Karanie cielesne i zdrowie

przegląd

karanie cielesne lub fizyczne jest definiowane przez Komitet Praw Dziecka ONZ, który nadzoruje Konwencję o Prawach Dziecka, jako “każda kara, w której używa się siły fizycznej i ma na celu spowodowanie pewnego stopnia bólu lub dyskomfortu, jakkolwiek lekkiego.”

zdaniem Komitetu dotyczy to głównie uderzania (bicia, bicia, klapsowania) dzieci ręką lub narzędziem (bicz, kij, Pasek, but, drewniana łyżka itp.), ale może również obejmować, na przykład, kopanie, potrząsanie lub rzucanie dziećmi, drapanie, szczypanie, gryzienie, ciągnięcie za włosy lub boksowanie uszu, zmuszanie dzieci do pozostania w niewygodnych pozycjach, pieczenie, oparzenie lub wymuszone Połknięcie.

Inne niefizyczne formy kary mogą być okrutne i poniżające, a zatem również niezgodne z konwencją i często towarzyszyć i pokrywać się z karą fizyczną. Należą do nich kary, które umniejszają, poniżają, oczerniają, kozła ofiarnego, grożą, straszą lub wyśmiewają dziecko.

zakres

dane UNICEF z krajowych badań reprezentatywnych w 56 krajach 2005-2013 pokazują, że około 6 na 10 dzieci w wieku 2-14 lat doświadczyło kar cielesnych przez dorosłych w ich gospodarstwach domowych w ciągu ostatniego miesiąca. Średnio 17% dzieci doświadczyło surowej kary fizycznej (uderzenia w głowę, twarz lub uszy lub uderzenia mocno i wielokrotnie), ale w niektórych krajach liczba ta przekracza 40%. Duże różnice w poszczególnych krajach i regionach wskazują na potencjał zapobiegania.

oprócz niektórych krajów, w których odsetek chłopców jest wyższy, wyniki porównywalnych badań pokazują, że częstość występowania kar cielesnych jest podobna w przypadku dziewcząt i chłopców. Małe dzieci (w wieku 2-4 lat) są równie prawdopodobne, a w niektórych krajach bardziej prawdopodobne, że starsze dzieci (w wieku 5-14 lat) będą narażone na kary fizyczne, w tym surowe formy. Fizyczne metody dyscyplinarne są stosowane nawet u bardzo małych dzieci-porównywalne badania przeprowadzone w 29 krajach w latach 2012-2016 pokazują, że 3 na 10 dzieci w wieku 12-23 miesięcy poddawane są klapsom.

większość dzieci jest narażona na psychiczne i fizyczne środki kary. Wielu rodziców i opiekunów zgłasza stosowanie środków bez przemocy (takich jak wyjaśnianie, dlaczego zachowanie dziecka było niewłaściwe, odbieranie przywilejów), ale są one zwykle używane w połączeniu z metodami przemocy. Dzieci, które doświadczają tylko bez przemocy form dyscypliny, są w mniejszości.

co drugie dziecko w wieku 6-17 lat (732 mln) mieszka w krajach, w których kary cielesne w szkole nie są w pełni zabronione. Badania wykazały, że częstość występowania kar cielesnych w szkołach przez całe życie wynosiła ponad 70% w Afryce i Ameryce Środkowej, częstość występowania w ubiegłym roku wynosiła ponad 60% W regionach WHO we wschodniej części Morza Śródziemnego i Azji Południowo-Wschodniej, a częstość występowania w ubiegłym tygodniu wynosiła ponad 40% W Afryce i Azji Południowo-Wschodniej. Niższe wskaźniki odnotowano w regionie zachodniego Pacyfiku WHO, z rozpowszechnieniem w ciągu całego życia i w ubiegłym roku około 25%. Kary fizyczne okazały się bardzo powszechne zarówno na poziomie szkoły podstawowej, jak i średniej.

konsekwencje

kara cielesna wywołuje szkodliwe reakcje psychologiczne i fizjologiczne. Dzieci nie tylko doświadczają bólu, smutku, strachu, gniewu, wstydu i winy, ale poczucie zagrożenia prowadzi również do stresu fizjologicznego i aktywacji ścieżek nerwowych, które wspierają radzenie sobie z niebezpieczeństwem. Dzieci, które zostały fizycznie ukarane, wykazują dużą reaktywność hormonalną na stres, przeciążone systemy biologiczne, w tym systemy nerwowe, sercowo-naczyniowe i żywieniowe oraz zmiany w strukturze i funkcjonowaniu mózgu.

pomimo powszechnej akceptacji, Klapsy są również związane z nietypowymi funkcjami mózgu, takimi jak poważniejsze nadużycia, podważając tym samym często cytowany argument, że mniej surowe formy kary fizycznej nie są szkodliwe.

wiele badań pokazuje związki między karą cielesną a szerokim zakresem negatywnych skutków, zarówno natychmiastowych, jak i długoterminowych:

• bezpośrednie obrażenia fizyczne, czasami skutkujące poważnymi uszkodzeniami, długotrwałą niepełnosprawnością lub śmiercią;
• upośledzenie rozwoju poznawczego i społeczno-emocjonalnego, w szczególności Regulacja emocji i umiejętności rozwiązywania konfliktów;
• uszkodzenie edukacji, w tym przedwczesne przedwczesne kończenie nauki oraz niższe sukcesy akademickie i zawodowe;
• słabe wyniki w nauce;
• internalizacja moralna i zwiększone zachowania antyspołeczne;
• zwiększona agresja u dzieci;
• osoby dorosłe zachowujące się agresywnie, antyspołecznie i przestępczo;
• pośrednie szkody fizyczne spowodowane przeciążeniem systemów biologicznych, w tym rozwojem raka, problemów związanych z alkoholem, migreny, chorób układu krążenia, zapalenia stawów i otyłości, które trwają do dorosłości;
• zwiększona akceptacja i stosowanie innych form przemocy; oraz
• uszkodzone relacje rodzinne.

istnieją pewne dowody na związek między dawką a odpowiedzią, a badania wykazały, że związek z agresją dzieci i niższymi osiągnięciami w matematyce i umiejętnościach czytania stał się silniejszy wraz ze wzrostem częstotliwości kar cielesnych.

czynniki ryzyka

istnieje kilka różnic w częstości występowania kar cielesnych ze względu na płeć lub wiek, chociaż w niektórych miejscach bardziej zagrożeni są chłopcy i młodsze dzieci. Dzieci niepełnosprawne częściej są karane fizycznie niż osoby niepełnosprawne. Rodzice, którzy zostali fizycznie ukarani jako dzieci, są bardziej skłonni fizycznie karać własne dzieci.

w większości krajów z danymi dzieci z zamożniejszych gospodarstw domowych są równie narażone na przemoc, jak dzieci z biedniejszych gospodarstw domowych. W przeciwieństwie do tego, w niektórych warunkach ubogich w zasoby, zwłaszcza gdy systemy edukacyjne uległy szybkiej ekspansji, obciążenie nauczycieli wynikające z ograniczonych zasobów ludzkich i fizycznych może prowadzić do większego stosowania kar cielesnych w klasie.

zapobieganie i reagowanie

pakiet techniczny INSPIRE przedstawia kilka skutecznych i obiecujących interwencji, w tym:

• wdrażanie i egzekwowanie przepisów zakazujących kar fizycznych. Takie przepisy zapewniają dzieciom równą ochronę na mocy ustawy o napaści jak DOROSŁYM i pełnią funkcję edukacyjną, a nie karną, mającą na celu zwiększenie świadomości, zmianę postaw wobec dzieci bez przemocy i Wyjaśnienie obowiązków rodziców w ich roli opiekuńczej.
• normy i wartości programy przekształcające szkodliwe normy społeczne wokół wychowania dzieci i dyscypliny dzieci.
• wsparcie rodziców i opiekunów poprzez sesje informacyjne i budowania umiejętności w celu rozwijania wychowania, wychowywania bez przemocy.
• Edukacja i umiejętności życiowe interwencje w celu budowania pozytywnego klimatu szkolnego i środowiska wolnego od przemocy oraz wzmacniania relacji między uczniami, nauczycielami i administratorami.
• usługi reagowania i wsparcia dla wczesnego rozpoznawania i opieki nad dziećmi ofiarami i rodzinami w celu zmniejszenia ponownego wystąpienia przemocy i zmniejszenia jej konsekwencji.

im wcześniej takie interwencje występują w życiu dzieci, tym większe korzyści dla dziecka (np. rozwój poznawczy, kompetencje behawioralne i społeczne, poziom wykształcenia) i dla społeczeństwa (np. zmniejszenie przestępczości i przestępczości).

odpowiedź WHO

która odnosi się do kar cielesnych na wiele przekrojowych sposobów. We współpracy z partnerami, którzy zapewniają wskazówki i wsparcie techniczne w zakresie zapobiegania i reagowania w oparciu o dowody. Praca nad kilkoma strategiami z pakietu technicznego INSPIRE, w tym dotyczącymi prawodawstwa, norm i wartości, rodzicielstwa i Zapobiegania Przemocy w szkole, przyczynia się do zapobiegania karaniu fizycznemu. Globalny raport o stanie przemocy wobec dzieci do 2020 r. monitoruje postępy krajów we wdrażaniu prawodawstwa i programów, które pomagają go ograniczyć. WHO opowiada się również za zwiększonym międzynarodowym wsparciem i inwestycjami w te oparte na dowodach działania prewencyjne i interwencyjne.