Nauczanie asertywności we wczesnych klasach elementarnych

asertywność i rozwijający się mózg

asertywność, jako wybór behawioralny, jest kierowana przez sieci neuronowe mózgu rozwijających się funkcji wykonawczych dzieci w korze przedczołowej. Funkcje wykonawcze przyczyniające się do asertywności, świadomości i umiejętności obejmują osąd, opóźnienie gratyfikacji, samoświadomość emocjonalną i zarządzanie sobą, empatię, elastyczność myślenia, zdolność adaptacji i przemyślane podejmowanie decyzji.

proces uczenia się-w tym zrozumienie informacji i doświadczeń emocjonalnych-obejmuje ciągłą przebudowę mózgu przez całe życie poprzez neuroplastyczność. Neuroplastyczna reakcja sieci funkcji wykonawczych jest szczególnie zaangażowana w latach szkoły podstawowej i jest wysoce responsywna na doświadczenia, obserwacje i praktykę.

Większość sytuacji zdalnego uczenia się, zwłaszcza dla młodszych uczniów, dodaje stresu i zmniejsza liczbę bezpośrednich doświadczeń i możliwości budowania umiejętności społeczno-emocjonalnych, takich jak empatia i asertywność. Dzieci tracą emocjonalne więzi, które miały w kontaktach twarzą w twarz z nauczycielami i kolegami z klasy. Z mniej czasu twarz z nauczycielami, istnieje utrata natychmiastowej informacji zwrotnej lub terminowej pomocy, gdy są zdezorientowani lub gdy chcą wyrazić swoje nowe spostrzeżenia i pomysły. Jednak można znaleźć możliwości dla dzieci, aby zbudować asertywność i funkcje wykonawcze, których potrzebują teraz bardziej niż kiedykolwiek.

rozwijanie asertywności

praktyka asertywności zaczyna się od budowania rozpoznawania przez dzieci sytuacji, w których właściwe jest odczuwanie troski o siebie i/lub innych, nawet jeśli to, co robić lub jak to zrobić, nie jest oczywiste. W klasie i w uczeniu się na odległość nauczanie dzieci o koncepcji asertywności jest procesem stopniowym, zaczynając od zrozumienia samej koncepcji.

na lekcji zoomu, którą obserwowałem, dzieci były kierowane do rozpoznania potrzeb bohaterów opowieści w niepokojących sytuacjach (np. widząc zastraszanego kolegę z klasy). Dyskutowali, co może być pomocne i budowali zrozumienie asertywności.

nauczyciele mogą pomóc dzieciom budować asertywność dzięki świadomości empatii i interwencjom budującym umiejętności poprzez poniższe przykłady i doświadczenia.

najpierw poznaj empatię: zaproś dzieci do interpretacji znaczenia mimiki podczas czytania książek i opowiadań oraz do refleksji nad perspektywami innych ludzi jako przewodnikami ich interakcji. Dają szanse na ocenę bodźców emocjonalnych-np., oferują wskazówki, jak ocenić, co czuje osoba lub postać w historii, i połączyć to z tym, jakie działania następują.

Rozpoznaj uczucia: sugeruj sytuacje, w których asertywność mogłaby być lub byłaby pomocna:

• jak się czułeś, gdy nie mogłeś znaleźć partnera? Co mogłeś zrobić?
• jakie to uczucie, gdy twój przyjaciel zobaczył, że jesteś zdezorientowany, jak znaleźć książkę w bibliotece i pomógł Ci poprosić nauczyciela o to, czego potrzebujesz?
• co możesz zrobić, jeśli ktoś traktuje Ciebie lub kolegę z klasy w niebezpieczny lub złośliwy sposób?

Prowadź grę lub wirtualne dyskusje na temat “what ifs”: twórz sytuacje, w których uczniowie wcielają się w różne typy postaci, aby poszerzyć swoje perspektywy, empatię i świadomość czasów, w których asertywność może być cenna (np. zastraszanie, odrzucenie, gdy chcą dołączyć do gry, boi się poprosić o pomoc).

Ćwicz umiejętności: Model i odgrywanie ról mówiąc ” nie ” lub “zapytam dorosłego”, aby uczniowie mieli doświadczenie z prośbą o pomoc od dorosłego w tych trudnych sytuacjach.

Teach empathy again: Pokaż, jak prosisz o pomoc lub Wyjaśnienie, wyrażasz zaniepokojenie lub nie zgadzasz się z czymś w sposób pełen szacunku.

podtrzymuj połączenia: ty i inni dorośli możecie prowadzić uczniów, gdy popełnią błędy. Bądź aktywnym słuchaczem, nawet jeśli wykazują przesadę, aby przyciągnąć uwagę. Zachęcaj “cieszę się, że dajesz mi znać o swoich obawach” lub ” co jeszcze chciałbyś powiedzieć?”

twoje wysiłki na rzecz budowania zestawów umiejętności uczniów w zakresie empatii i asertywności zwiększą ich zdolności do dbania o siebie i o innych, a także będą bardziej w stanie sprostać wyzwaniom i możliwościom, które czekają wspólnie, odpowiedzialnie i radośnie.