Mentoring in the US Military: a Necessity, Not a Myth

po ponad dwóch dekadach światowej wojny z terroryzmem, Stany Zjednoczone znajdują się obecnie w trzecim stadium tzw. syndromu adaptacji ogólnej.

ta teoria z 1936 roku przedstawia reakcję organizmu na stres, dzieląc go na trzy fazy: reakcję alarmu, opór i wyczerpanie. Niezależnie od osobistych poglądów na temat wycofywania się wojsk amerykańskich z Afganistanu, oczywiste jest, że w szerszym nastroju Narodowym panowała zła ulga.

z tego powodu wojsko musi teraz priorytetowo traktować oceny ran, czy to wizerunkowe, osobiste, czy zawodowe.

w wojsku, które przenosi swoje skupienie z walki z powstańcami na globalne utrzymanie pokoju, mentorstwo w szeregach jest bardziej potrzebne niż kiedykolwiek.

początki mentoringu

krótkie przypomnienie o początkach terminu mentoring może podkreślić jego znaczenie w obecnym kontekście.

Odyseja Homera rozwija swojego bohatera Odyseusza poprzez jego tytułową podróż z pomocą rówieśników i przeciwników. Jednak to wzrost, który syn Odyseusza, Telemach, otrzymuje od mądrego mentora, naprawdę ujawnia korzyści konstruktywnego mentora w podróży.

Mentor, zmyślony doradca Odyseusza, zachęcał Telemacha do osobistego rozwoju, broniąc jego matki przed żądnymi władzy zalotnikami podczas długiej nieobecności Odyseusza podczas wojny trojańskiej.

Mentor w końcu ujawnia swoją tożsamość jako nikt inny jak Atena, grecka bogini mądrości. Ten wyraźny związek między mądrością a zdolnością mentoringu może być przesadzony, ale korzenie są niezwykle odkrywcze.

Mentorzy wojskowi

mentorzy wojskowi są nie tylko zdolni, ale chcą dzielić się swoim doświadczeniem osobistym i zawodowym z osobami w ich bezpośrednim sąsiedztwie. Podopieczny jest gotowy i chętny do otrzymania i wdrożenia tej porady, zarówno na służbie, jak i po służbie.

Mentoring można podzielić na trzy szerokie kategorie: superior offering mentoring to a subjective; subjective requesting mentoring from a superior; lub, optymalnie, wzajemnie rozwijającą się więź podwładna/przełożona.

dwa pierwsze przykłady są w dużej mierze jednowymiarowe i mogą być trudne do zrównoważenia. Wyższy członek serwisu poświęcający czas poza swoim harmonogramem, aby zaoferować porady mniej doświadczonemu członkowi Serwisu, może łatwo spotkać się z faworyzowaniem, podobnie jak młodszy członek serwisu proszący starszego o radę może wydawać się jawny.

podczas gdy obie sytuacje są pozornie pozytywne, aforyzm “percepcja jest rzeczywistością” wymaga dwustronnej wymiany pomysłów, aby zapewnić, że relacja mentorska jest korzystna i korzystna dla obu zaangażowanych stron.

luka w zdolnościach

mentorstwo Wojskowe było tematem rozmów tak długo, jak długo istniała struktura Rang, ale wciąż brakuje badań i opublikowanych wyników na ten temat.

Dowody Wojskowe, utrzymujące się pytania i zalecenia, opublikowane w 2010 Naval War College Review, przytaczają kontrast między nieproporcjonalnie wysokim wskaźnikiem mentoringu u oficerów wyższego szczebla a uderzająco niskim wskaźnikiem wśród młodszych oficerów.

podczas gdy ponad 87 procent oficerów marynarki wojennej otrzymało opiekę mentorską w pewnym momencie swojej kariery, mniej niż 50 procent kadetów Akademii Marynarki Wojennej w USA było w stanie zidentyfikować silnego mentora podczas studiów licencjackich w ciągu tygodni od ukończenia studiów.

żadna z uczelni wojennych z innych gałęzi służby nie zaoferowała opublikowanych informacji na temat mentoringu. Minimalizacja tej przepaści między otrzymywaniem mentoringu przez młodszych oficerów a doświadczeniem starszych oficerów jest kluczową luką w możliwościach w wojsku.

po globalnej wojnie z terroryzmem wojsko musi priorytetowo traktować rozpoznawanie i kultywowanie talentów poprzez obligacje mentoringu rozwojowego, aby zachęcić przyszłych członków służby do zaangażowania się w zawód.

nadanie mentoringu Priorytetu

armia USA już nagłaśniła mentoring za pośrednictwem swojego internetowego trackera kariery armii i podręcznika mentoringu armii tekstowej, jednak żaden z tych środków nie osiągnął akceptacji społecznej, a nawet powszechnej świadomości.

optymalnym rozwiązaniem braku mentoringu wojskowego jest rozpoczęcie całkowicie świeżego spojrzenia na relacje mentor/mentee. Fora dla współczesnego mentoringu różnią się znacznie od klubów książkowych do czatów Outlook 365, jednak istnieje ogólnoświatowa niezgoda między żywotnym znaczeniem mentoringu a jego słabą implementacją, która doprowadza sytuację do porażki bez znaczących zmian.

dodanie sekcji do raportu z Oceny Nie zleconego lub raportu z oceny oficera, wymagającego wkładu od losowo wybranych podwładnych, jest potencjalnym punktem wyjścia dla wojska, które musi uwzględnić mentorstwo jako jeden z najwyższych priorytetów.

Wisdom gone unshared nie robi nic, aby przynieść korzyści organizacji. Wojsko powinno natychmiast zaangażować się w uważną analizę tego, w jaki sposób rozwijać kulturę dwukierunkowego mentoringu w swoich szeregach, gdy porusza się do nowych wyzwań.

William H. Scott jest kapitanem Armii, obecnie uczestniczy w kursie kariery kapitana Wywiadu Wojskowego w Fort Huachuca w Arizonie. Służył w drugim Pułku Kawalerii, rozmieszczonym w celu wsparcia operacji Enduring Freedom, i został uhonorowany jako przychodzący Rakkasan z zespołem bojowym trzeciej brygady w Fort Campbell w stanie Kentucky w styczniu 2022 roku.

poglądy i opinie wyrażone tutaj są poglądami autora i niekoniecznie odzwierciedlają stanowisko redakcyjne stanowiska obrony.

The Defense Post ma na celu publikowanie szerokiej gamy wysokiej jakości opinii i analiz od różnych osób – chcesz przesłać nam swoje? Kliknij tutaj, aby przesłać op-ed.