staat zijn een verslag te geven van wat het is (en niet). We moeten ook kennis hebben van andere aspecten van het christelijke geloof, “want we kunnen nooit de aard van dit sacrament begrijpen zonder God te kennen en onszelf te kennen, te weten in welke staat we van nature waren, te weten onze val, te weten de weg van de verlossing, te weten wat Jezus Christus was en wat hij gedaan heeft om verzoening te doen, de noodzaak van Jezus Christus en wat de weg van het verbond is dat God heeft aangesteld om de zielen van de mensen naar het eeuwige leven te brengen door.”Dit moet geen gewone kennis zijn, maar kennis die door meditatie wordt aangewakkerd.Een geschikte instelling-omdat het avondmaal herinnert aan het gebroken lichaam en het vergoten bloed van de Heer, ” een geschikte instelling is gebrokenheid van het hart, een gevoel van onze zonde, van die vreselijke breuk die de zonde heeft gemaakt tussen God en de ziel.”Onze zonde zou op ons hart moeten zijn, maar alleen zo dat we haar begrijpen door de toepassing van het bloed van Christus. We moeten Christus zien gebroken en de lelijkheid van onze zonde zien in het rood van het glas van het bloed van Jezus Christus. “Er is meer in dit sacrament om het hart voor de zonde te breken” dan enig ander gezicht dat we konden zien, zelfs een gedenkteken of afbeelding van Christus hangend aan het kruis. “Je vindt niet dat God dat apart heeft gezet als een verordening, een instelling die tot het einde is ingesteld dat zij dat moeten zien als het breken van hun harten.”Dus als je ziet dat het brood gebroken is en de roodheid van de wijn ziet, laat dan je hart breken met je zonde.

zuiveren en reinigen van het hart van de zonde – op Pascha moesten de Joden alle zuurdesem uit hun huizen verdrijven. Eerst gingen ze ijverig op zoek naar zuurdesem, zelfs kaarsen aansteken om in elke hoek naar zuurdesem te zoeken. Toen wierpen zij het uit hun huizen. Tenslotte vervloekten ze zichzelf als ze gewillig zuurdesem in huis zouden houden. Dat betekent het zielenonderzoek dat we moeten ondernemen voordat we de tafel des Heren naderen. Wij zouden ” ijverig moeten zoeken om te zien of er niet een zuurdesem, een kwaad in uw hart is; en welke zonde gij ook in uw hart zult vinden, er moet een uitwerping zijn.”

Burroughs geeft deze ontroerende metafoor voor hoe we onze zonde moeten beschouwen als we het avondmaal naderen. “Als je het mes zag dat de keel van je liefste kind doorsneed, zou je hart dan niet tegen dat mes opstaan? Stel dat je aan een tafel komt en er ligt een mes op je bord, en je werd verteld dat dit het mes is dat de keel van je kind doorsneed. Vaders, als je dat mes nog kon gebruiken zoals elk ander mes, zou dan niet iemand zeggen: ‘Er was maar weinig liefde voor je kind?”Als er dan een verzoeking tot enige zonde komt, is dit het mes, dat de keel van Christus doorsneed, dat zijn zijden doorboorde, dat de oorzaak was van al zijn lijden, dat Christus tot een vloek maakte. Zult gij dat niet zien als een vervloekt ding, dat Christus tot een vloek maakte? Oh, met wat een afkeer zou een man of vrouw gooien weg zo ‘ n mes! En met dezelfde afkeer is het nodig dat je de zonde afzweert, want dat was de oorzaak van de dood van Christus.”

de honger en de dorst van de ziel naar Jezus Christus-God verwacht dat allen die naar dit feest komen zouden komen met een honger en verlangen naar Jezus Christus. “Och, dat ik meer van Christus zou hebben, dat ik Christus zou ontmoeten, dat ik een verdere openbaring van Jezus Christus zou hebben, dat ik mijn ziel verder zou hebben verenigd met de Heer Christus, en alzo invloed van Christus op mijn ziel zou hebben.”De reden dat we niet zo naar Christus hongeren is dat we te vaak komen met magen gevuld met het afval van de wereld. “Zo is het met de mensen van de wereld. Zij vullen hun hart met het afval van deze wereld, met zinnelijke geneugten; en daarom is het zo dat wanneer zij tot zo ‘ n grote beschikking komen om Gemeenschap met Jezus Christus te genieten, zij helemaal geen gebrek aan Christus voelen. Zij komen slechts en nemen een klein stuk brood en wijn, maar voor alle sterke, pauzerende begeerten om Jezus Christus daar te ontmoeten in de ordonnantie, om te komen, omdat zij niet weten, hoe zij met Christus moeten leven, zoals een mens, die hongerig is, niet zonder zijn vlees en drank kan leven, en zo is het voor de ziel, om zo ‘ n instelling na Christus te hebben, een zeldzaamheid.”

een oefening van geloof – ” Geloof is zowel de hand als de mond voor het nemen van dit geestelijke vlees en geestelijke drank.”Het geloof laat ons toe in het brood en de wijn Jezus’ vlees en bloed te zien. “Gij weet daardoor, of gij met geloof tot het sacrament gekomen zijt of niet, of gij de meest glorieuze aanblik hebt gezien, die uw ogen, helaas, met onze natuurlijke ogen hebben aanschouwd.”En dan,” als je je hand uitsteekt om het brood en de wijn te nemen, zo moet er een daadwerkelijk reiken uit de ziel door het geloof, het voortbrengen van een daad van geloof om Jezus Christus in de ziel te ontvangen, om de Heer Jezus Christus toe te passen op uw ziel met al zijn verdiensten en goede dingen die hij heeft gekocht.”En ten slotte de mond:” je hebt een lichamelijke mond om brood en wijn in te nemen, maar weet dat zonder geloof je ziel Christus niet kan aannemen. Geloof is als het ware de mond. Dat wil zeggen, door de daad van het geloof opent de ziel zich voor Jezus Christus, en opent niet alleen zichzelf, maar neemt Christus in de ziel en maakt Christus en de ziel tot één.”

geestelijke vreugde-ondanks de gebroken hartigheid van dit feest, moet vreugde worden uitgeoefend. We verheugen ons met beven. “Dit is een groot mysterie van godzaligheid, dat er tezelfdertijd de aanblik van Christus gekruisigd zou zijn en een geestelijke vrolijkheid in de verzekering van de liefde van God in Jezus Christus.”

dankbaarheid-we moeten God danken voor alle barmhartigheid. “Als je hier komt en begrijpt wat je doet, kun je hier alleen maar zien dat je hart groter wordt, en wensen dat je tienduizend keer meer kracht had om de lof van de Heer te uiten. Hier is iets dat het onderwerp moet zijn van de’ Halleluja ‘s’ en ‘Doxologieën’ die engelen en heiligen voor altijd moeten klinken in de hoogste hemelen.”Want in deze daad geeft de Heer aan dat hij ons iets veel beters heeft gegeven dan wanneer hij ons tienduizend werelden zou geven.

een bereidheid om uw verbond te vernieuwen – er moet een vernieuwing zijn van het verbond met God. “Ik kom om dit brood en deze wijn te ontvangen, en dit zal zijn als het zegel van het Verbond van Gods kant. Nu zal dit worden geïmpliceerd in de aard van het ding dat, als ik de zegels van het verbond neem, ik ook bereid moet zijn om mijn zegel op het te zetten, om het verbond te vernieuwen waartoe God mij roept.”We komen om ons geloof en berouw te vernieuwen.Een vernieuwing van de liefde – We komen om onze liefde te vernieuwen, niet alleen aan God, maar ook aan onze broeders. “Want het is een feest van de Heer, en het is een daad van gemeenschap; Gemeenschap niet alleen met Christus, maar met zijn kerken, met zijn heiligen … de Heer eist dat zijn kinderen die aan zijn tafel komen niet uit elkaar vallen, maar dat er liefde en vrede zijn. Er is een machtige band als je naar het sacrament komt, en daarom moeten eerst alle hartverbrandingen en hartkwalen opzij worden gelegd.”

Burroughs besluit met een waarschuwing:

” als we Gods naam niet heiligen, zal het helemaal in tegendeel veranderen. Het is het juiste einde van het sacrament om onze redding te verzegelen, maar als we Gods naam niet heiligen, zal het onze veroordeling verzegelen. Als het niet uw poging is geweest om de naam van God te heiligen, zo vaak als u het sacrament hebt ontvangen, zo vele zegels hebben u op u voor het verzegelen van uw veroordeling. Veel veroordelingen van mannen of vrouwen zijn verzegeld met drie of vierhonderd zegels, hoe het ook zij.”Want Gods naam zal in ons geheiligd worden, hetzij door genade en barmhartigheid, hetzij door gerechtigheid.